Οι ιοφόρες τελετουργίες, η γενική δυσπιστία και οι βολικοί αφορισμοί για τους νέους

Διαφορετικές οι αναγνώσεις για το φαινόμενο του συνωστισμού στις πλατείες, αλλά συγκλίνουσες σ΄ένα κρίσιμο σημείο. Ουδείς αρνείται το επιβλαβές του πράγματος. Ας δούμε τα επιχειρήματα, την συμπεριφορά και τις ευθύνες των δύο «στρατοπέδων».

*Οι καταδικαστικοί: Δεν παραγνωρίζουν την κούραση της κοινωνίας και την δίψα-ειδικά της νεολαίας-για άρση των βασικών δυναστικών περιορισμών, αλλά υψώνουν τις παρεκβάσεις (κορονοπάρτι) σε κυρίαρχο παράγοντα διασποράς του ιού. Πρωταγωνιστές εδώ, τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.

Βολική η αναγωγή αυτή, καθώς υποβαθμίζει κραυγαλέες ευθύνες της κυβέρνησης. Ευθύνες που εξαέρωσαν το κεφάλαιο εμπιστοσύνης που είχε αποκτηθεί στην πρώτη καραντίνα και κατάφεραν συντριπτικό πλήγμα στην αξιοπιστία της, ενισχύοντας σε ύψιστο βαθμό την κοινωνική δυσπιστία. Ιδού τα έργα και οι ημέρες της:

. Αποτυχημένες επιλογές (ακορντεόν), αλληλοαναιρούμενες αποφάσεις(αύξηση κρουσμάτων και θυμάτων, αλλά άνοιγμα λιανεμπορίου κλπ), βιαστικές εξαγγελίες χωρίς μελέτη και συνεννόηση με φορείς (ράπιντ τεστ), ενέσεις ανέρειστης αισιοδοξίας (προβλέψεις για την έξοδο του Πάσχα) και άλλα παρεμφερή(παράκαμψη εισηγήσεων της επιστημονικής επιτροπής).

. Πέραν αυτών: Ενώ η κυβέρνηση μέσω των φιλικών της ΜΜΕ καταλόγιζε στις πλατείες το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για την διασπορά του ιού, δεν συναισθανόταν ότι έτσι υποτιμά την κοινή λογική και επιβαρύνει την θέση της.

Η κοινή λογική, ενισχυμένη από την βιωματική εμπειρία, λέει ότι στην υπερμετάδοση του διαβολοϊού συντελούν- κυρίως ή εξίσου με τις διαδηλώσεις και τις πλατείες- η αφόρητη κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, η έκθεση στον ιό των ανυπεράσπιστων εργαζομένων σε βιοτεχνίες, βιομηχανίες κλπ.

Όταν αυτά τά ξεχνάς ή τά υποβαθμίζεις, δεν πείθεις. Κι όταν επι παραδείγματι καταλογίζεις ανευθυνότητα στους νέους των πάρτι, λέγοντας ότι θέτουν εν κινδύνω τους οικείους τους, θα ακούσεις την σοβαρή ένσταση, διατυπωμένη ως εξής:

Εντάξει, υπαρκτός ο κίνδυνος αυτός. Αλλά οι εργαζόμενοι γονείς δεν κουβαλούν τον ιό στο σπίτι, έτσι που είναι εκτεθειμένοι στους χώρους εργασίας τους ή όταν αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς;

. Σε ο,τι αφορά ειδικότερα τη νεολαία, το «παιχνίδι» με τους νέους η κυβέρνηση το έχασε νωρίς. Οι δυνάμεις καταστολής τους αντιμετώπιζαν λές και είχαν μπροστά τους «εξεγερμένους» των Εξαρχείων και «λυσσασμένους» παλαιών εποχών.

Καχυποψία, δυσανεξία, εχθρότητα, καψώνια και χλευασμοί ήταν στην ημερήσια διάταξη. Πολλές οι μαρτυρίες, συγκεκριμένες οι καταγγελίες, αδιάσειστα τα στοιχεία.

Κι όποιος είχε μάτια να δεί προφανές, προέβλεπε με ασφάλεια ότι η συμπεριφορά αυτή θα εξοργίσει ακόμη και νέους συντηρητικών απόψεων και καταβολών. Ε, ήρθε η Νέα Σμύρνη και επιβεβαιώθηκαν οι Κασσάνδρες.

Πως φτάσαμε, όμως, από την φρενίτιδα της κατασταλτικής λογικής στην αποχή της αστυνομίας από στοιχειώδεις ελέγχους ή την άρνησή της να επέμβει ακόμη κι όταν καλείται;

Είναι πολύ πιθανό, αν όχι βέβαιο, ότι λειτούργησε σε υψηλό επίπεδο ένας ιδιότυπος εκβιασμός εκδικητικού τύπου μετά τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης και την πάνδημη κατακραυγή εναντίον της αστυνομικής αυθαιρεσίας:

Εσείς μας βρίζετε και μιλάτε για αστυνομοκρατία; Ε, λοιπόν, εμείς αποσυρόμαστε(για λίγο). Και για όσα θα συμβούν, το κρίμα στο λαιμό σας.

Δυό τρείς ημέρες μετά τη Νέα Σμύρνη συνέβη κάτι που επιβεβαιώνει πλήρως την υποψία ότι όντως έτσι λειτούργησε η κυβέρνηση.

Στα ΤΕΦΑΑ ένας εξωσχολικός τραμπούκος χειροδίκησε εναντίον καθηγητή μέσα στο προαύλιο της Σχολής. Ειδοποιήθηκε αμέσως η αστυνομία, αλλά αρνήθηκε να παρέμβει! Αρνήθηκε χωρίς καμμία δικαιολογία. Οπερ έδει δείξαι…

Φυσικά, τώρα με χιλιάδες κόσμο στις πλατείες θα ήταν ανόητο και επικίνδυνο να παρέμβει. Περιορίζεται, λοιπόν, στον προληπτικό αποκλεισμό, αλλά αυτό δεν συνιστά λύση. Διότι οι αλέγρες πλατείες ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια σε όλη τη χώρα. Ποιές να πρωτοκλείσουν;

Τέλος, σχετικά με τις ανοησίες περί αντιεξουσιαστών και υποκινούμενων συγκεντρώσεων,αξίζει να ακουστεί η γνώμη ενός γνωστού συνδικαλιστή αστυνομικού. Είπε ο κ.Μπαλάσκας:

«Ο κόσμος, η νεολαία, δεν μπορεί να αντέξει άλλο. Όταν μέσα στην πλατεία που υπάρχει συνωστισμός και έχει μετατραπεί σε κλαμπ υπάρχουν παιδιά 12χρονα, 14χρονα, μπαχαλάκηδες, ζευγάρια, ακόμα και κάτοικοι, τι μπορεί να κάνει η Αστυνομία; Είμαστε δεμένοι από το λαιμό».

Επιμύθιον, σχετικά με το «στρατόπεδο» των «καταδικαστικών»: Όταν θεωρείς αναγκαία-και σωστά απαιτείς από την κοινωνία- την επίδειξη υπεύθυνης συμπεριφοράς, οφείλεις να είσαι εσύ, το γκουβέρνο, που δίνεις πρώτο απτά δείγματα περί αυτού.

Δυστυχώς για τη χώρα, η κυβέρνηση δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το πέτυχε. Πέραν των προεκτεθέντων, στην κοινή συνείδηση έχουν καταγραφεί και άλλες παρεκβάσεις (Πάρνηθα, Ικαρία κλπ) που εκθέτουν πλήρως την κυβέρνηση και αφοπλίζουν την επιχειρηματολογία της περί συνετής και πετυχημένης διαχείρισης της κρίσης.

Το ότι εκτίθενται και τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όμως είναι θέμα δικό τους. Και δεν μας πέφτει λόγος…

*Οι ελαστικοί: Ούτε ετούτο το «στρατόπεδο» αρνείται το επιβλαβές του συνωστισμού στις πλατείες. Ξεχνά, όμως, ότι είχε νομιμοποιήσει ηθικά κάποιες άλλες μορφές συνωστισμού, τις διαδηλώσεις, εξίσου επιλήψιμες με τις νυχτερινές ασκήσεις κοινωνικότητας στις οποίες επιδίδεται εσχάτως ο ψυχισμός της νεολαίας. Εκτός κι αν υπάρχει…καλός και κακός συνωστισμός, όποτε πάσο…

Σήμερα, λοιπόν, τι κάνουν οι ελαστικοί; Αναγνωρίζουν ότι υφίσταται κίνδυνος διασποράς από τα κορονοπάρτι, αλλά αποφεύγουν να απευθύνουν έκκληση προς τους νέους να μην μετέχουν.

Και, φυσικά, αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να καταδικάσουν αυτές τις ιοφόρες τελετουργίες. Αντ΄αυτού, καταφεύγουν στις εξηγήσεις για τους λόγους που ωθούν τη νεολαία στις πλατείες.

Σωστές εξηγήσεις. Αλλά χωρίς κατηγορηματική καταδίκη του φαινομένου, οι εξηγήσεις αυτές λίγο απέχουν από μια μορφή κολακείας προς τους νέους και «επιδοτούμενης» ανοχής.

…Εν τέλει: το πιο πιθανό είναι να παρουσιάσουν ύφεση οι πλατείες, όταν με το καλό μεταβληθεί η σημερινή συνθήκη(λιγότερα κρούσματα, περισσότερα εμβόλια, προσεκτικό άνοιγμα της εστίασης κλπ).

Τότε, εν είδει αναστοχασμού ίσως δούμε πιο καθαρά το φαινόμενο: την ενδιάθετη ροπή των νέων- μεγαλύτερη από εκείνη των μεγαλυτέρων-να ξεσκάσουν, να πιούν και να φλερτάρουν, ενίσχυσε η γενική δυσπιστία για την συμπεριφορά των κυβερνώντων και η ειδική συμπεριφορά της Αστυνομίας απέναντί τους.

Όμως, ακόμη κι αν ήταν άψογη στην διαχείριση η πολιτεία, τα παραβατικά φαινόμενα θα ήταν μέν λιγότερα, αλλά δεν θα εξέλιπαν. Επομένως, ούτε πάλλευκοι και άμωμοι οι νέοι ούτε ανεύθυνοι και επικίνδυνοι.

Είναι απλώς νέοι. Κι όσοι επιμένουν εμμονικά να το αγνοούν αυτό, ας θυμηθούν την δική τους νεότητα. Και τα ξαναλέμε…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις