Οι υπνοβάτες μπροστά στην “πολιτική βόμβα”

Κάποτε ο Θεόδωρος Πάγκαλος (1938-2023), προ χρεοκοπίας και πριν γίνει ο κήρυκας του “μαζί τα φάγαμε”, προσπαθώντας σε μια τηλεοπτική εκπομπή να δώσει έναν ορισμό του πώς κάποιος αναδεικνύεται ηγέτης, είχε φέρει το παράδειγμα της βόμβας στο δρόμο.

“Σκάει μια βόμβα στο δρόμο. Κάποιοι άτυχοι σκοτώνονται. Κάποιοι τραυματίζονται και κάποιοι σοκαρισμένοι κλαίνε σε μια γωνία. Κάποιος όμως σηκώνεται παρά το σοκ και τον τρόμο να βοηθήσει τους διπλανούς του. Αυτός είναι ο ηγέτης της συγκυρίας”.

Ήθελε να δείξει ότι το ποιος μπορεί να ξεπεταχτεί ως ηγέτης είναι κάτι που δεν μπορεί να προβλεφθεί απόλυτα.

Υπάρχουν φυσικά αμέτρητοι τρόποι να αναδειχθεί ένας ηγέτης και στην εποχή μας πολύ πιο επιστημονικοί από τον θαρραλέο μιας “βόμβας στο δρόμο”.

Όταν υπάρχει λοιπόν ηγεσία, όπως και όταν δεν υπάρχει, όλοι το καταλαβαίνουν.

Το ίδιο συμβαίνει και όταν υπάρχει πολιτική πρόταση ολοκληρωμένη, που υπηρετεί ένα όραμα για την κατεύθυνση της χώρας. Η πρόταση αυτή για να λογίζεται ως πρόταση εξουσίας, πρέπει να κινητοποιεί τον λαό, κυρίως τις μεγάλες και καθοριστικές κοινωνικές ομάδες, ώστε να στηρίξουν τον πολιτικό φορέα που την εκφράζει.

Και για να κινητοποιηθούν οι πολίτες, πρέπει να γίνουν κοινωνοί αυτής της πρότασης, ακόμα και αν αυτό σημαίνει βίντεο στο TikTok.

Πρέπει επίσης τα κόμματα και οι αρχηγοί τους να έχουν το θάρρος να υπερασπίζονται αυτή την πρόταση και τις θέσεις τους, απέναντι σε οργανωμένα συμφέροντα και όχι να είναι φοβικοί στην κάθε είδους προπαγάνδα.

Απανωτές δημοσκοπήσεις δείχνουν τις τελευταίες εβδομάδες μια κυβέρνηση σε αποδρομή και έναν πρωθυπουργό σε διαρκή πτώση.

Προφανώς η αλαζονική διαχείριση των Τεμπών (41%, ύβρεις προς τους συγγενείς, μπάζωμα), έπαιξε μεγάλο ρόλο, ωστόσο αυτό που πραγματικά έχει καταρρακώσει την κυβέρνηση είναι η διάλυση του αφηγήματος του επιτελικού κράτους.

Το αφήγημα των επιτελικών, εξαϋλώθηκε στα Τέμπη και ποτέ δεν αντικαταστάθηκε με κάτι άλλο. Η κυβέρνηση πορεύεται χωρίς πυξίδα εδώ και καιρό και τώρα το πληρώνει.

Διαμορφώνεται λοιπόν ένα “αντι-Μητσοτάκης” μέτωπο, το οποίο όμως κανείς δεν μπορεί να το εκφράσει.

Η έλλειψη όλων των παραπάνω στοιχείων από την προοδευτική αντιπολίτευση, καταγράφεται στις δημοσκοπήσεις και διαπιστώνεται σε κάθε κουβέντα με τους πολίτες

Οι συνέπειες της χρεοκοπίας -γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ ότι χρεοκοπήσαμε- παραμένουν ενεργές και στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Επί χρόνια το πολιτικό προσωπικό είτε εφάρμοζε οδηγίες απέξω, είτε αντιδρούσε σε αυτές και κατά περιπτώσεις έκανε και τα δύο.

Εκπαιδεύτηκαν να μη σκέφτονται, να μη δουλεύουν, να μην ηγούνται, να μην έχουν γνώμη για την κατεύθυνση της χώρας και αν έχουν να μη μπορούν να πείσουν τους πολίτες.

Το τελευταίο πολιτικό αφήγημα, ήταν το “επιτελικό κράτος” (με τη γνωστή κατάληξη), απέναντι στο οποίο εδώ και 6 χρόνια δεν έχει υπάρξει συνεκτική αντιπρόταση εξουσίας.

Από την αγορά εργασίας και τη διανομή του πλούτου, μέχρι το τι θα πρέπει να παράγει η χώρα και από το αν η Παιδεία θα υπηρετεί την κοινωνική κινητικότητα, μέχρι το πώς η Στέγαση μπορεί να συνδεθεί με λύσεις για μια σειρά άλλων ζητημάτων (δημογραφικό, ανεργία, ανάπτυξη), δεν ακούμε από την αντιπολίτευση (μιας κυβέρνησης σε πτώση) τίποτα πειστικό.

Και για να εξηγούμαστε. Το πειστικό σημαίνει ότι ο λαός θα καταλάβει και θα ακολουθήσει. Οι ωραίες προτάσεις σε συσκέψεις, οι ακκισμοί και τα χειροκροτήματα του κάθε αυλοκόλακα, δεν έχουν καμία αξία.

Σε αυτή τη συγκυρία, όπου ακόμα και μια συζήτηση για τη μετά Μητσοτάκη εποχή δεν είναι ταμπού, η αντιπολίτευση ζει με περιστασιακές φουσκοθαλασσιές και απέραντη μιζέρια και εσωστρέφεια.

Πιθανότατα κάποιοι θεωρούν ότι ο χρόνος είναι άπλετος και ότι η διεθνής συγκυρία δεν θα επηρεάσει και την Ελλάδα σε λίγους μήνες.

Κάνουν λάθος γιατί δεν μπορούν να απαντήσουν, στο τι θα συμβεί αν για οποιοδήποτε λόγο οι εξελίξεις επιταχυνθούν. Αν δηλαδή η μετά Μητσοτάκη εποχή είναι πιο κοντά από όσο υπολογίζουν.

Πώς άραγε θα σταθούν, αν αυτή η επόμενη μέρα έρθει από την ακροδεξιά εντός ή εκτός κυβέρνησης; Με ποια όπλα θα αντιμετωπίσουν μια διεθνή τάση που έρχεται και εδώ και μόνο τυφλοί και υπνοβάτες δεν τη βλέπουν;

Αν η “πολιτική βόμβα” σκάσει σύντομα, κάποιοι θα ξυπνήσουν απότομα. Αλλά θα είναι πολύ αργά και δυστυχώς τη δική τους ανικανότητα θα την πληρώσουν η χώρα και οι πολίτες της.