Οι “κοριοί” έκαναν θραύση: Κι αν δεν είναι μόνο ο Ανδρουλάκης θύμα της ΕΥΠ;

Η εφημερίδα δεν είναι όποια κι όποια. Είναι η συντηρητική «Καθημερινή», η οποία υποστηρίζει παντοιοτρόπως την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Βεβαίως, η εφημερίδα δεν κάνει αυτό το σημείο του ρεπορτάζ πρώτο θέμα και επιλέγει «ουδέτερους» τίτλους και στην πρώτη και στις εσωτερικές σελίδες της. Όμως, αυτό δεν μπορεί να κρύψει την ουσία και τη μεγάλη σημασία της πληροφορίας.

Ο ευρωβουλευτής και πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ο μόνος πολιτικός που έπεσε θύμα παρακολούθησης. Η καθοδηγούμενη από το Μέγαρο Μαξίμου μυστική υπηρεσία παρακολουθούσε(ή μήπως εξακολουθεί να παρακολουθεί;) και άλλους. Και οι φήμες οργιάζουν. Ότι θύματα (μπορεί να) είναι και πρόσωπα υπεράνω πάσης υποψίας, δηλαδή που δεν μπορούν να ενταχθούν, σε καμία περίπτωση, στους «εθνικά επικίνδυνους». Μάλιστα, σύμφωνα με τις φήμες, αν αποκαλυφθούν ποτέ τα ονόματα των προσώπων αυτών, ο πάταγος θα είναι τέτοιος που η έννοια Γουοτεργκέιτ θα έχει ξεπεραστεί κατά πολύ.

Πώς αντέδρασε η κυβέρνηση μπροστά σ’ αυτήν τη δημοσιευθείσα πληροφορία; Δεν αντέδρασε κάν! Ούτε μια τυπική διάψευση.

Πρόκειται για «απάθεια», η οποία δικαιολογείται από τη ραστώνη του Δεκαπενταύγουστου; Ή για συνειδητή επιλογή, μια που γνωρίζει ότι πρόκειται για γεγονός, το οποίο μπορεί κάποια στιγμή να αποκαλυφθεί;

Υπενθυμίζουμε ότι, κατά τη συνεδρίαση της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, οι παριστάμενοι συναρμόδιοι υπουργοί Γεραπετρίτης και Πιερρακάκης δεν είπαν λέξη για τη «νόμιμη» (δηλαδή με την «κλασική» μέθοδο της ΕΥΠ) παρακολούθηση του Νίκου Ανδρουλάκη. Η οποία αποκαλύφθηκε λίγες μέρες αργότερα, όταν πια δεν μπορούσε να κρυφτεί και ο Κυριάκος Μητσοτάκης οχυρώθηκε πίσω από το «δεν γνώριζα». Άραγε, πόσο εύκολα θα μπορέσει να το επαναλάβει, αν αποκαλυφθούν και άλλα ονόματα παρακολουθούμενων πολιτικών;

Στην ίδια συνεδρίαση της Επιτροπής οι παριστάμενοι υπουργοί περιορίστηκαν να διαψεύσουν ότι η ΕΥΠ έχει στην κατοχή της το κακόβουλο λογισμικό Predator. Κι αυτό είναι το δεύτερο επίμαχο σημείο της υπόθεσης, καθώς πληθαίνουν οι δημοσιευόμενες πληροφορίες ότι η ΕΥΠ μπορεί να μην αγόρασε, αλλά να μίσθωσε το συγκεκριμένο λογισμικό, το οποίο έχει τη δυνατότητα να υποκλέπτει συνομιλίες και μηνύματα ακόμα και μέσω εφαρμογών των κινητών τηλεφώνων που θεωρούνται σχετικά ασφαλείς.

Η κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει με κάθε τρόπο το θέμα. Πότε κάνοντας την ανήξερη και λέγοντας ψέματα(περίπτωση Ανδρουλάκη) και πότε δίνοντας διαβεβαιώσεις, τις οποίες ουδείς πιστεύει πλέον, για μη χρησιμοποίηση παράνομων λογισμικών. Για να «κουκουλώσει» την υπόθεση, πρέπει να καταφέρει δύο τινά:

Πρώτον, η Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ) να μη μπορέσει να φτάσει πουθενά κατά την έρευνα των εντολών παρακολουθήσεων, που η ΕΥΠ ζητούσε και η αρμόδια εισαγγελέας έδινε αφειδώς τα τελευταία χρόνια. Και

Δεύτερον, να «μπλοκαριστεί» η εισαγγελική έρευνα. Βασιζόμενη στον τελευταίο νόμο για την ΕΥΠ, να «σκοντάψει» στην τυπική απαγόρευση(«απόρρητο») και να μην προχωρήσει στην ουσία, δηλαδή να μην αποκαλυφθεί ο λόγος της παρακολούθησης του κ. Ανδρουλάκη ούτε να μάθουμε τα άλλα παρακολουθούμενα πολιτικά πρόσωπα.

Αν η κυβέρνηση καταφέρει να ελέγξει και τις δύο αυτές «πηγές» της έρευνας, τότε η υπόθεση θα «κουκουλωθεί» και απλώς οι φήμες θα δηλητηριάζουν την πολιτική μας ζωή. Αντίθετα, αν κάτι της «ξεφύγει» και οι φήμες γίνουν γεγονότα, οι εξελίξεις μπορεί να γίνουν εντελώς απρόβλεπτες.

Και τότε για μερικούς από τους σημερινούς του κλειστού κυκλώματος εξουσίας θα έρθει η στιγμή του ερωτήματος, όπως το έχει θέσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ: «Τι ωφελεί, χωμένος μέχρι το λαιμό μέσα στη λάσπη, να κρατάς τα νύχια των χεριών σου καθαρά;».