Οι μεγάλες αλλαγές στη Μετεωρολογία από τη γέννηση του Ελληνικού Κράτους – ΕΑΑ και ΕΜΥ

Σε προηγούμενο άρθρο είχα αναλύσει τους λόγους για τους οποίους πριν από 4 δεκαετίες η Μεγάλη Βρετανία είχε ανασυντάξει τον χώρο της Μετεωρολογίας και δημιούργησε την Εθνική Υπηρεσία Προειδοποιήσεων Έντονων Καιρικών Φαινομένων. Μια μεγάλη κακοκαιρία (The Great Storm) το 1987 οδήγησε στην αναμόρφωση όλου του συστήματος προγνώσεων και συνοδεύτηκε από νέες τεχνολογίες αλλά και από την εκμετάλλευση όλων των διαθέσιμων υπηρεσιών και προγνωστικών μοντέλων. Στις ίδιες πρακτικές οδηγούμαστε και μείς μετά από την κακοκαιρία Daniel.

“Δεν αισθάνομαι ότι στην Πολιτική Προστασία έχουμε εντάξει όλα τα σημαντικά μετεωρολογικά δεδομένα τα οποία έχουμε στη διάθεσή μας. Μία από τις πρώτες πρωτοβουλίες θα είναι η μεταφορά στην Πολιτική Προστασία και της ΕΜΥ αλλά και του Εθνικού Αστεροσκοπείου, έτσι ώστε κάτω από έναν φορέα να βρίσκεται όλο το επιστημονικό δυναμικό της χώρας….”. Με αυτά τα λόγια ο πρωθυπουργός απάντησε σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου και έδωσε το στίγμα των αλλαγών που θα πρέπει να γίνουν στον χώρο της Πολιτικής Προστασίας.

Οι σημερινές κοινωνικές ανάγκες έχουν οδηγήσει τις Μετεωρολογικές Υπηρεσίες σε όλον τον κόσμο να αλλάξουν τις προτεραιότητές τους και άλλες δίνουν βαρύτητα με την ένταξή τους στα Υπουργεία Κλίματος και Περιβάλλοντος, Πολιτικής Προστασίας , Γεωργίας, Ενέργειας Μεταφορών και Επικοινωνιών, καθώς η Ευρώπη έχει θέσει ως προτεραιότητα υποστήριξης σε αυτούς τους τομείς, τους οποίους στηρίζει όχι μόνο πολιτικά αλλά και οικονομικά. Η Ευρώπη έχει προκρίνει και αναπτύξει συστήματα για τις πυρκαγιές και τις πλημμύρες (EFFIS και EFAS) μέσω της υπηρεσίας Copernicus και μαζί με τον Παγκόσμιο Μετεωρολογικό Οργανισμό (WMO), δίνουν προτεραιότητα στις συνεργασίες μεταξύ επιστημονικών και κρατικών φορέων. Ο βασικός λόγος αυτών των συνεργασιών είναι να υπάρχει μια ενιαία αντιμετώπιση και ενημέρωση των πολιτών, όπου για την αντιμετώπιση του κάθε κινδύνου θα εφαρμόζονται οι βέλτιστες επιστημονικές και έγκριτες τακτικές. Η διάκριση ερευνητικών και επιχειρησιακών φορέων ειδικά στα προγράμματα κινδύνου αρχίζει να αποκτά άλλες νόρμες τα τελευταία χρόνια σε Ευρωπαικό Επίπεδο και ξεφεύγει από το καθαρά νομικό πλαίσιο . Για παράδειγμα το πρόγραμμα EFFIS του COPERNICUS ήταν αρχικά ερευνητικό και πειραματικό και μετά από την αξιολόγησή του από το JRC έγινε καθαρά επιχειρησιακό και είναι διαθέσιμο για τους πολίτες. Με τον ίδιο τρόπο θα γίνει και με το πρόγραμμα EFAS για τις πλημμύρες.

Σε σημερινή (17-9-23) συνέντευξή του στην Καθημερινή ο κ. Εμμανουήλ Πλειώνης, Διευθυντής και Πρόεδρος του ΔΣ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών από το 2017, δηλώνει δυσκολία συνεννόησης τα τελευταία χρόνια και αναφέρει πως “έχουμε προσπαθήσει να συνεργαστούμε με τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας αλλά δεν υπάρχει ανταπόκριση”.

Τονίζει πως “συναντήθηκαν με τον πρώην Υπουργό κ. Χρήστο Στυλιανίδη, είχαν ετοιμάσει και μνημόνιο συνεργασίας το οποίο δεν υπέγραψαν ποτέ”. Σχετικά με την ΕΜΥ ο Πρόεδρος του ΕΑΑ αναφέρει ότι έχει κάνει επαφές με ΕΜΥ και δηλώνει: “Εμείς είμαστε ερευνητές, η ΕΜΥ δεν κάνει έρευνα, αλλά έχει πολύ σημαντικό επιχειρησιακό λόγο και θέλουμε συνεργασία μαζί τους”. Την αναγκαιότητα συνεργασίας μεταξύ των φορέων προτείνει και ο πρώην Διευθυντής της ΕΜΥ κ. Δημήτρης Ζιακόπουλος ο οποίος τονίζει την αναγκαιότητα δημιουργίας Εθνικής Βάσης Δεδομένων, όπου “για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα γίνει διασύνδεση της γνώσης που παράγεται στα Πανεπιστήμια στα Ινστιτούτα, στην Ακαδημία Αθηνών, παντού”. Και συνεχίζει: “Όλα τα δεδομένα και τα μοντέλα θα συγκεντρώνονται στην Εθνική Βάση Δεδομένων για την αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών”. Στην εφημερίδα και η μετεωρολόγος πρώην συνάδελφος Χριστίνα Σούζη τονίζει την ανάγκη εμπλουτισμού του δικτύου των Μετεωρολογικών σταθμών αλλά και της αναγκαιότητας εγκατάστασης ραντάρ που θα πρέπει να καλύπτουν την επικράτεια. Μέσα στο ίδιο πνεύμα, ευρίσκοντο και οι δικές μου προτάσεις τις οποίες είχα εκθέσει σε συνέντευξή μου στην εφημερίδα “Τα ΝΕΑ” από την Κατερίνα Ροββά πριν 3 χρόνια (20 Ιουνίου 2020).

Ίδιες παραμένουν οι απόψεις και σήμερα , ίδιες ή και περισσότερες οι ανάγκες , σε ένα κόσμο που συνεχώς αλλάζει και δοκιμαζόμαστε από την σφοδρότητα των φαινομένων.

Ο Παγκόσμιος Μετεωρολογικός Οργανισμός αναγνωρίζοντας τα κελεύσματα των καιρών εδώ και χρόνια προκρίνει τις άμεσες συνεργασίες μεταξύ Ινστιτούτων, Πανεπιστημίων και κρατικών Φορέων. Την σχετική ανάλυση είχα παρουσιάσει σε Ημερίδα της Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας (ΕΜΥ) πριν λίγα χρόνια με θέμα, “Έγκαιρες Προειδοποιήσεις για Έντονα Καιρικά Φαινόμενα” όπου είχα παρουσιάσει τα σύγχρονα εργαλεία έγκαιρων προειδοποιήσεων για τα έντονα καιρικά φαινόμενα , τα οποία δεν περιορίζονταν μόνο σε τεχνικές, αλλά τόνιζαν τις συνεργασίες μεταξύ κρατικών φορέων και επιστημονικών φορέων.

Τις επόμενες μέρες θα δοθεί η εντολή να ξεκινήσουν οι συζητήσεις μεταξύ των αρμοδίων φορέων και ευελπιστώ ότι θα βρεθεί μια κοινή βάση συνεννόησης από όλους μας. Ίσως υπάρξουν και κάποιες γκρίνιες , τις οποίες όμως πάντοτε τις συναντάμε σε ανάλογες περιπτώσεις. Σημειώνουμε ότι πριν από 100 χρόνια οι αντιθέσεις ήταν ιδιαίτερες με μεγάλες εντάσεις όπως αναλύω σε εκτενές άρθρο. Τότε βέβαια όλοι μιλούσαν για διάσπαση , ενώ τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Οι φυσικές καταστροφές θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ενιαία από όλους τους φορείς. Ο πολίτης θα πρέπει να ακούει μια ενιαία φωνή από τους επιχειρησιακούς-επιστημονικούς φορείς που θα συνθέτουν τις απόψεις τους συμβουλευόμενοι τα αποτελέσματα των μοντέλων τα οποία θα χρησιμοποιούνται επιχειρησιακά. Σε πρόσφατη συνέντευξη στο ραδιόφωνο του Αλφα 989 είχα αναφέρει ότι: “Από την στιγμή που βρισκόμαστε στη σύσκεψη της Πολιτικής Προστασίας δεν πρέπει να υπάρχει το “εμείς και οι άλλοι” . Τα βάρη μπορεί να μην επιμερίζονται με τον ίδιο τρόπο, όμως οι εκ των υστέρων προφήτες θα πρέπει να σταματήσουν να υπάρχουν”.

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ

Για την Μετεωρολογία στη χώρα μας έχουμε αναφερθεί εκτενώς μέσα από τρία αφιερώματα και έχουμε αναδείξει πολλές πτυχές της ιστορίας του κλάδου μας. Υπενθυμίζουμε ότι το ΕΑΑ αποτελεί τον αρχαιότερο μετεωρολογικό Οργανισμό του Κράτους.Το ΕΑΑ παρά τα πενιχρά μέσα που διέθετε, συνέβαλε ουσιωδώς στην επιστημονική μελέτη των καιρικών φαινομένων και συνακόλουθα στην εξυπηρέτηση της εθνικής οικονομίας. Χάρη στην προσωπικότητα του διευθυντή του, Δημητρίου Αιγινήτη, το ίδρυμα απέκτησε διεθνές κύρος. Το συγκρότημα του Αστεροσκοπείου στα τέλη της δεκαετίας του ’20 πέρα από τα επιστημονικά-διδακτικά πλαίσια, λάμβανε μέρος κατά καιρούς και σε τομείς εφαρμογής (ύδρευση Αθηνών, ρεύματα Ευρίπου). Ο δε Αιγινήτης συμμετείχε στο πενταμελές συμβούλιο των 200 διευθυντών μετεωροσκοπείων του κόσμου .

Οι σύνδεσμοι που ακολουθούν περιλαμβάνουν πολλά χρήσιμα ιστορικά στοιχεία – Αν θέλετε να τα προχωρήσετε παρακάτω, θα σας χρειαστούν.

1. ΜΕΡΟΣ Α: https://kolydas.eu/2020/02/16/οι-ανθρωποι-και-οι-πολιτικεσ-πισω-απο/

2. ΜΕΡΟΣ Β: https://kolydas.eu/2020/02/24/οι-άνθρωποι-και-οι-πολιτικές-πίσω-από/

3. MΕΡΟΣ Γ: https://kolydas.eu/2020/03/04/οι-άνθρωποι-και-οι-πολιτικές-πίσω-από-2/

Οι τάσεις διάσπασης και το Διεθνές κλίμα – Η Ελληνική πραγματικότητα την δεκαετία του 20

Μετά την κύρωση από την Ελλάδα το 1921 της πρώτης Αεροπορικής Σύμβασης των Παρισίων του έτους 1919 για τη διεθνή Αεροπλοΐα, η χώρα μας αναλάμβανε πλέον συμβατικές υποχρεώσεις στον τομέα της μετεωρολογικής υποστήριξης των πτήσεων των αεροσκαφών, όπως ειδικότερα καθορίζονταν στο σχετικό Παράρτημα { Annex G } της σύμβασης αυτής. Η διαμορφούμενη νέα εθνική και διεθνής μετεωρολογική πραγματικότητα υπερέβαινε τα στενά πλαίσια της μετεωρολογικής αποστολής του Εθνικού Αστεροσκοπείου, δεν έγινε καμία νέα θεσμική αναδιάταξη της αποστολής του μέχρι το 1931, ενώ δεν υπήρχε και η ανάλογη κρατική χρηματοδότηση, παρά την έντονη παρουσία της προσωπικότητας του Καθηγητή και Διευθυντή του Αστεροσκοπείου Δημητρίου Αιγινήτη.

Η Ευρώπη ήταν διατεθειμένη να κατευθύνει την χρηματοδότηση της προς την στην αεροπλοΐα. Έτσι το 1925 η ελληνική κυβέρνηση δήλωνε στη Διεθνή Επιτροπή Αεροπλοΐας ότι δεν δύναται να εκπληρώσει τις προβλεπόμενες μετεωρολογικές υποχρεώσεις της με το Αστεροσκοπείο και θα έκανε άλλο σχεδιασμό.

Ο διέπων την λειτουργία του Αστεροσκοπείου νόμος 2118/1920, του είχε αναθέσει ως έργο «τήν έρευναν τού κλίματος τού τόπου, των ατμοσφαιρικών εν γένει φαινομένων και τού γηΐνου μαγνητισμού της χώρας». Ο στρατός, το ναυτικό, η αεροπορία δεν αντιπροσωπεύονταν. Για να ικανοποιηθούν και οι δικές τους ανάγκες χρειάσθηκε να δημιουργηθούν με τον καιρό άλλες τέσσερεις μετεωρολογικές υπηρεσίες προσαρτημένες στα Υπουργεία Στρατιωτικών, Ναυτικών, Αεροπορίας και Γεωργίας (Εφημερίς των Συζητήσεων τής Γερουσίας σελ. 1389).

Η Μετεωρολογική Υπηρεσία του Υπουργείου Αεροπορίας

Οι λόγοι που υπαγόρευσαν την δημιουργία αυτής της παράλληλης υπηρεσίας πρέπει να αναζητηθούν κατ’ εξοχήν στη ζωτική σύνδεση μεταξύ πτήσεων και προγνώσεων. Η Διεθνής Μετεωρολογική Διάσκεψη της Ουτρέχτης (1923) είχε διατυπώσει την ευχή η μετεωρολογική υπηρεσία κάθε χώρας να βρίσκεται υπό την εξάρτηση υπηρεσιών, με τις οποίες είχε στενή σχέση από άποψη πρακτικών εφαρμογών.

Δεδομένου ότι η αεροπλοΐα έχει μεγαλύτερη συνάφεια με τη μετεωρολογία παρά η αστρονομία, θα έπρεπε να την κηδεμονεύει το υπουργείο αεροπορίας. Επειδή λοιπόν, οι προγνώσεις του Αστεροσκοπείου κρίνονταν ανεπαρκείς, όπως φανέρωναν οι διαμαρτυρίες του Γενικού Επιτελείου Στρατού, της Υδρογραφικής Υπηρεσίας και της Aeroesspresso, σε βαθμό που το πολεμικό και εμπορικό ναυτικό να χρησιμοποιούν δελτία ξένων χωρών (π.χ. της Μάλτας), φαινόταν επιβεβλημένη η δημιουργία μιας νέας υπηρεσίας.Τα τακτικά έξοδα της υπηρεσίας αυτής υπολογίσθηκαν σε 6-7 εκατομμύρια δρχ, πέραν των 5 εκ. δρχ. που θα απαιτούντο για την εγκατάσταση των νέων σταθμών. Μέχρι τότε η ετήσια δαπάνη για την μετεωρολογία ανερχόταν μόλις σε 2 εκατομμύρια δραχμές!

Η δημιουργία της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας μέσα από πολιτικές και επιστημονικές αντιπαραθέσεις

Η ραγδαία άνοδος του αεροπορικού παράγοντα και η δραματική του εξάρτηση όπως αναφέραμε από την καιρική πρόβλεψη, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή εφαρμογή της μετεωρολογικής επιστήμης, επέβαλαν την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου. Μια αλλαγή που προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις για τον τρόπο που επιχειρήθηκε ( Έφημερίς των συζητήσεων τής Γερουσίας, συνεδρίαση 109η, 3.7.1931, σ. 1374- Άρχείον τής Γερουσίας, σύνοδος 1930-31, τ. Γ’, σ. 1592- Α. Ζάννας, ό.π., 1.8.1931, τ. 83, σ. 786) .

Ο Αλέξανδρος Ζάννας (μέσο, κοιτά αριστερά)

Η συμμετοχή του Αιγινίτη στην Κυβέρνηση Θεόδωρου Πάγκαλου, ενός πανεπιστημιακού με Βενιζελικό παρελθόν, μπορεί να υπαγορεύτηκε από την πεποίθηση του Αιγινίτη για την αναγκαιότητα εύρεσης δραστικών λύσεων, όμως το γεγονός αυτό και μόνο είναι πιθανόν να αποτέλεσε και το κυριότερο σημείο αντίθεσής του με τον ο Αλέξανδρο Ζάννα. Παρότι οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, αρχικά συμφώνησαν ως προς το ενιαίο και αδιαίρετο της υπηρεσίας η απόφαση της διάσπασης είχε ήδη ληφθεί από τον υφυπουργό που είχε την στήριξη του Βενιζέλου. Ενώ ο Ζάννας την ήθελε υπαγόμενη στο Υπουργείο Αεροπορίας, ο Αιγινίτης επιθυμούσε τη διατήρησή της υπό την διεύθυνση του Αστεροσκοπείου. Τελικά, μέσα από μεγάλες αντιθέσεις ιδρύθηκε η Ελληνική Μετεωρολογική Υπηρεσία ως η μόνη του κράτους, εξαρτημένη από το Υπουργείο Αεροπορίας, με πρωταρχικό σκοπό την εξυπηρέτηση των αναγκών της αεροπορίας, της γεωργίας, των δημοσίων έργων, των στρατιωτικών επιχειρήσεων και της ναυτιλίας.

Σημεία του παρελθόντος που έχουν κάποια κοινά με το σήμερα

H νέα υπηρεσία δημιουργήθηκε για να καλύψει τις άμεσες ανάγκες της αεροπορίας στο καίριο ζήτημα των προγνώσεων, λόγω της γενικότερης ανεπάρκειας του προσωπικού και υλικοτεχνικής υποδομής που μάστιζε τη χώρα. Η νέα υπηρεσία απομύζησε το προϋπάρχον τμήμα του Αστεροσκοπείου, αναλαμβάνοντας αναπόφευκτα και την επιστημονική πρόοδο του κλάδου.( Ε.τ.Κ. 1932, φ. 374, δ. 11.10.1932., καθώς με το ίδιο διάταγμα οργανώθηκε η Μετεωρολογική Σχολή της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας.

Ένα χαρακτηριστικό του νέου οργανισμού ήταν η δαπανηρότητα — μομφή την οποία εισέπραττε επανειλημμένως ο Ζάννας — όχι μόνο εξ αιτίας του μισθολογίου, αλλά και της πληθώρας τμηματαρχών. Η Κεντρική Υπηρεσία παρόλα αυτά χαρακτηριζόταν από ένδεια υλικών μέσων και δυσκολία αντικατάστασης των φθειρόμενων υπαρχόντων (π.χ. ένα και μοναδικό πρότυπο βαρόμετρο υπήρχε στον σταθμό Αθηνών).

Οι μισές από τις προβλεπόμενες οργανικές θέσεις του ν. 5258 ήσαν κενές, το ανεπαρκές προσωπικό εργαζόταν υπερεντατικά, αλλά πάλι δεν προλάβαινε να εκτελέσει επιστημονικές εργασίες. Η έλλειψη χώρου ήταν αισθητή, καθώς το τμήμα ενός μόνον ορόφου του Υπουργείου Αεροπορίας κάθε άλλο παρά διευκόλυνε τις συνθήκες εργασίας. Τέλος, η ανέγερση Μετεωροσκοπείου Αθηνών έμεινε στα χαρτιά, επειδή το σχέδιο της Διεύθυνσης Δημοσίων Έργων ματαιώθηκε, εξ αιτίας της οικονομικής δυσπραγίας.

Παρά τον νέο Νόμο η ποιότητα των παρατηρήσεων δεν ήταν πάλι η πρέπουσα, επειδή το χαμηλό επίδομα που λάμβαναν οι παρατηρητές (125-400 δρχ. μηνιαίως) τους ωθούσε στο να θεωρούν την άσχετη προς την κύρια εργασία τους ενασχόληση ως αγγαρεία. Ελάχιστοι από αυτούς είχαν εκπαιδευθεί καταλλήλως, η εξεύρεση νέων ήταν δύσκολη, ενώ η Ε.Μ.Υ. δεν μπορούσε να επέμβει πειθαρχικά σε υπαλλήλους μη υπαγόμενους διοικητικά σε αυτήν. Πέτυχε μόνο την κατ’ έτος μετεκπαίδευση 50 καθηγητών και δημοδιδασκάλων.

Η ανεπάρκεια του αριθμού προγνώσεων εξακολουθούσε να ορθώνεται ανυπέρβλητο εμπόδιο, καθώς ο πιλότος που αναχωρούσε στις 09:00 το πρωί από το Τατόι λάμβανε το δελτίο καιρού των παρατηρήσεων της νυκτερινής προτεραίας! Και το πρόβλημα της στέγασης των σταθμών δεν επιλυόταν, με αποτέλεσμα να γίνονται μετακινήσεις από τη μια ιδιωτική κατοικία στην άλλη, να υπάρχουν κακές εγκαταστάσεις και να υπάρχει φθορά των λιγοστών οργάνων. Με τον Μεταξά στο υπουργείο Αεροπορίας (από το 1936) έγιναν κάποιες διορθωτικές κινήσεις, όπως: η πρόσληψη 5 μετεωρολόγων και ισάριθμων μονίμων παρατηρητών, η παραγγελία υλικού από τη Γερμανία και η έναρξη της ανοικοδόμησης οικίσκων για τη μόνιμη εγκατάσταση των αστέγων σταθμών α’ τάξεως. Ακόμη, άρχισε να λειτουργεί σταθμός στο Λυκαβηττό, και δεύτερος σταθμός αεροβολίσεων στη Θεσσαλονίκη.

Τέλος, ξεκίνησε προεργασία για την ίδρυση ορεινών μετεωρολογικών σταθμών στον Όλυμπο και τον Αίνο Κεφαλληνίας. Όπως ήδη αναφέρθηκε, η Ελλάδα συμμετείχε και μάλιστα ευρισκόμενη σε περίοπτη θέση, τόσο εξ αιτίας της αίγλης του Αστεροσκοπείου όσο και της κομβικής γεωγραφίας της, στη Διεθνή Μετεωρολογική Οργάνωση.

Η ΜΕΤΕΩΡΟΛΟΓΙΑ ΕΝΩΜΕΝΗ ΜΟΝΟ ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ- Β ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Μπορεί το ξεκίνημα της ίδρυσης της Μετεωρολογίας να ξεκίνησε με μεγάλες αντιθέσεις , αλλά με την κήρυξη του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, όπως έχουμε αναφέρει αναλυτικά σε άλλο άρθρο για το έπος του 40 συστάθηκε το Μετεωρολογικό Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου (Μ.Γ./Γ.Σ.), το οποίο είχε ως αποστολή τη μετεωρολογική υποστήριξη των πολεμικών επιχειρήσεων. Το Μ.Γ./Γ.Σ., λειτούργησε στα υπόγεια του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετανία και στελεχώθηκε από τον επισμηναγό της ΕΜΥ Ευάγγελο Βουρλάκη, τον καθηγητή μετεωρολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηλία Μαριολόπουλο, που είχε επιστρατευθεί ως έφεδρος ανθυποσμηναγός, και τους υπαλλήλους του επιστημονικού κλάδου της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας Αθανάσιο Κεφαλά και Θεόκλητο Φιντικλή. Το Μετεωρολογικό Γραφείο του Γενικού Στρατηγείου υποστηριζόταν από την Κεντρική Υπηρεσία της Μ.Υ. που ήταν εγκατεστημένη στην οδό Αμερικής, αριθμός 10. Διευθυντής ήταν ο Πλοίαρχος του Π.Ν. Γεώργιος Χορς και Υποδιευθυντής ο Αντισμήναρχος Ανδρέας Κυριακίδης. Σημειώνεται ότι στην ομάδα των προγνωστών της Μ.Υ. είχαν ενσωματωθεί οι επιστρατευθέντες πανεπιστημιακοί Λεωνίδας Καραπιπέρης και Βασίλειος Κυριαζόπουλος.

Θα μνημονεύσω σε αυτό το σημείο και τους παρατηρητές της ΜΥ, αυτούς τους άγνωστους ήρωες που και αυτοί κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες συνέβαλλαν στην ενημέρωση για τις καιρικές συνθήκες, η οποία διατηρήθηκε ζωντανή στις μέρες μας. Εκτός όμως από τις προγνώσεις της εποχής, το προσωπικό της Μετεωρολογικής Υπηρεσίας κατάφερε με τη βοήθεια των Μυστικών Υπηρεσιών της Μεγάλης Βρετανίας να αποκρυπτογραφήσει τις μετεωρολογικές εκπομπές της Ρώμης προς τις μονάδες του ιταλικού στρατού στην Αλβανία. Με αυτό τον τρόπο μάθαινε τις καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν δυτικά της χώρας, πράγμα σημαντικό για τις προβλέψεις του καιρού στη ζώνη των επιχειρήσεων. Επίσης εκπόνησε ειδικό κρυπτογραφικό κώδικα που χρησιμοποιούνταν για τις ελληνικές μετεωρολογικές εκπομπές.

«Αυτοί που σαν αδέλφια ενώνονται για έναν κοινό σκοπό, πιο δυνατοί κι από τα άπαρτα τα κάστρα στέκουν». Αντισθένης

ΠΗΓΕΣ: Η γέννηση και η ανάπτυξη της πολιτικής αεροπορίας στην Ελλάδα – Γεώργιος Παπανδρώνου , Ευάγγελου Μαντή : Ιστορία Εθνικής Μετεωρολογικής Υπηρεσίας, τόμος Α- Μαριοπούλειο-Καναγκίνειο Ίδρυμα, Αθήνα 2015. Στεφάνου Παπαγιαννάκη Ο Καιρός κατά τον Ελληνοϊταλικόν Πόλεμον 1940-41, ΕΜΥ, Giorgio Rizzo «Ο πικρός πόλεμος -Η ελληνο-ιταλική σύγκρουση, www.ergo1.gr ,Beitrage zur Physikalischen vonGriechland», http://www.meteo.noa.gr/GR/iersd_history_gr.htm , https://el.wikipedia.org/wiki/Δημήτριος_Κοκκίδης, Manual of Meteorology , http://magazine.noa.gr/archives/1814, https://www.news247.gr/afieromata… , , https://el.wikipedia.org/wiki/Αλέξανδρος_Ζάννας

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις