Οι στρατιές της Δικαιοσύνης

Σε μια κανονική χώρα, δεν θα γινόταν καν συζήτηση για την υποχρέωση μιας κυβέρνησης να σταθεί δίπλα στους συγγενείς των θυμάτων ενός σιδηροδρομικού δυστυχήματος.

Για την υποχρέωσή της να ερευνήσει τα αίτια, να τιμωρήσει τους ενόχους και να διασφαλίσει ότι οι πολίτες και τα παιδιά τους μπορούν να μπουν σε ένα δημόσιο μέσο μεταφοράς χωρίς να αναρωτιούνται αν θα βγουν ζωντανοί.

Όχι όμως σε αυτή τη χώρα.

Σε αυτή τη χώρα, που τα τελευταία 6 χρόνια ζει στους ρυθμούς του “επιτελικού κράτους”, οι συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών, ήρθαν αντιμέτωποι με καθυστερήσεις, ανευθυνοϋπεύθυνους, μπαζώματα και τελικά (ύψιστη ύβρις), με δολοφονίες χαρακτήρων.

Οι γονείς που δεν έχουν καταφέρει ακόμα να πενθήσουν, γιατί έπρεπε να γίνουν ντετέκτιβ για να μάθουν την αλήθεια, τα έβαλαν με έναν ολόκληρο κρατικό μηχανισμό και μια συμμορία από ανώνυμα και επώνυμα τρολ, για να κρατήσουν την υπόθεση στην επικαιρότητα και να προχωρήσει η έρευνα.

Είχε προηγηθεί εκείνο το 41%, που έκανε την κυβέρνηση να θεωρήσει ότι ένα έγκλημα με 57 νεκρούς, μπορεί να θαφτεί σε μια ελεγχόμενη δημόσια σφαίρα.

Ότι γονείς που προσπαθούν να δικαιώσουν τη μνήμη των παιδιών τους, θα φοβηθούν τραμπούκους υπουργούς και τους Ψαριανούς αυτού του κόσμου.

Ότι ένας ταλαιπωρημένος λαός, έχει χάσει σε τέτοιο βαθμό την αξιοπρέπειά του, που δεν μπορεί πια να ταυτιστεί με μια μάνα που κλαίει για το νεκρό παιδί της.

Όμως οι αλαζόνες της εξουσίας έκαναν λάθος. Και χθες το κατάλαβαν. Γιατί χθες μίλησε ο λαός.

Χθες εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες έστειλαν ένα μήνυμα συστράτευσης με τους γονείς των Τεμπών. Εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές υποχρέωσαν τον φόβο να αλλάξει στρατόπεδο.

Για κάθε πληρωμένο προπαγανδιστή, χιλιάδες παιδιά βγήκαν στο δρόμο

Για κάθε υπουργό που θέλει να ντρεπόμαστε όταν ασκούμε κριτική, χιλιάδες άνθρωποι πήγαν για πρώτη φορά σε διαδήλωση.

Για κάθε τσεκουράτο και για κάθε πωλητή νανογιλέκων, χιλιάδες ηλικιωμένοι είδαν στα νεκρά παιδιά των Τεμπών τα εγγόνια τους.

Για κάθε παπαγαλάκι που υποδύεται τον δημοσιογράφο και ανησυχεί για τη “σταθερότητα” και την “αγορά”, χιλιάδες καταστηματάρχες έκλεισαν τα μαγαζιά τους και πήγαν στο Σύνταγμα.

Οι συγγενείς των θυμάτων, έδωσαν εδώ και δύο χρόνια έναν σκληρό αγώνα, υπομένοντας ψέματα, μπαζώματα και χυδαίες επιθέσεις από μια καλοκουρδισμένη μηχανή εξουσίας, όμως ποτέ δεν λύγισαν.

Χθες αποδείχθηκε ότι δεν είναι μόνοι. Έχουν μαζί τους όλη την Ελλάδα. Υπάρχει μια στρατιά ανθρώπων στο πλευρό τους, που ζητά απαντήσεις και Δικαιοσύνη για τους νεκρούς των Τεμπών.

Το σύστημα εξουσίας που πίστεψε ότι μπορεί να μη σέβεται τους νεκρούς μας και να υποτιμά την ταύτιση των Ελλήνων με γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, έχει πια απέναντί του ένα θηρίο που ξύπνησε.

Έχει απέναντί του την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού.