Ολυμπιακή αυτοκτονία

Πετώντας -για τους δικούς του λόγους- την πομφόλυγα περί μη συμμετοχής των αθλητών του στίβου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου, ο πρόεδρος του ΣΕΓΑΣ Βασίλης Σεβαστής άνοιξε, χωρίς να το θέλει, μια συζήτηση στην οποία ελάχιστοι θα ήθελαν να λάβουν μέρος.

Η συμμετοχή της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι μια υπόθεση που οι -αθλητικές και μη- αρχές του τόπου ελάμβαναν ανέκαθεν πολύ σοβαρά – τους προέκυπτε ως εθνική επιταγή που θεωρούσαν αδιανόητο να αμφισβητήσουν.

Στα χρόνια πριν από τη γέννηση του εθνικού αθλητικού γίγαντα με τα πήλινα πόδια και τα κατεστραμμένα σωθικά, η παρουσία της Ελλάδας στους Ολυμπιακούς Αγώνες άρχιζε στην αφή της φλόγας και τελείωνε στην τελετή έναρξης, όπου μάλιστα η ελληνική αποστολή παρήλαυνε πρώτη  – πόσο μικρή και μίζερη, πόσο ασήμαντη και εθνικά ταπεινή θα ήταν η ζωή μας αν οι Αθάνατοι μάς είχαν αρνηθεί αυτό το προνόμιο…

Όταν η τιμημένη ελληνική σημαία-προπομπός στα ολυμπιακά στάδια της οικουμένης χανόταν κάπου ανάμεσα στις σημαίες της Μπουρκίνα Φάσο και της Παπούα-Νέας Γουϊνέας, η Ελλάδα παρέδιδε το πνεύμα όπως το είχε παραλάβει: αρχαίο και αθάνατο.

Η κατάκτηση χρυσού ολυμπιακού μεταλλίου είχε διαστάσεις εθνικού μύθου έως τη στιγμή που φωτισμένα μυαλά εθνικών ταγών συνέλαβαν την ιδέα της μεγάλης αθλητικής Ελλάδας – κατά διαβολική σύμπτωση τα ίδια μυαλά συνέλαβαν και την ιδέα της “ισχυρής Ελλάδας”. Συνδυασμός πιο εκρηκτικός κι από “κοκτέιλ” των Τζέκου-Ιακώβου, πιο θανατηφόρος κι από δανειακή σύμβαση του εθνοσωτηρίου έτους 2012.

Η Ελλάδα έσπαγε τα ρεκόρ στο χρηματιστήριο και στο στάδιο, προετοιμαζόμενη για τις μεγάλες εθνικές προκλήσεις του ευρώ και του “Αθήνα 2004”. Διαπλέκονταν τόσο αυτά τα δυο, που ο μακάριος Έλλην της εποχής τα έβλεπε διαρκώς μπροστά του – πότε με τη μορφή του Σημίτη και της Γιάννας, πότε με αυτή του Φοίβου και της Αθηνάς, πότε με τις μορφές όλων αυτών μαζί. Το χαμηλής αισθητικής θέαμα λίγους ενοχλούσε – τα λεφτά υπήρχαν, τα χρυσά έλαμπαν. Φτηνά, ωραία χρόνια.

Κι ύστερα, ήρθε το ατύχημα των Κεντέρη-Θάνου στο ΟΑΚΑ και το δυστύχημα των Καραμανλή-Παπανδρέου στο Μαξίμου. Η “μεγάλη αθλητική Ελλάδα” πνίγηκε στα ούρα των υπεραθλητών της και η “ισχυρή Ελλάδα” συρρικνώθηκε μονομιάς στο μέγεθος των νάνων που κλήθηκαν να την κυβερνήσουν.

Κι όμως, το υβρίδιο χώρας που προέκυψε εξακολουθεί να επιμένει… ολυμπιακά. Και την φλόγα θα μεταλαμπαδεύσει στους Βρετανούς και πρώτη θα παρελάσει στην τελετή έναρξης των Αγώνων. Μπορεί οι Έλληνες να λιμοκτονούν και να αυτοκτονούν, αλλά για λίγα λεπτά εθνικής έπαρσης στη θέα της γαλανόλευκης που θα μπαίνει πρώτη και καμαρωτή στο ολυμπιακό στάδιο του Λονδίνου, τα ξεχνούν όλα.

Αφήστε που ο ΓΓΑ Πάνος Μπιτσαξής έσπευσε με λόγο ξεκάθαρο και στιβαρό να διαμηνύσει στη διεθνή αθλητική κοινότητα ότι η ελληνική αποστολή στο Λονδίνο θα είναι άψογη και πολυμελής, σε πείσμα των χαλεπών καιρών και των άδειων ταμείων. Λεφτά υπάρχουν.

Αν η διεθνής αθλητική κοινότητα αισθάνεται ακόμη την υποχρέωση να ευχαριστήσει την Ελλάδα για τη συνεισφορά της στο ολυμπιακό κίνημα, η πρωτιά στην παρέλαση του Λονδίνου δεν αρκεί. Ας συμπεριλάβει στα ολυμπιακά αγωνίσματα την αυτοκτονία και να είστε βέβαιοι ότι η ελληνική αποστολή, εκτός από άψογη και πολυμελής, θα είναι και άκρως επιτυχημένη. Πραγματική αποστολή αυτοκτονίας.

*Ο κ. Μανόλης Γρηγοράκης είναι επικεφαλής της αθλητικής ιστοσελίδας Contra.gr