Ολόκληρη η Σκανδιναβία στο ΝΑΤΟ

Όπως μαθαίνουμε σύντομα, πολύ σύντομα η Φινλανδία μαζί με την Σουηδία, θα ανακοινώσουν, μαζί , την πρόθεσή τους να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Πρόκειται για δύο γειτονικές, σκανδιναβικές, χώρες που έχουν μια ιδιάζουσα (κι όχι πάντα ισότιμη) σχέση μεταξύ τους.

Το ότι από κοινού θα διαμηνύσουν την προσχώρησή τους στην Βορειοατλαντική Συμμαχία, φαίνεται να λειτουργεί περισσότερο ως εχέγγυο για την Φινλανδία, την χώρα δηλαδή που συνορεύει με την Ρωσία. Έχοντας επιπρόσθετα και παρελθόν πολεμικών αναμετρήσεων με την Σοβιετική Ένωσή, που έληξαν το 1939.

Η αιτία για την απόφασή τους αυτή, προφανώς σχετίζεται με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Μία εξέλιξη που όπως δηλώνουν οι ηγεσίες τους, άλλαξε τα πάντα στον τρόπο που αντιλαμβάνονται την πολιτική τους για την ασφάλεια.. Έτσι θα εγκαταλείψουν μια πρακτική δεκαετιών που τις ήθελε να απέχουν από διεθνείς στρατιωτικούς συνασπισμούς.

Να σημειωθεί ότι μέλος του ΝΑΤΟ – ιδρυτικό μάλιστα- είναι η Νορβηγία, ήδη από 1949, Μια χώρα που επίσης συνορεύει (κάπου στον Αρκτικό Κύκλο) με την Ρωσία. Με λίγα λόγια το ΝΑΤΟ επεκτείνεται πλέον σε ολόκληρη την σκανδιναβική χερσόνησο. Ενισχύοντας ακόμη περισσότερο την άτυπη «πολιορκία» της Ρωσίας από χώρες μέλη της συμμαχίας.

Αιτιολογώντας την απόφαση της Φινλανδίας η πρωθυπουργός της χώρας Σάνα Μαρίν είπε ότι «δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να έχουμε εγγυήσεις ασφάλειας παρά μόνο υπό την αποτροπή και την κοινή άμυνα του ΝΑΤΟ όπως εγγυάται το Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ». Το άρθρο αυτό της Βορειοατλανικής Συμφωνίας – θυμίζουμε- αναφέρει εν συντομία πως οποιαδήποτε επίθεση σε χώρα – μέλος συνιστά αυτόματα επίθεση στην ίδια την συμμαχία.

Όπως έχει πει από το 2015 ο (Νορβηγός) γραμματέας του ΝΑΤΟ, Γενς Στόλτενμπεργκ, «το άρθρο 5 είναι ο πυρήνας του ΝΑΤΟ. Η ιδέα πίσω από αυτό είναι: Ένας για όλους και όλοι για έναν». Με βάση αυτή την δήλωση Σουηδοί και Φινλανδοί (ιδίως οι δεύτεροι) θα πρέπει μετά την ένταξή τους να νοιώσουν ιδιαίτερα ασφαλείς.

Είναι έτσι όμως τα πράγματα; Δύο πρόσωπα που κυριαρχούν στην τρέχουσα διεθνή επικαιρότητα, δεν φαίνεται να συμμερίζονται αυτή την εκτίμηση.

Ο πρώτος είναι ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντιμίρ Ζελένσκι. Έκτίμησε σε σχετικά πρόσφατες δηλώσεις του (16 Μαρτίου) πώς το άρθρο 5 «δεν έδειχνε ποτέ τόσο αδύναμο όσο είναι σήμερα». Υπονοώντας ότι το ΝΑΤΟ δεν θεώρησε δική του υπόθεση την εισβολή στην Ουκρανία και εκτιμώντας πως αντίστοιχα θα φέρονταν αν δέχονταν επίθεση ένα κράτος μέλος του. Έκτοτε έχει αμφισβητήσει κι άλλες φορές την δυνατότητα εφαρμογής το Άρθρου 5.

Ο δεύτερος είναι ο μόλις επανεκλέγεις πρόεδρος της Γαλλίας Εμμανουέλ Μακρόν. Σε περίπτωση που δεν το θυμάστε πριν 3 χρόνια, τον Νοέμβριο του 2019, είχε αμφισβητήσει την δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 5. «Τι θα είναι αύριο το Αρθρο 5;» είχε αναρωτηθεί με αφορμή την διαφωνία ΗΠΑ- Γαλλίας για την Τουρκία και τον πόλεμο στην Συρία. Αποκάλεσε μάλιστα το ΝΑΤΟ έναν οργανισμό «εγκεφαλικά νεκρό».

Αυτήν την περίοδο βέβαια όλες οι χώρες του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, με πρώτες τις ΗΠΑ, μιλούν για μια «ανάσταση» του ΝΑΤΟ. Για την αναθέρμανση των δεσμών ανάμεσα στα μέλη του. Εξαιτίας του ότι ανευρέθηκε ο κοινός εχθρός στο πρόσωπο του Βλαντιμίρ Πούτιν που διέταξε την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Ακόμη και τώρα όμως οι διαφωνίες εντός του του δυτικού στρατοπέδου παραμένουν. Ενδειτικό το ότι δεν είναι εφικτή μια κοινή στάση των ευρωπαϊκών χωρών για την εξέλιξη της ενεργειακής σχέσης με την Ρωσία. Κάτι που διακαώς επιθυμεί και η ελληνική κυβέρνηση για τους δικούς της λόγους.

Για πολλοστή φορά διαφαίνεται πως οι σχέσεις ανάμεσα στα κράτη-μέλη του ΝΑΤΟ είναι ευμετάβλητες. Οι εσωτερικοί ανταγωνισμοί είναι ένας σημαντικός παράγοντας διαμόρφωσης της πολιτικής του. Γιατί είναι συμφέροντα και όχι θέσεις αρχών που την υπαγορεύουν.

Στη Ελλάδα αυτά τα γνωρίζουμε (όσοι …θέλουμε να τα γνωρίζουμε) πολύ καλά, από το παρελθόν. Στο μέλλον είναι πολύ πιθανόν να το μάθουν και στην Σκανδιναβία.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις