Οπαδική βία: Το ζήτημα είναι πολιτικό, όχι αθλητικό

Οι αντιφάσεις στα μέτρα της κυβέρνησης για την αντιμετώπιση της οπαδικής βίας είναι προφανείς. Σημειώνουμε τις πιο χαρακτηριστικές:

• Για επεισόδια που έγιναν έξω από έναν αγώνα βόλεϊ, θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών οι αγώνες ποδοσφαίρου.
• Οι αγώνες θα γίνονται κεκλεισμένων των θυρών εξαιτίας επεισοδίων που έγιναν έξω από το γήπεδο. Να σημειωθεί ότι οι δολοφονίες Φιλόπουλου, Καμπανού και Κατσούρη έγιναν έξω από τα γήπεδα
• Για τις εγκληματικές ενέργειες μιας μερίδας οπαδών, τιμωρούνται όλοι οι ποδοσφαιρόφιλοι και διαταράσσεται η συνολική λειτουργία της συγκεκριμένης κοινωνικής και επαγγελματικής δραστηριότητας. Πρόκειται για τον ορισμό της συλλογικής τιμωρίας.
• Το να υφίστανται αρνητικές συνέπειες ή και να τιμωρούνται όσοι-ες έτυχε να βρεθούν στο ίδιο μέρος με κάποιους που παραβίασαν τον νόμο, θα ήταν αδιανόητο για οποιαδήποτε άλλο κοινωνικό χώρο πλην των γηπέδων και των διαδηλώσεων.
• Το μέτρο των “κεκλεισμένων θυρών” έχει εφαρμοστεί πάρα πολλές φορές στο παρελθόν χωρίς να επιφέρει κανένα θετικό αποτέλεσμα σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της αθλητικής βίας. Παρ’ όλα αυτά, η κυβέρνηση το εφαρμόζει ξανά, θέτοντας το μάλιστα στο επίκεντρο της δέσμης μέτρων που ανακοίνωσε.
• Η κυβέρνηση ανακοίνωσε επίσης μέτρα που έχουν ήδη ψηφιστεί στο παρελθόν, όπως η λειτουργία καμερών στα γήπεδα. Πέρα που δεν μπορεί να γίνει κατανοητό πώς με αυτά τα μέτρα θα αντιμετωπιστεί η βία έξω από τα γήπεδα, εύλογα αναρωτιέται κανείς τι τους εμπόδισε μέχρι τώρα να τα εφαρμόσουν αφού τα θεωρούν τόσο χρήσιμα.
• Στις δολοφονίες Καμπανού και Κατσούρη δεν υπήρξε ανάλογη κινητοποίηση ούτε από την κυβέρνηση ούτε από τη Δικαιοσύνη. Για τις δύο δολοφονίες ούτε τα γήπεδα έκλεισαν ούτε ξεκίνησε έρευνα για την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης. Εύλογα μπορεί να γίνει λόγος για δύο μέτρα και δύο σταθμά.
• Επιπλέον, αφού οι υπουργοί Οικονόμου και Βρούτσης γνώριζαν ότι στο ποδόσφαιρο δραστηριοποιούνται “πρόσωπα υψηλού κινδύνου” γιατί στα 4,5 χρόνια της διακυβέρνησης Μητσοτάκη δεν έπραξαν τίποτα για να διερευνήσουν τη δραστηριότητά τους και τους φέρουν ενώπιον της Δικαιοσύνης, αλλά παρέδωσαν τώρα στις δικαστικές αρχές τη λίστα των 200; Και τι ακριβώς σημαίνει “πρόσωπα υψηλού κινδύνου” σε μια δημοκρατία;
• Η προστασία της ανθρώπινης ζωής και ακεραιότητας συνιστά το πρώτιστο καθήκον της αστυνομίας και της Πολιτείας εν γένει. Η επανειλημμένη αδυναμία της αστυνομίας να προστατεύσει τις ανθρώπινες ζωές από την οπαδική βία, αποτελεί μείζονα αποτυχία της. Ωστόσο, κανένα μέτρο δεν ανακοινώθηκε για την αστυνομία.
• Ομοίως, δεν ακούσαμε απολύτως που να σχετίζεται με αλλαγές στην ίδια την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση η οποία έχει κάνει προπαγανδιστική σημαία την “ασφάλεια”, αλλά στην πράξη αποτυγχάνει ξανά και ξανά σε αυτό το πεδίο.

Οι εντυπώσεις και η σκοπιμότητα

Οι χτυπητές αντιφάσεις των κυβερνητικών μέτρων εύλογα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι αυτά δεν ελήφθησαν με γνώμονα την αποτελεσματικότητά τους στο πεδίο της αντιμετώπισης της οπαδική βίας. Άλλωστε, για να περιοριστεί η δολοφονική βία των οπαδών, το πρώτο που θα έπρεπε να γίνει, θα ήταν να κοπεί ομφάλιος λώρος που συνδέει τους συνδέσμους με τις ομάδες -δεν ακούσαμε τίποτα προς αυτήν την κατεύθυνση. Το ζητούμενο λοιπόν για την κυβέρνηση είναι να δημιουργήσει την εντύπωση μιας πολύ σκληρής απάντησης, προκειμένου να απαντήσει στη συναισθηματική φόρτιση που έχει προκαλέσει το δράμα του αστυνομικού. Για πολλοστή φορά η κυβέρνηση Μητσοτάκη λειτουργεί με βάση την επικοινωνία και όχι την ουσία της πολιτικής.

Πέρα από τις εντυπώσεις, το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια καταφανή εφαρμογή της λογικής των δύο μέτρων και δύο σταθμών, δείχνει ότι με πρόσχημα την οπαδική βία, εκτυλίσσεται μια επιχείρηση ανακατανομής ισχύος, με έμφαση στο πεδίο της επικοινωνίας.
Το ζήτημα δηλαδή είναι πολιτικό, όχι αθλητικό.