Ό,τι κι αν γίνει με τον κορονοϊό, θα έχουμε πάντα τη Σαντορίνη

Το γνωρίζατε πως υπάρχουν εικονοπλαστικά γραφήματα; Γραφήματα που σαν τα κοιτάζεις ξεπηδούν στο μυαλό σκέψεις, συναισθήματα, εικόνες, έρχονται μυρωδιές και αναμνήσεις; Γραφήματα που ακονίζουν τη μνήμη και απευθύνονται αμέσως στο θυμικό;

Να ας πούμε αυτό παρακάτω, το κοιτάζεις και σου έρχεται στο νου ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης να στέκεται υπερήφανα μπροστά στις κάμερες με φόντο το ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα της Σαντορίνης, όταν μιλούσε για τη νίκη των Ελλήνων απέναντι στον κορονοϊό.

Ή θυμάσαι τον Βασίλη Κικίλια να εγκαινιάζει ΜΕΘ που δεν μπορούν να λειτουργήσουν επειδή δεν υπάρχει προσωπικό. Αλλά και την Κεραμέως να κόβει βόλτες σε μαθητικές τάξεις που θα υποδέχονταν θεωρητικά μέχρι 15 παιδιά, αλλά υποδέχονται άνω των 20.

Και τον Χαρδαλιά όμως να σου μιλάει αυστηρά και βλοσυρά για ατομική ευθύνη, αποθεώνοντας και τον Κλήρο του τόπου που τήρησε όλα τα μέτρα.

Κι ύστερα, ξάφνου από το πουθενά, ξεπηδά στο μυαλό η φωνή του Άδωνι να λέει για τα λεωφορεία. “Τι θα τα κάνουμε τα πολλά λεωφορεία, θα κόβουν βόλτες μόνα τους στην Αθήνα”, να λέει.

Ύστερα, φαντάζεσαι τι τίτλο θα είχε ένα τέτοιο γράφημα, σαν αυτά που απεικονίζουν την πορεία της νόσου στον τόπο μας. Ανατριχιάζεις με το πόσο αυτόματα λειτουργούν όλα. “Λίστα Πέτσα” λες, σχεδόν φωνάζεις από τη χαρά σου που βρήκες έναν τόσο ταιριαστό τίτλο. 

Τέτοιες εικόνες, ήχοι, συμβολισμοί έρχονται στο νου μέσα σε δευτερόλεπτα, βλέποντας τέτοια εικονοπλαστικά γραφήματα.

Δεν είναι φοβερό;

Οι χαμένες αντοχές

Δυστυχώς, ζούμε την περίοδο της κόπωσης και της απογοήτευσης. Είναι ένα στοιχείο που ορθά εντόπισε ο κ. Τσιόδρας στην πρόσφατη επανεμφάνισή του, χωρίς ωστόσο να προβεί σε αυτοκριτική για άλλες αστοχίες. 

Φυσικά, δεν είναι ο πρώτος που θα έπρεπε να κάνει αυτοκριτική σε αυτό τον τόπο, δεν είναι άλλωστε ο επίσημος κυβερνήτης, ακόμη κι αν μας μίλησε “πολιτικά” και όχι επιστημονικά.

Η αυτοκριτική είναι ένα στοιχείο που δυστυχώς λείπει από τις ελληνικές κυβερνήσεις, διαχρονικά. Τώρα όμως, εν μέσω υγειονομικής έξαρσης της λοίμωξης , ο κόσμος έχει χάσει την υπομονή του και την εμπιστοσύνη του. Από τον φόβο περάσαμε στην αντίδραση, και αυτό είναι το πιο ανησυχητικό. Οι πολίτες δεν κουράστηκαν από την καραντίνα, ή από την πιθανή νέα καραντίνα, κουράστηκαν από τις παλινωδίες, τις κυβιστήσεις, τον επιθετικό λόγο, τη μετάθεση ευθυνών, και τις πολιτικές που δεν εμπνέουν και δεν ακολουθούν σταθερή πορεία με διαφάνεια.

Ξέρετε, οι πανηγυρισμοί, οι μεγαλόστομες υποσχέσεις έχουν κοντά ποδάρια στον καιρό της πανδημίας. Η εποχή του covid-19 φέρνει στην επιφάνεια όλα τα δεινά μέσα σε λίγες εβδομάδες, αν όχι μέσα σε ώρες. Με τρόπο σχεδόν αυτόματο, σαν τα γραφήματα που είδαμε παραπάνω.

Και τώρα, στην πιο “σκοτεινή ώρα”, η κυβέρνηση καλείται να λύσει την εξίσωση έχοντας ήδη επιβαρυνθεί, φέροντας πάνω της μια βαριά δυσπιστία που τείνει να γίνει οργή, με όλα τα δεινά που θα μπορούσε να συνεπάγεται κάτι τέτοιο για όλους μας. 

Το επόμενο διάστημα θα δούμε λοιπόν αν θα περάσουμε στην εποχή της πολιτικής γενναιότητας, αν θα περάσουμε στην ουσία (με πραγματική ενίσχυση της Υγείας και των επιχειρηματιών που βάλλονται περισσότερο) και αν μη τι άλλο, αν θα γυρίσουμε στην ειλικρίνεια των πρώτων – πρώτων ημερών. Ή από την άλλη, αν θα ακολουθήσουμε το παράδειγμα άλλων ευρωπαϊκών χωρών, χωρίς όμως… τις παροχές που δίνουν εκείνες προς τους πολίτες τους.

Κάπως “λογικό” και αυτό, θα μου πεις, αφού από τη μια έχεις τις γνωστές ελληνικές παθογένειες με τις κούφιες επικοινωνιακές φιέστες και τις ριζωμένες “συνήθειες” σπατάλης δημοσίου χρήματος σε μεγάλους περιπάτους, κι από την άλλη μια ΕΕ που εθελοτυφλεί, αδυνατώντας να καταλήξει σε μια κοινή πολιτική υγείας, ακουλουθώντας μια αργόσυρτη πορεία προς τον γκρεμό της.

Λεπτό προς λεπτό όμως, η εμπιστοσύνη του κόσμου συνεχίζει να στερεύει επικίνδυνα, όσο περιμένουμε όλοι μας μια “λύση” από τη χώρα της Γηραιάς Αλβιώνας, που κάποια στιγμή θα στείλει εμβόλια στην ΕΕ έχοντας φύγει πια από τους κόλπους της. 

Κάτι που σίγουρα το λες και τραγική ειρωνεία.