Ούτε… τροπολογία χωρίς τη βούλα των ‘θεσμών’

Στις αρχές Μαΐου μετά το προηγούμενο Eurogroup άλλοι -κυρίως στην Ελλάδα πανηγύριζαν ότι επιτεύχθηκε συμφωνία- άλλοι –κυρίως στην κεντρική Ευρώπη αντιμετώπιζαν το ζήτημα με περίσκεψη- και όλοι όσοι δεν… συμμετείχαμε ψάχναμε να βρούμε τι ακριβώς αποφασίστηκε.

Τότε ο εκπρόσωπος του Σόιμπλε με την τόσο αποδοτική για την Γερμανία δημιουργική ασάφεια είχε δηλώσει πως «Συμφωνήσαμε μια διαδικασία, η οποία στα τέλη Μαΐου θα καταλήξει σε μια… διαδικασία η οποία θα επιτρέψει να συζητήσουμε μετά το 2018 τι θα γίνει με το χρέος».

Αυτό ακριβώς έγινε χτες. Η «διαδικασία» του Μαΐου ήταν σε ό,τι αφορά την Ελλάδα η ψήφιση του «ασφαλιστικού» και του Πολυνομοσχεδίου με τον «κόφτη», το «ανεξάρτητο» Υπερταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και την «ανεξάρτητη Αρχή» Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων, και όσο αφορά τους Θεσμούς οι συνεχείς επαφές Σόιμπλε – Λαγκάρντ/Τόμσεν για το χρέος που είχαν  στο φόντο τις συζητήσεις Γερμανίας – ΗΠΑ για την παγκόσμια κρίση και το Brexit.

Και η «διαδικασία» που συμφωνήθηκε, αυτό που στις επίσημες ανακοινώσεις αποκλήθηκε «οδικός χάρτης για το χρέος», είναι ουσιαστικά η γερμανική επιλογή: οι όποιες ουσιαστικές αποφάσεις θα ληφθούν μετά από το 2018 και ουδείς πλέον επιτρέπεται να μιλά για «κούρεμα».

Προφανώς το ΔΝΤ που μέχρι να αρχίσει το Eurogroup έκανε λόγο για «άμεση και χωρίς όρους ελάφρυνση», έκανε πίσω, όπως διαφαινόταν για όποιον δεν εθελοτυφλούσε  από τις συναντήσεις της Λαγκάρντ με την γερμανική ηγεσία, και η παρουσία του Τόμσεν στη συνέντευξη  Τύπου στο πλάι του Ντάιζελμπλουμ δεν ήταν παρά μια γερμανικής έμπνευσης σηματοδότηση: Το ΔΝΤ συμμετέχει «κανονικά»  και δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας στη Γερμανία αλλά με τους βασικούς όρους που εξαρχής είχε θέση ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών.

Ή όπως το έθεσε ο «σκληρός»  Τόμσεν: «Μετακινηθήκαμε από τη θέση μας. Ζητούσαμε να ληφθούν τώρα μέτρα και δεχόμαστε την σταδιακή προσέγγιση του Eurogroup». Ο Σόιμπλε δηλαδή έχει και την «μεταρρυθμιστική» του πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο.

Η δόση βέβαια είναι όντως μεγάλη. Γιατί μεγάλες είναι και οι οφειλές στους δανειστές που πρέπει να αποπληρωθούν το καλοκαίρι, ενώ είναι σημαντικό  να αρχίσει  η καταβολή «μέρους των οφειλών σε ιδιώτες» γιατί αλλιώς η εντεινόμενη πίεση για «άμεσες ιδιωτικοποιήσεις» θα ήταν χωρίς νόημα για τις αγορές.

Όλα τα υπόλοιπα δεν είναι παρά επαναβεβαίωση της εποπτείας του προγράμματος και της κυβερνητικής πολιτικής και νέα… προαπαιτούμενα που ισχυροποιούν τους ελέγχους της κυβερνητικής καθημερινότητας και «ανεξαρτητοποιούν» περισσότερο το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων και την Αρχή Δημοσίων Εσόδων.

‘Ετσι δεν πρόκειται για «κάποιες διορθώσεις σε ό,τι αφορά τα κόκκινα δάνεια και θέματα σχετικά με το ασφαλιστικό» όπως είπε με πολύ διπλωματική γλώσσα ο Μοσκοβισί αλλά για μια σαφέστατη υπόμνηση ότι τίποτε δεν νομοθετείται εάν δεν έχει εγκριθεί μέχρι κεραίας από τους «επιτρόπους» και ότι τα πάντα θα υλοποιούνται  σύμφωνα με το δικό τους σχέδιο.

Εξ ου και η υπενθύμιση στο επίσημο κείμενο για «πιθανή υιοθέτηση μόνιμων προληπτικών μέτρων», οι πιέσεις για απόλυτη ασυλία αυτών που θα διοικούν την «Εταιρεία Αξιοποίησης Δημόσιας Περιουσίας» και ο Μηχανισμός Ελέγχου της εξόφλησης οφειλών σε ιδιώτες που έρχεται.

Όπως δεν είναι… δευτερεύουσες αλλά καθοριστικές για το «πρόγραμμα των Θεσμών», οι αναφορές στις διοικήσεις των τραπεζών που πρέπει να είναι οι «ενδεδειγμένες», στις ιδιωτικοποιήσεις που πρέπει να «επιταχυνθούν», στο Ταμείο Αποκρατικοποιήσεων και την Αρχή Εσόδων που πρέπει να είναι απολύτως «αυτόνομα» και στον «ενεργειακό κλάδο» που έρχεται η ώρα του!

Για όλα αυτά έπρεπε να συζητάμε αλλά το πολιτικό προσωπικό, σχεδόν στο σύνολό του, μοιάζει αφόρητα με τον… Tσακαλώτο στο Eurogroup: κάθεται σε μιαν άκρη και περιμένει να τελειώσει η συνάντηση Σόιμπλε – Τόμσεν για να πληροφορηθεί από τον πρακτικογράφο Ντάιζελμπλουμ τι μέλλει γενέσθαι και ποια είναι τα «νέα» προαπαιτούμενα που θα μας φορτώσει.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.