“Όχι” σε lockdown και καλή μας τύχη

Μπορεί ο υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης, μέσα σε λίγες μέρες να προκάλεσε δυο φορές αντιδράσεις αναφερόμενος στη νέα έξαρση του κορονοϊού στην Ελλάδα, ωστόσο και οι δυο παρεμβάσεις του ήταν εξόχως διαφωτιστικές για το πώς διαχειρίζεται η κυβέρνηση την πανδημία.

Ο κ. Γεωργιάδης είχε δηλώσει αναφερόμενος στους ανεμβολίαστους ότι “κουράστηκε και μη σώσουν και εμβολιαστούν”.

Χθες απέκλεισε το ενδεχόμενο νέου lockdown, ακόμα και “αν τα κρούσματα φτάσουν τα 10.000” και συνέχισε λέγοντας “Η ζωή μας θα πρέπει να προσαρμοστεί στη ζωή που θα ζούμε σε έναν πλανήτη με τον covid άρα όπως έχουμε κάθε χρόνο γρίπες, όπως έχουμε πνευμονίες θα έχουμε και covid. Μην μετράμε πια τα κρούσματα”.

Είπε μάλιστα ότι η κυβέρνηση δεν έχει καμία ευθύνη για τις τραγικές εξελίξεις στο μέτωπο του κορονοϊού, ευθύνη την οποία φέρουν κυρίως οι ανεμβολίαστοι.

Άλλωστε τα αμφίβολης αποτελεσματικότητας μέτρα που ανακοινώθηκαν, λίγες ώρες μετά την τοποθέτησή του, είχαν ως στόχο τους ανεμβολίαστους, ώστε να πιεστούν να εμβολιαστούν.

Το θέμα του πώς διαχειρίστηκε η κυβέρνηση τους εμβολιασμούς, έχει υπεραναλυθεί. Είναι γεγονός όμως ότι απέτυχε στους στόχους που είχε θέσει.

Είναι επίσης γεγονός ότι όσοι αυτή τη στιγμή παραμένουν ανεμβολίαστοι φέρουν ευθύνη και οι ίδιοι απέναντι στον εαυτό τους και τους συνανθρώπους τους.

Αυτοί μετά από δυο χρόνια, δύσκολα θα πειστούν να εμβολιαστούν και όμως τα μέτρα στοχεύουν σε αυτούς, εξαιρώντας φυσικά την εκκλησία, διότι η δεξιά του κυρίου ρίχνει πολλές ψήφους στην κάλπη.

Με τα κρούσματα να σπάνε κάθε μέρα ρεκόρ και τα νοσοκομεία (που τώρα ξαναθυμήθηκαν να τα ενισχύσουν), να “γονατίζουν”, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε ήδη να μελετούσε οριζόντια μέτρα.

Όχι μόνο δεν το κάνει, αλλά επιμένει ότι “δεν θα κλείσουμε” για κανένα λόγο.

Το ερώτημα είναι πόσα κρούσματα, πόσοι διασωληνωμένοι και πόσοι νεκροί θα χρειαστούν για να αλλάξει αυτό.

Διότι το “δεν θα κλείσουμε για κανένα λόγο”, δεν είναι επιστημονική τοποθέτηση. Είναι ένα αφήγημα. Ένα αφήγημα πίσω από την εικόνα μιας δήθεν επιτυχημένης διαχείρισης.

Θα μπορούσαν να είναι καλύτερα τα πράγματα και το αφήγημα να μην ήταν άλλο ένα παραμύθι; Φυσικά και θα μπορούσαν.

Αν η κυβέρνηση είχε συνοδεύσει την χαλάρωση των μέτρων με πραγματικούς ελέγχους, για όσα μέτρα παρέμεναν σε ισχύ.

Εδώ και μήνες έχει δοθεί σε όλη τη χώρα το μήνυμα ότι ο κορονοϊός τελείωσε. Μάσκες πουθενά, έλεγχοι για γέλια και αριθμοί εμβολιασμών διαρκώς μειούμενοι.

Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε και οι αριθμητικές συγκρίσεις με τα στοιχεία ένα χρόνο πριν (1152 κρούσματα, 7 νεκροί, 153 διασωληνωμένοι) αποδεικνύουν την αποτυχία των κυβερνητικών χειρισμών.

Ίσως για αυτό ο κ. Γεωργιάδης δεν βρίσκει πια νόημα στη μέτρηση κρουσμάτων. Θα μπορούσαμε να καταργήσουμε κάθε μέτρηση και κάθε σύγκριση.

Έτσι θα μείνει μόνο το αφήγημα: η κυβέρνηση δεν έκανε κανένα λάθος, οι πολίτες έχουν την ατομική τους ευθύνη, τα νοσοκομεία έχουν ενισχυθεί όσο ποτέ και για κάποιον ακατανόητο λόγο τα κρούσματα ανεβαίνουν, οι ΜΕΘ γεμίζουν και πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον θάνατο δεκάδων συνανθρώπων μας κάθε μέρα, ως κάτι συνηθισμένο.