Παγωμένος Ιανουάριος, άγιος Φεβρουάριος

Το παιχνίδι των καθυστερήσεων παίζουν ξανά οι δανειστές, με αποτέλεσμα το χρονοδιάγραμμα του Ιανουαρίου που είχε τεθεί ως εναλλακτική στο Δεκέμβριο να μοιάζει ανέφικτο και την Αθήνα να επικεντρώνει στο Φεβρουάριο ως νέο χρονικό ορίζοντα.

Δεν είναι καινούριο το έργο φυσικά, το έχουμε ξαναδεί ουκ ολίγες φορές, με “σκηνοθέτη” πάντα το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών. Ο χρόνος όμως πιέζει την ελληνική πλευρά, όχι μόνο διότι μαζί με το καλοκαίρι θα έρθουν και δανειακές υποχρεώσεις που χωρίς τη δόση είναι αδύνατον να καλυφθούν. Αλλά και γιατί μετά το Eurogroup της 20ης Φεβρουαρίου Γαλλία και Ολλανδία μπαίνουν και επισήμως σε προεκλογική περίοδο.

Και η μεν Γαλλία είναι η βασική μας σύμμαχος στη διαπραγμάτευση, η δε Ολλανδία όμως μας ενδιαφέρει εξίσου αν όχι περισσότερο: Η εκλογική αναμέτρηση που επηρεάζει πιο άμεσα την Ελλάδα και τη διαπραγμάτευση δεν είναι αυτή στη Γαλλία ή εκείνη του Σεπτεμβρίου στη Γερμανία, αλλά αυτή στην Ολλανδία, η οποία έχει την προεδρία του Eurogroup.

Για αυτό η Αθήνα ορθώς βιάζεται -και πρέπει να βιάζεται- να κλείσει η διαπραγμάτευση. Στην πραγματικότητα όμως και οι δανειστές πρέπει να θέλουν να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση και να υπάρξει μία συμφωνία για την επόμενη ημέρα, η οποία θα περιλαμβάνει και μία απόφαση για το ΔΝΤ.

Εξάλλου, σε λίγες ημέρες αναλαμβάνει καθήκοντα Προέδρου των ΗΠΑ και επίσημα ο Ντόναλντ Τραμπ, από την πρώτη ημέρα εκλογής του οποίου ήταν ανοιχτό το ερώτημα τι θα γίνει με το Ταμείο. Ειδικότερα το ερώτημα είναι εάν με Τραμπ, ο οποίος πρεσβεύει (ή πρέσβευε τουλάχιστον προεκλογικά) μία λογική μεγαλύτερου “απομονωτισμού” των ΗΠΑ από οικονομικής απόψεως, οι Αμερικάνοι θα αποφασίσουν να αποσυρθούν από την Ευρώπη, δηλαδή το ΔΝΤ να σταματήσει να εμπλέκεται σε προγράμματα σε ευρωπαϊκές χώρες.

Εκείνος βεβαίως που πρωτίστως ήθελε και θέλει το Ταμείο, ήταν η Γερμανία. Ως επιχείρημα προς τους βουλευτές όταν καλούνταν να επικυρώσουν συμφωνίες “βοήθειας” προς την Ελλάδα, αλλά και γιατί το Ταμείο βόλευε στο ρόλο του “σκληρού” σε δημοσιονομικά και εργασιακά, χωρίς να χρειάζεται οι Ευρωπαίοι εταίροι να λερώσουν τα χέρια τους και να ομολογήσουν ότι αγνοούν το περίφημο ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Όλα αυτά όμως πρέπει να σταματήσουν. Η Ευρώπη δεν μπορεί να παίζει άλλο με τη φωτιά. Το Brexit δεν την ανατίναξε και η Ιταλία δεν την πυρπόλησε, αλλά η φωτιά της ευρωπαϊκής αμφισβήτησης σιγοκαίει.

Εάν λοιπόν είναι παγωμένος ο Ιανουάριος, ας είναι τουλάχιστον “άγιος” ο Φεβρουάριος.

*Της Βίκυς Σαμαρά, αρχισυντάκτριας πολιτικού του NEWS247