Πανηγυρίζουμε, θυμόμαστε, δεν εφησυχάζουμε…

Οσο κι αν αποτελεί πια κοινοτοπία, πρέπει να το φωνάξουμε: Ναι, υπάρχουν δικαστές στην Αθήνα. Δικαστές που σήκωσαν το βαρύ φορτίο που τους είχε ανατεθεί και ξέπλυναν χιλιάδες ντροπές του πρόσφατου παρελθόντος μας.

Ναι, πανηγυρίζουμε για την απόφαση. Πανηγυρίζουμε όσοι βάλαμε ένα μικρό λιθαράκι- όλα αυτά τα χρόνια και, κυρίως, όταν η συμμορία ήταν ισχυρή και απειλούσε ανενόχλητη- για να μην παραδοθούν κι άλλοι πολίτες στην απάνθρωπη και απεχθή γοητεία της, όπως έγινε, δυστυχώς, σε τέσσερις εκλογικές αναμετρήσεις(2012-2015). Πανηγυρίζουμε και εκ μέρους εκείνων που την ψήφισαν, με την ελπίδα να έχουν καταλάβει τι έκαναν και κάποια στιγμή να πάψουν να ντρέπονται.

Πανηγυρίζουμε, αλλά θυμόμαστε. Δεν ξεχνάμε όσους πρόβαλαν, τότε στα δύσκολα χρόνια, το «κοινωνικό» έργο της εγκληματικής συμμορίας και τα μπράτσα του Κασιδιάρη και σήμερα παριστάνουν τους αντιφασίστες και γράφουν για «ιστορική» απόφαση. Ιστορική είναι η ντροπή που θα τους συνοδεύει. Καμιά Χρυσή Αυγή δεν μπορεί να είναι «σοβαρή».

Δεν ξεχνάμε όσους από το δημοκρατικό πολιτικό κόσμο εξέθρεψαν στον κόρφο τους φίδια που συναγελάζονταν με τους χρυσαυγίτες. Δεν ξεχνάμε ούτε όσους παρίσταναν τους πατριώτες παρέα με Κασιδιάρηδες και Παπάδες στο Αιγαίο. Δεν είναι ώρα για αναμόχλευση όλων αυτών, αλά δεν τα ξεχνάμε.

Και θυμόμαστε για να μην εφησυχάσουμε. Η περίοδος 2012-2019, που η ναζιστική συμμορία έμπαινε στο Κοινοβούλιο, θα καταγραφεί ως μια από τις πιο μαύρες στην ιστορία του. Οι δικαστές της Αθήνας με την απόφασή τους την έσβησαν και ξέπλυναν αυτήν τη ντροπή.

Αλλά εμείς δεν πρέπει να ξεχάσουμε, διότι το παρελθόν(πρέπει να) είναι «παρών». Δεν πρέπει να το ξεχάσουμε. Διότι, σύμφωνα με τη ρήση του Ισπανού φιλοσόφου Τζορτζ Σανταγιάνα, «όποιος δεν θυμάται το παρελθόν είναι καταδικασμένος να το ξαναζήσει».