Πανίσχυρος και ανεξέλεγκτος ο Μητσοτάκης, οι άλλοι μοιράζουν τα κουρέλια τους…

Καμία δημοσκόπηση, κανένα κομματικό επιτελείο και κανένα κέντρο εξουσίας δεν πρόβλεψε το εκλογικό αποτέλεσμα. Πρόβλεψη με 20 μονάδες διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων ήταν αδιανόητη. Και δεν το πρόβλεψαν γιατί οι ψηφοφόροι ξεπέρασαν τους πάντες.

Το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα: οι ψηφοφόροι αγνόησαν την πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών και εκλέγουν πιθανότατα πρώτο βουλευτή Σερρών τον πρώτο υπεύθυνο υπουργό Κώστα Καραμανλή του Αχιλλέα. Ποια «ανάλυση» χρειάζεται επ’ αυτού;

Δεύτερο παράδειγμα: οι ψηφοφόροι παραμέρισαν την εξοντωτική ακρίβεια, που τσακίζει νοικοκυριά και επιχειρήσεις. Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη μοίρασε τα τελευταία δύο χρόνια περισσότερα από 50 δισεκατομμύρια ευρώ με πολλές μορφές. Και μια κυβέρνηση που μοιράζει τόσο πολύ χρήμα δεν χάνει εκλογές.

Το πρώτο συμπέρασμα είναι προφανέστατο: ούτε η τραγωδία των Τεμπών ούτε η κρίση ακρίβειας επέφεραν την παραμικρή φθορά στην κυβέρνηση. Προφανώς, κανένα ρόλο δεν έπαιξε ούτε το σκάνδαλο των υποκλοπών. Οι ψηφοφόροι το αγνόησαν. Όλα αυτά τα «ξέχασαν» οι ψηφοφόροι και ο θρίαμβος της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη θα τα «θάψει» οριστικά.

Συμπέρασμα δεύτερο: η στρατηγική της ΝΔ για αυτοδυναμία ήταν σαφής και καθαρή, τη καταλάβαιναν όλοι. Αντίθετα, απέναντι υπήρχε μια πολιτική και κομματική Βαβέλ. Ετσι, η απλή αναλογική κατέρρευσε, διότι όσοι έπρεπε να την εκμεταλλευθούν έκαναν ό,τι (δεν) χρειαζόταν για να την υπονομεύσουν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ επί τέσσερα χρόνια δεν ήθελε ή δεν μπόρεσε να επιβάλει μια τέτοια ατζέντα συνεργασίας, τα άφησε όλα για την προεκλογική περίοδο. Όπου έτρεχε να απολογείται τη μια για τις «Δήμητρες» του Βαρουφάκη και την άλλη για τις «εμπνεύσεις» του Τσακαλώτου.

Το ΠΑΣΟΚ έμπλέξε με την ακατανόητη θέση του Νίκου Ανδρουλάκη «ούτε ούτε». Και δεν μπόρεσε να πει στους ψηφοφόρους με ποιους θα φτιάξει τη «σοσιαλδημοκρατική» κυβέρνηση που ευαγγελιζόταν.

Έτσι, η εικόνα μετά το χτεσινό αποτέλεσμα έχει ως εξής:

• Η ΝΔ έχει την απόλυτη κυριαρχία στο χώρο της συντηρητικής παράταξης και αφήνει τους αντιπάλους της να μοιράσουν μεταξύ τους τα κουρέλια τους.
• Στην αντίπερα όχθη, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το ένα λάθος μετά το άλλο. Τα μπρος -πίσω με τον Πολάκη. Τα ανοίγματα προς το ΠΑΣΟΚ και, ταυτόχρονα, την ένταξη στα ψηψοδέλτια πρώην καραμανλικών στελεχών. Και στο παρά ένα των εκλογών το μεγαλειώδες αυτογκόλ με τη γνωστή δήλωση Κατρούγκαλου.
• Στο ΠΑΣΟΚ πανηγυρίζουν, ευλόγως, διότι το 8,10% του 2019 έγινε 11,5% το 2023. Και τώρα θα δώσει τον νυν υπέρ πάντων αγώνα για να πάρει τη θέση του ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική κατάταξη.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι, μετά τις επόμενες εκλογές, η ΝΔ θα κυβερνήσει αυτοδύναμη και παντοδύναμη και η αλαζονεία της πρώτης τετραετίας στη διαχείριση της εξουσίας μπορεί να απογειωθεί. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χρειαστεί να μαζέψει τα κουρέλια του, αλλά όλα πλέον γι’ αυτόν θα είναι πολύ δύσκολα. Το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει στο…1974, ελπίζοντας να ξαναγίνει αξιωματική αντιπολίτευση.

Τελικό συμπέρασμα: ας ετοιμαζόμαστε για τη νέα κυβερνητική θητεία μιας κυβέρνησης που δεν θα έχει αντίπαλο και θα αισθάνεται ανεξέλεγκτη. Την κατάσταση αυτή αποτυπώνει αυτή η ρήση της Αμερικανίδας συγγραφέως Άιν Ράντ: «Το ερώτημα δεν είναι ποιος θα μου το επιτρέψει, αλλά ποιος θα με σταματήσει»…