Πιο επικίνδυνη από τον χαβαλέ είναι η μετρομανία και η ανευθυνότητα των “υπευθύνων”…

Ο χαβαλές είναι ένα από τα εθνικά μας σπορ και, σε κάθε περίπτωση, είναι ίδιον των νεότερων ηλικιών. Αλλά είναι ν’ αναρωτιέται κανείς τι είναι πιο επικίνδυνο: ο χαβαλές κάποιας μερίδας νέων ή η ανευθυνότητα ορισμένων επωνύμων και κάποια (μη) μέτρα, που δεν αντέχουν σε λογική επεξεργασία.

Η χαβαλετζίδικη συμπεριφορά μπορεί να ενοχλεί ή να μην ενοχλεί σε κανονικούς καιρούς, αλλά καταντά επικίνδυνη σε καιρούς πανδημίας. Και είναι ευθύνη των μεγαλύτερων-και, κυρίως, των γονιών και των δασκάλων- να εξηγήσουν και να πείσουν τα παιδιά ότι ο κορονοϊός απειλεί και ενίοτε σκοτώνει ακόμα και νέους. Υπάρχουν και περιπτώσεις για παραδειγματισμό.

Όμως, από την άλλη, τίθεται ένα ερώτημα: άραγε όσοι εισηγούνται και όσοι αποφασίζουν να ληφθούν κάποια μέτρα, όπως τα τελευταία, έχουν τον λεγόμενο κοινό νου; Για παράδειγμα, τι νόημα έχει το κλείσιμο των περιπτέρων και των ψιλικατζίδικων τα μεσάνυχτα; Ποιος έξυπνος εγκέφαλος κατέβασε την ιδέα ότι, αν κλείνουν αυτά τα μαγαζιά στις 12, οι θαμώνες των πλατειών θα πήγαιναν στα σπίτια τους; Όταν η ιδέα αυτή έφτασε στο τραπέζι των αποφάσεων, δεν βρέθηκε έστω ένας να πει: «Παιδιά, θα κάνουμε μια τρύπα στο νερό. Θα αγοράζουν τις μπύρες τους μέχρι τις 23.55». Επίσης, δεν βρέθηκε κάποιος να σκεφθεί ότι η απαγόρευση αυτή- πέραν της αναποτελεσματικότητας- θα μπορούσε να προκαλέσει την ακριβώς αντίθετη αντίδραση; Όπως κι έγινε, δηλαδή. Είτε για χαβαλέ είτε από απλή αντίδραση το πρώτο βράδυ της απαγόρευσης οι πλατείες γέμισαν περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Επειδή η κυβέρνηση φοβάται ή δεν τολμά να πάρει αυστηρά οριζόντια μέτρα, καταφεύγει σε ημίμετρα ή μη μέτρα. Αν επιμείνει, το μόνο που θα καταφέρει είναι τις επόμενες μέρες να στέλνει την Αστυνομία στις πλατείες για να κυνηγάει τους απείθαρχους. Όμως, γίνεται έτσι σοβαρή δουλειά;

Δεν γίνεται. Διότι τι είδαμε-και βλέπουμε ακόμα- πριν αποφασίσουν να κλείσουν τα περίπτερα και τα ψιλικατζίδικα;

Βλέπουμε καθημερινά εικόνες συνωστισμού τα μέσα μεταφοράς. Κι εκεί οι επιβάτες δεν πάνε για χαβαλέ ούτε από αντίδραση, όπως οι νεαροί στις πλατείες Πώς θα πειστούν έστω αυτοί χαβαλέδες ότι κινδυνεύουν στις πλατείες, όταν είναι «ακίνδυνη» η σαρδελοποίηση στα λεωφορεία και στο Μετρό και οι αρμόδιοι υπουργοί απλώς εφευρίσκουν δικαιολογίες;

Βλέπουμε ήδη κρούσματα σε σχολικές μονάδες. Όμως, ποια προσπάθεια έγινε ώστε σ’ αυτές να αποφευχθεί, κατά το δυνατόν, ο συνωστισμός; Αντίθετα, ακούσαμε δικαιολογίες του τύπου «τι 15 τι 25»(μαθητές) και μάλιστα από επιστημονικά-υπεύθυνα, υποτίθεται-χείλη.

Βλέπουμε ότι, παρά τις συνεχείς προτροπές για χρήση μάσκας στους κλειστούς χώρους, υπάρχει απαράδεκτη ανοχή στις Εκκλησίες, όπου ιερείς διακινούν την θεωρία «δεν κολλάει» κι ας έχουμε ήδη δεκάδες κρούσματα. Για να μην υπενθυμίσουμε την εντελώς απαράδεκτη συμπεριφορά ακόμα και υπουργών, που ενθαρρύνουν, εξ αντικειμένου τους(και θρησκευτικά) ψεκασμένους, οι οποίοι πιστεύουν ότι ο θεός θα τους σώσει από τις δικές τους βλακείες.

Βλέπουμε ότι καμιά μέριμνα δεν έχει ληφθεί για τις ευάλωτες ομάδες. Αλήθεια, ποιος εκπλήσσεται για τα δεκάδες κρούσματα σε ξένους εργάτες, τους οποίους ανεύθυνοι εργοδότες στοιβάζουν κατά δεκάδες σε άθλια παραπήγματα; Ποιος Χαρδαλιάς και ποιος Τσιόδρας ή Μαγιορκίνης ενδιαφέρθηκε να ελέγξει στοιχειωδώς τέτοιες εστίες μετάδοσης;

Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο: όσοι εξανίστανται για τον συνωστισμό των νεότερων σε πλατείες και πεζοδρόμους, καλό είναι να μην κλείνουν τα μάτια στις εικόνες μεγαλύτερων-και δη κυβερνητικών και λοιπών αξιωματούχων- που διασκεδάζουν συνωστιζόμενοι και άνευ μάσκας σε θέατρα και συναυλίες.

Εν κατακλείδι: ναι ο χαβαλές κάποιων νεότερων είναι πηγή κινδύνων. Αλλά πιο επικίνδυνη είναι η εύκολη «μετρομανία», που δεν λύνει κανένα πρόβλημα και οι συμπεριφορές επωνύμων, που τα πολλαπλασιάζει. Είναι εύκολο να κατηγορείς τους άλλους για ανευθυνότητα όταν η δική σου συμπεριφορά είναι προβληματική και, κυρίως, αν οι αποφάσεις σου περισσότερα προβλήματα προκαλούν παρά λύνουν.

Οσοι επιδίδονται στο παιχνίδι της μετάθεσης των δικών τους ευθυνών σε άλλους, ασφαλώς δεν συμφωνούν με αυτήν την ρήση του Κομφούκιου: «Ο ανώτερος άνθρωπος έχει απαιτήσεις από τον εαυτό του, ο κατώτερος από τους άλλους».