Πίσω από τις λέξεις κρύβονται τα πραγματικά στοιχήματα του ΣΥΡΙΖΑ

Δεν είναι θέμα αριστεράς, δεν είναι ζήτημα δεξιάς, είναι πρόβλημα διαχείρισης της κρίσης.

Και αυτή η υπερκομματική αντιμετώπιση, σημαίνει πραγματική Αριστερά (ναι, με Α κεφαλαίο) στην υπηρεσία του μέσου ανέργου, του μέσου απόρου, της μεσαίας τάξης, της νεολαίας και των πληγωμένων αυτού του τόπου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ έλαβε την εντολή, κακά τα ψέματα, όχι κυρίως για την ιδεολογία του, αλλά γιατί οι άλλοι παίκτες του παιχνιδιού, δεν άξιζαν να λάβουν καμία εντολή.

Η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα οικοδομείται από τις ψήφους αποδοκιμασίας των κομμάτων του πάλαι ποτέ κραταιού δικομματισμού της χώρας που είχε ενταχθεί στα πλαίσια της οικογενειακής παράδοσης.

Η πόλωση και ο δικομματισμός, πλήγωσαν αυτόν τον τόπο και τον έφεραν στα όρια της μη επιστροφής στην αξιοπρέπεια. Υπερβαίνοντας σχεδόν τα όρια της λεπτής γραμμής μιας απόλυτης καταστροφής.

Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει εκτός συνόρων για να διαπραγματευτεί δυναμικά. Ναι, το πιστεύω αυτό, θα το κάνει μιας και οι προηγούμενοι δεν το έκαναν, παρά μόνο υπέγραφαν ως μαριονέτες έγγραφα και εντολές για να διατηρηθούν στην εξουσία.

Φαίνεται αυτό ακόμη και από τον τρόπο με τον οποίο έφυγαν, αρνούμενοι πεισματικά να φύγουν και να παραδώσουν αξιοπρεπώς την εξουσία, μέσα από ένα όργιο πολιτικής αμετροέπειας.

Η διαπραγμάτευση θα γίνει και είναι πολύ πιθανό να κερδηθούν πράγματα μιας και η σκληρή γραμμή της Ευρώπης έχει αντιληφθεί πως η λιτότητα δεν τραβάει άλλο. Η Ευρώπη είναι ένα καζάνι που βράζει και τα προβλήματα αφορούν το σύνολο της.

Οι δηλώσεις του Ντάισελμπλουμ για από κοινού εργασία του Eurogroup με την νέα ελληνική κυβέρνηση αλλά και η στήριξη του Ολάντ, αποδεικνύουν πως οι συζητήσεις θα γίνουν στα πλαίσια του ευρώ. Οι φόβοι και η τρομοκρατία έχουν διαψευσθεί προ πολλού.

Η Κουμουνδούρου όμως δεν πρέπει να μείνει μόνο εκεί. Γνωρίζουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι του Αλέξη Τσίπρα πως έχουν να κουβαλήσουν πολλές “καυτές πατάτες” στα χέρια τους και ενδεχομένως θα κατηγορηθούν για λάθη του παρελθόντος τα οποία έχουν τον αντίκτυπο τους στο τώρα, όπως η ανεργία που θα αντιμετωπισθεί σταδιακά και με πολύ ιδρώτα.

Όμως ακόμα κι αν υπάρχει το άλλοθι του πρωτάρη, αυτό που δεν υπάρχει είναι η πολυτέλεια του χρόνου γιατί ως γνωστόν, ζούμε στην Ελλάδα. Ο κόσμος έχει αγανακτήσει και αποφάσισε να αλλάξει επιλογή για να ανακουφιστεί. Αναμένει με τεράστια προσμονή τα μέτρα της νέας κυβέρνησης αλλά η υπομονή δεν είναι και το κύριο γνώρισμα τούτου του λαού. Τον δικαιολογώ βέβαια αυτές τις μέρες, μιας και η ελπίδα παντρεύεται με την αγωνία και το “δεν πάει άλλο”.

Πέραν από τις κινήσεις “εντυπωσιασμού” όπως το μικρό και ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα, το οποίο μπορεί βέβαια να λειτουργήσει θετικά, χρειάζονται εκ των συνθηκών ενέσεις άμεσης βοηθείας.

Οι εξαγγελίες είναι θετικές, το στοίχημα είναι η ρεαλιστική εφαρμογή τους στη βάση δύο πυλώνων:

α. τυφλή, άμεση και αυστηρή εφαρμογή της δικαιοσύνης. Απόδοση ευθυνών σε όσους εκμεταλλεύτηκαν το σύστημα τα τελευταία χρόνια και θησαύρισαν μέσω αυτού στις πλάτες του κόσμου.

β. κοινωνική συνδιαλλαγή με τους φορείς στο διηνεκές της θητείας. Οι πόρτες του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να μείνουν ανοιχτές για σωματεία, εργάτες, εργαζομένους, συνδικάτα, συλλογικότητες και μέσα από έναν συνεχή και έντονο διάλογο να δημιουργηθεί ένα φόρουμ επικοινωνίας που θα ενισχύσει τον θεσμό της δημοκρατίας από τη βάση προς τα πάνω.

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανακουφίσει τη μεσαία τάξη με μικρά αλλά στοχευμένα μέτρα, με σταδιακή επαναφορά μισθών και συντάξεων και έλεγχο της λίστας Λαγκάρντ και της φοροδιαφυγής, τότε θα βγαίνει πρώτο κόμμα για τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Η κρίση έκανε ένα καλό στην ελληνική κοινωνία. Αποσάθρωσε ολικά την εικόνα του “γκλαμουράτου” μεσοαστού που ζηλεύει τη δόξα των ολιγαρχών διαπλεκομένων και θέλει να γίνει ο επόμενος Άκης. Όσα είχε τα κότερα και τις βίλες βέβαια.

Τελείωσε η μεγαλομανία, ή αν δεν τελείωσε, έχει γίνει όνειρο θερινής νυκτός κάποιου που γλυκοκοιμάται προσμένοντας εις μάτην την απατηλή αχλή του παρελθόντος.

Το ακροατήριο θέλει τώρα να αισθανθεί πως κάποιος νοιάζεται για αυτό και δεν το κολακεύει απλά για να επιβιώνει. Αυτός ο κάποιος είναι εν προκειμένω ο ενιαίος χώρος του παλιού Συνασπισμού και των συμμάχων του που καλείται να αποδείξει πόσο αριστερός είναι στην πράξη. Υπομονή, θα μάθουμε.

Στοίχημα επίσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι το να καταφέρει να εκμεταλλευτεί την απήχηση που έχει αυτή τη στιγμή στο ευρωπαϊκό κοινό μέσω του ξένου Τύπου. Η εικόνα του “υπερυψωμένου” Αλέξη πάνω από ένα δάσος αποτελούμενο από κάμερες και μικρόφωνα, έκανε τον γύρο του κόσμου.

Όλα τα φώτα είναι πάνω του και εκείνος μπορεί με προσεκτικές κινήσεις, να γιγαντώσει το κίνημα συμπαράστασης στην πολιτική του και το αίσθημα αλληλεγγύης προς τον κατατρεγμένο Έλληνα που αποφάσισε να ξεσηκωθεί και να “σπάσει” τα δεσμά του.

Ζητούμενο είναι η οικοδόμηση ενός ευρωπαϊκού άρματος υπέρ της ανάπτυξης καθώς και η μεταφορά των αιτημάτων εντός της Κομισιόν. Ας μην ξεχνάμε πως τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ όσο και οι ΑΝ.ΕΛ. αύξησαν τα ποσοστά τους στις προηγούμενες εκλογές βασιζόμενοι αρκετά στο κίνημα των αγανακτισμένων, και αυτή είναι η κοινή τους αφετηρία στη νέα τους δουλειά.

Μετέφεραν τα αιτήματα της πλατείας μέσα στη Βουλή. Με τον ίδιο τρόπο, πρέπει πλέον να μεταφέρουν τα αιτήματα του πολύπαθου Νότου εντός Ευρωκοινοβουλίου ως κυβέρνηση ευρύτερης αποδοχής. Ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ έχει πλέον μεγαλύτερη βαρύτητα και θα γίνει δεκτός ως λόγος κύρους, μόνο αν παραμείνει μετριοπαθής και κοντά στη λαϊκή βούληση.

Το είπαμε; Όχι, δεν το είπαμε. Αυτή η μετριοπάθεια και η ταπεινότητα, είναι το μεγαλύτερο στοίχημα και το χαρτί εκλογικής νίκης που πρέπει να διατηρηθεί. Γιατί από επίδειξη δύναμης, χορτάσαμε. Όπως επίσης χορτάσαμε και από πολιτικούς με αγαστές προθέσεις που θαμπώθηκαν εν τέλει από την εξουσία.

Μπορούμε και αλλιώς σε αυτή τη χώρα; Ίσως και να μπορούμε.

Υ.Γ. Είναι νωρίς ακόμα να κρίνουμε τη συμμαχία με τους ΑΝ.ΕΛ. Σίγουρα υπάρχουν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις, ωστόσο όλα θα μπορούν να ειδωθούν πιο καθαρά σε επίπεδο νομοσχεδίων. Η επιλογή της συμμαχίας ήταν εξ αρχής ένα δίλημμα για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ως γνωστόν, είμαστε οι αποφάσεις μας και κρινόμαστε από αυτές.

*Ο Χρήστος Δεμέτης είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών όπου και ολοκλήρωσε το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών, “Πολιτισμικές Σπουδές και Ανθρώπινη Επικοινωνία”. Εργάστηκε στον Όμιλο του Πηγάσου. Από τον Μάιο του 2012 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο NEWS247.