Ποια Ελένη;

Τι συμβαίνει σε όλους τους τηλεστάρ τι εγχώριας σόουμπιζ και δεν μπορούν να αντιληφθούν πότε είναι η ώρα να αποχωρήσουν από τα φώτα της δημοσιότητας με αξιοπρέπεια. Το παράδειγμα της Ελένης Μενεγάκη αποτελεί μόνο την πιο πρόσφατη απόδειξη πως το χρήμα πολλοί εμίσησαν, αλλά τη δόξα κανείς.

Η περσινή τηλεοπτική σεζόν υπήρξε καταστρεπτική για την πιο ακριβοπληρωμένη παρουσιάστρια στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης. Και φυσικά δεν έλειψαν οι καλοθελητές που έσπευσαν να βάλουν και αυτοί ένα καρφί στο φέρετρο μιας μεγάλης καριέρας που φαινομενικά τελείωνε.

Η ίδια η Ελένη Μενεγάκη αντιλήφθηκε πως η περίοδος της ανεμελιάς on air έφτανε στο τέλος της. Δικαίως λοιπόν επιχείρησε να ανανεωθεί και  να αλλάξει. Είναι όμως αυτό αρκετό έπειτα από 20 και πλέον χρόνια με έναν συγκεκριμένο τρόπο και σε ένα συγκεκριμένο μοτίβο εκπομπής, απέναντι στους τηλεθεατές; Μήπως απλά αντιμετωπίζουμε μία ακόμα περίπτωση παρουσιάστριας που δεν εννοεί να καταλάβει πως όλα τα ωραία πράγματα κάποτε τελειώνουν;

Το παράδειγμα της Αμερικής

Συζητώντας για το θέμα με συναδέλφους στο γραφείο κάποιος μου θύμισε πως οι πρώτοι διδάξαντες, δηλαδή οι Αμερικανοί, δεν έχουν τέτοια θέματα “ημερομηνίας λήξης” στην τηλεόραση. Για την ακρίβεια οι περισσότεροι επιτυχημένοι παρουσιαστές στην απέναντι όχθη του Ατλαντικού, φαίνεται πως παίρνουν σύνταξη μέσα στα τηλεοπτικά πλατό.  Ακόμη όμως και οι πιο εμβληματικές προσωπικότητες  της αμερικανικής τηλεόρασης αποφάσισαν κάποια στιγμή να αφήσουν τα τηλεοπτικά πλατό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα ο δημοσιογράφος Λάρι Κινγκ, ο οποίος σταμάτησε την διάσημη εκπομπή του στο CNN ( Αν και τα τελευταία χρόνια έχει επιστρέψει στην τηλεόραση μέσω του rt America) αλλά και εκείνο της Οprah Winfrey η οποία αποσύρθηκε από την τηλεοπτική ενεργό δράση πριν από περίπου έξι χρόνια.

Από την άλλη εδώ είναι Ελλάδα και όχι Αμερική. Και στην Ελληνική τηλεοπτική πραγματικότητα θα πρέπει κανείς να παρατηρήσει πως πολύ λίγα πράγματα άντεξαν στο χρόνο, όσο αντίστοιχα τηλεοπτικά concept στο εξωτερικό. Ακόμη και η θρυλική πλέον Λάμψη, κάποια στιγμή έριξε αυλαία, σε αντίθεση ίσως με τα “Ατίθασα νιάτα” την “Τόλμη και Γοητεία” που παίζονται μέχρι και σήμερα. Την ίδια τύχη είχαν δεκάδες ψυχαγωγικές εκπομπές αλλά και Show, που τελικά πέρασαν στην τηλεοπτική ιστορία.

Ο αδυσώπητος χρόνος

Και εδώ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφέρουμε το παράδειγμα της Ρούλας Κορομηλά. Υπήρξε για αρκετά χρόνια το πιο φωτεινό τέκνο της ελληνικής τηλεόρασης που αποτέλεσε “μήλον της Έριδος” για τα δύο μεγαλύτερα κανάλια της δεκαετίας του 90 – MEGA και ΑΝΤ1 – και η οποία υπήρξε παρουσιάστρια των πιο ακριβών τηλεοπτικών παραγωγών σε ότι έχει να κάνει με βραδινά ψυχαγωγικά σόου. Στη συνέχεια όμως ότι και αν επιχείρησε, από την πολυδιαφημισμένη επιστροφή στην πρωινή ζώνη, ως διαφορετικού είδους βραδινές εκπομπές, αλλά και την νεκρανάσταση του πολύ πετυχημένου “Μπράβο” δεν γνώρισε την αντίστοιχη τηλεοπτική επιτυχία.

Τραγική ειρωνεία; Η Ελένη Μενεγάκη βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της τηλεόρασης αντικαθιστώντας τη Ρούλα Κορομηλά στον “Πρωινό Καφέ”. Και αν τότε στα μέσα της δεκαετίας του ’90 πολλοί έσπευσαν να πουν ότι όμορφη ξανθιά θα εξαφανιστεί γρήγορα από το στίβο της τηλεόρασης, 20 και περισσότερα χρόνια μετά η Ελένη Μενεγάκη εξελίχθηκε σε μία από τις πιο αναγνωρίσιμες και επιτυχημένες παρουσιάστριες της ιδιωτικής τηλεόρασης.

Και ερχόμαστε στο σήμερα με την Ελένη Μενεγάκη να κάνει ριζικές αλλαγές στη μεσημεριανή πλέον εκπομπή της προκειμένου να επιστρέψει στην επιτυχία. Το ερώτημα όμως που μένει είναι ένα. Γιατί δεν περνάει από το μυαλό μιας παρουσιάστριας ότι κάποια στιγμή μπορεί όλο αυτό να τελειώσει ή έστω ότι θα μπορούσε να κάνει ένα διάλειμμα και να επιστρέψει με κάτι καινούργιο που ίσως να ενδιαφέρει και πάλι τους τηλεθεατές. Δεν ξέρω αν είναι ματαιοδοξία ή απλά εγωισμός, όμως κανείς είναι καλός επαγγελματίας, ειδικά στο χώρο του θεάματος, όταν αναγνωρίζει την κατάλληλη στιγμή για να αποχωρήσει.

Υ.Γ. την ίδια ώρα καλό είναι όλοι εκείνοι που αποθέωναν την οποία παρουσιάστρια επί δεκαετίες, να μην βιάζονται να βγάλουν μαχαίρια και να κατακρεουργήσουν ένα τηλεοπτικό πρόσωπο τώρα που βρίσκεται σε μία αδύναμη στιγμή. Καλό είναι να ασκούμε την κριτική μας σε κάποιον όταν βρίσκεται στο απόγειο της καριέρας του και όχι στην δύση (αν φυσικά μιλάμε για κάτι τέτοιο στη συγκεκριμένη ή σε οποιαδήποτε περίπτωση).

*Ο Λευτέρης Σαββίδης είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στην έντυπη δημοσιογραφία στο πανεπιστήμιο Montpellier 1, στο Μονπελιέ της Γαλλίας. Συνεργάστηκε με τη γαλλική εφημερίδα Humanite ως ανταποκριτής της στην Ελλάδα το 2007, ενώ αρθρογραφούσε και για το περιοδικό Nemecis. Από το Νοέμβριο του 2014 βρίσκεται στην 24 Media και αρθρογραφεί στο NEWS247