Ποιο κόμμα; Ποιος αρχηγός;

Πριν από την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 2010 ο (μετέπειτα) ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα μικρό κόμμα της παραδοσιακής (ανανεωτικής) Αριστεράς. Τόσο μικρό που άλλοτε έπιανε το 3% και έμπαινε στη Βουλή και άλλοτε όχι.

Η εκτίναξή του το 2012 οφειλόταν στην κρίση και στην απογοήτευση και οργή που αυτή έφερε για τις κυβερνήσεις και τα κόμματα που τη διαχειρίστηκαν αρχικά, του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Η γιγάντωση του ΣΥΡΙΖΑ έγινε, πρωτίστως, με ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, που μετακινήθηκαν μαζικά και το οδήγησαν(σχεδόν) σε εκλογική καταστροφή το 2015. Το στοιχείο αυτό έχει μεγάλη σημασία και για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα.

Στην ήττα του, το 2019, ο ΣΥΡΙΖΑ κρατάει μεν ένα υψηλό ποσοστό (32%) αλλά το πολιτικό τοπίο έχει αλλάξει. Ο ΣΥΡΙΖΑ μένει χωρίς αφήγημα, ταλαντεύεται μεταξύ του «αριστερού ριζοσπαστισμού» και της «κεντροαριστερής στροφής». Η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη διαθέτει πολιτική και μιντιακή κυριαρχία, μοιράζει 50 δισεκατομμύρια και το 2023 επανεκλέγεται θριαμβευτικά. Ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να μπαίνει στη φάση που είχε μπει στην προηγούμενη δεκαετία το ΠΑΣΟΚ (Pasokifikation). Η λαίλαπα Κασσελάκη φαίνεται να σταμάτησε τώρα, την τελευταία στιγμή, αλλά είναι πολύ πρόωρο για να υπολογιστεί αν θα αποφευχθεί και η καταστροφή.

Σε ένα τέτοιο σημείο βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ. Κι εδώ ανακύπτει το ερώτημα του τίτλου («ποιο κόμμα, ποιος αρχηγός;»), στο οποίο θα κληθούν να απαντήσουν όσα στελέχη και μέλη του έχουν  απομείνει.

Έχουν μπροστά τους δύο δρόμους:

Πρώτον, το δρόμο της «ριζοσπαστικής αριστεράς», που θα πάει «να ρίξει τον Μητσοτάκη». Αν επιλεγεί αυτός ο δρόμος, κατάλληλος αρχηγός είναι ο Παύλος Πολάκης. Μόνο που, αντί να ρίξει τον Μητσοτάκη, το πιθανότερο είναι να ρίξει το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ κάτω και από εκεί που το  έριξε ο Κασσελάκης.

Δεύτερον, το δρόμο της υπομονής και της σοβαρότητας. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει με γιουρούσι. Ο κόσμος που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 36% και στην κυβέρνηση δεν εξαφανίστηκε, υπάρχει. Αλλά είναι είτε αλλού είτε στο σπίτι του, απογοητευμένος. Θα χρειαστεί χρόνος, υπομονή και σοβαρότητα και, φυσικά, αρχηγό στον αντίποδα Κασσελάκη-Πολλάκη για να πειστεί. Αν υπάρχει και μπορέσουν να τον βρουν και να τον ψηφίσουν.

Χρόνος υπάρχει, δεν προβλέπονται εκλογές στον ορίζοντα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει μπει στον κύκλο της φθοράς και των απωλειών. Αλλά η διαμόρφωση εναλλακτικής λύσης δεν θα είναι εύκολη υπόθεση. Θα εξαρτηθεί και από το τι θα γίνει στο ΠΑΣΟΚ τον άλλο μήνα.

Έτσι κι αλλιώς η εναλλακτική απέναντι στη ΝΔ λύση δεν θα είναι εύκολη υπόθεση, αν η σημερινή αντιπολίτευση συνεχίσει στην ίδια ρότα: κατακερματισμένη, με μικρομεσαία κομμάτια που θα ανταγωνίζονται για τη δεύτερη θέση και θα αφήνουν την ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη  ανενόχλητη.

Χρειάζεται, λοιπόν, να αλλάξει αυτό που συμβαίνει εδώ και πέντε χρόνια στην αντιπολίτευση. Όμως, για να γίνει αυτό, πρέπει να θέλουν και να μπορούν να το αλλάξουν οι επικεφαλής της. Και τότε θα έχει ισχύ αυτό που  έχει πει ο Αμερικανός συγγραφέας Γουέιν Ντάιερ : «Αν αλλάξεις τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα, τα πράγματα που βλέπεις θα αλλάξουν»….