Ποιος φοβάται το άλλο μισό του ουρανού;

Τον 16ο και 17ο αιώνα, κυρίως, η ανθρώπινη λογική γνώρισε τη χειρότερη και απεχθέστερη στρέβλωσή της. Ο φόβος της μαγείας εξαπλώθηκε στην Ευρώπη και, κυρίως μετά το 1500, έχουμε ένα φούντωμα του παραλογισμού, παρά τη μεγάλη συσσώρευση γνώσης. Που από ότι φαίνεται ήταν για λίγους. Οι άνθρωποι των πόλεων, των χωριών της επαρχίας ζούσαν μέσα στην άγνοια, την αμορφωσιά, την προκατάληψη. Όσοι προσπαθούσαν να εγείρουν τη φωνή της λογικής κατά των διώξεων και της λογοκρισίας υπόκεινταν και αυτοί σε διώξεις.

Δεισιδαιμονία!

Και γιατί εμφανίστηκε αυτό το απόστημα;

Η βλακεία και η καθυστέρηση δεν αποκλείει το μιμητισμό. Το αντίθετο μάλιστα!

Για αιώνες ο άνθρωποι πίστευαν ότι μπορούμε να βλάψουμε ή να βοηθήσουμε τον εαυτό μας ή τους άλλους με ξόρκια, μαγικά λόγια ή με αντίστοιχες τελετουργίες μωρίας άνευ προηγουμένου. Όχι ότι δεν υπάρχουν και σήμερα αυτές οι αντιλήψεις. Κάθε άλλο. Τα άλματα της τεχνολογικής εξέλιξης δεν εξαργυρώνονται με κοινωνική ωριμότητα, ορθή σκέψη, ελευθερία.

Παραδείγματα καύσης γυναικών μαρτυρούνται από τον 8ο αιώνα μ.Χ. Εκεί γύρω στο 10ο αιώνα υπήρχαν πίστες για μάγισσες.

Και όσο περνούσαν οι αιώνες η ψύχωση για τις μάγισσες κορυφωνόταν.

Χιλιάδες γυναίκες κάηκαν, βασανίστηκαν λόγω του φύλου τους, της υποτίμησης του γυναικείου φύλου και της εδραίωσης της πατριαρχίας.

Η προσβλητική θέση της γυναίκας, μαζί με τη βαθιά πίστη στη μαγεία, ήταν πιο έντονη στην επαρχία, έτσι για παράδειγμα στην αγροτική Σκωτία κάηκαν είκοσι φορές περισσότερες γυναίκες, από ότι στο Λονδίνο.

Οι άνθρωποι τις καταστροφές, τις συμφορές, τα δυστυχήματα δεν μπορούσαν να τα εξηγήσουν.

Έτσι η εκτόνωση θα κατευθυνόταν στον πιο αδύναμο κρίκο, στην αιτία της έκπτωσης του ανθρώπου από τον παράδεισο, στην πέτρα του σκανδάλου σε κάθε εποχή, σε αυτήν που με κάθε τρόπο σκανδάλιζε τον άντρα, σε αυτήν που έπρεπε να ζει ταπεινωμένη λόγω της φύσης της. Τη γυναίκα.

Όποια γυναίκα υποβάλλονταν στα βασανιστήρια των μαγισσών δεν είχε περιθώριο να μην ομολογήσει ότι ήταν μάγισσα, ότι πετούσε με το σκουπόξυλο, ότι υπηρετούσε το Σατανά και ό,τι άλλο απίθανο θα μπορούσε να φανταστεί.

Οι ασθένειες ταλάνιζαν την Ευρώπη

Τον 14ο αιώνα η πανώλη αφάνισε το ένα τρίτο του πληθυσμού της. Οι χριστιανοί πίστευαν ότι τις αρρώστιες δεν μπορεί να τις στέλνει ο Θεός και να νοσούν και να πεθαίνουν καλοί και πιστοί χριστιανοί. Άρα τις ασθένειες τις στέλνει ο Σατανάς. Γιατί λοιπόν η μαγεία να μην προκαλεί ασθένειες, όταν, μάλιστα, σε όλη την Ευρώπη είχε εξαπλωθεί η επιδημία της σύφιλης;

Η πιο οργανωμένη κοινωνική δομή ήταν μόνο η εκκλησία. Και η κοινή γνώμη, που κατευθυνόταν από τον κλήρο, θεωρούσε τη γυναίκα ως την αιτία των συμφορών. Όσο πιο ανυπεράσπιστη ήταν μια γυναίκα τόσο περισσότερες πιθανότητες είχε να την κατηγορήσουν. Από παράδοση πίστευαν τη γυναίκα ως την πηγή του κακού. Αυτή ήταν η αιτία των σαρκικών απολαύσεων. Οι γυναίκες φέρνουν τα δεινά. Αυτές φτάνουν στα άκρα γιατί απλούστατα κυριαρχούνται από τη ζωώδη σεξουαλική ορμή τους. Μία ορμή που για να χορτάσει τις ορέξεις της δαιμόνιζε τους άντρες και όταν δεν μπορούσε να χορτάσει, όταν την εμπόδιζαν, τότε ζητούσε την εκδίκηση.

Αυτές οι μάγισσες ήταν αξιοθρήνητες και υπήρχαν για να βασανίζουν άντρες και ζώα, να φέρνουν ασθένειες, φοβερούς πόνους. Αν μία γυναίκα εξαπατηθεί από κάποιον άντρα, αν η ίδια δεν αποδεχτεί την απόρριψη με ψυχραιμία και νηφαλιότητα, τότε είναι ικανή για εκδίκηση και πιθανή μάγισσα. Είναι που ο διάβολος έχει περισσότερη δύναμη με τον έρωτα και έτσι την ελέγχει. Αυτή ήταν η άποψη που είχαν για την αγάπη, για τον έρωτα, τη σαρκική επαφή. Και σε ό,τι κακό εμφανιζόταν, δεν μπορεί κάπου θα υπήρχε μία γυναίκα.

Μισογυνισμός του κερατά.

Όλες οι συμφορές οφείλονταν στις γυναίκες. Εκατοντάδες χιλιάδες γυναίκες κατηγορήθηκαν, βασανίστηκαν, στραγγαλίστηκαν και κάηκαν με την κατηγορία της μάγισσας.

Κρίση, υστερία. Παράνοια και αλλοφροσύνη.

Δραστηριότητες μίας μάγισσας ήταν οι σεξουαλικές σχέσεις, οι σαββατιάτικες συνεδριάσεις με τον σατανά, οι πτήσεις στον ουρανό με σκουπόξυλο ή καλάμι, οι καταρρακτώδεις βροχές, το χαλάζι, οι κεραυνοί, η παγωνιά όπως και απρόβλεπτες χιονοπτώσεις, ξηρασία, πτώση της στάθμης του νερού σε ποτάμια και λίμνες, στειρότητα σε άντρες και γυναίκες. Ένα τσουβάλι δυστυχίες δηλαδή.

Περιθωριακές γυναίκες, μόνες, με άποψη, απροστάτευτες, ήταν οι πιο ευπαθείς ομάδες.

Οι τιμωρίες για μία μάγισσα

Οι τιμωρίες σε μία μάγισσα ήταν τρεις:

-αν είχε άμεση επαφή με το Σατανά τότε την έκαιγαν στην κεντρική πλατεία

-αν είχε έμμεση επαφή με το Σατανά, τότε της έκοβαν πρώτα το κεφάλι και μετά την έκαιγαν.

-αν η μάγισσα προκαλούσε κάποιο κακό τότε την βασάνιζαν και μετά την έκαιγαν.

Ομολογουμένως οι τρεις επιλογές δεν διέφεραν και πολύ. Δεν τους άφηναν και πολλά περιθώρια.

Είναι πολύ λογικό μία… μάγισσα να μην ομολογεί έτσι εύκολα ότι συνευρισκόταν με το Σατανά. Άρα ο μόνος τρόπος ομολογίας ήταν τα βασανιστήρια.

Αποτελεσματικά βασανιστήρια ήταν το κόψιμο των δακτύλων, η διάτρηση χεριών και ποδιών με πυρακτωμένα σίδερα και άλλα ευφάνταστα. Οι δε δίκες βασίζονταν στις ομολογίες των βασανιστηρίων. Εννοείται ότι δεν είχαν δικηγόρο υπεράσπισης γιατί και αυτός θα θεωρούνταν υπερασπιστής μάγισσας, άρα συνεργός. Ούτε και οι δικαστές δεν μιλούσαν πολύ με τις κατηγορούμενες μην τυχόν και κατηγορηθούν ως συμπαθούντες.

Οι δοκιμασίες σε μία μάγισσα

Αν κάποια μάγισσα παρά τα βασανιστήρια δεν ομολογούσε τότε την υπέβαλλαν σε δοκιμασίες. Αν τις περνούσε τις δοκιμασίες τότε ήταν αθώα διαφορετικά ήταν με το μέρος του Σατανά. Της έδεναν μαζί τα χέρια και τα πόδια και ντυμένη ή τελείως γυμνή την έριχναν σε ποτάμι ή λίμνη. Ό,τι είχαν πιο πρόχειρο. Αν η άτυχη γυναίκα επέπλεε κάτι πολύ σπάνιο, αφού ήταν δεμένη χειροπόδαρα, τότε τη βοηθούσε ο Σατανάς να μην πνιγεί, οπότε και οι κατήγοροί της την έπαιρναν και την οδηγούσαν κατευθείαν στην πυρά για εξαγνισμό. Στις περισσότερες περιπτώσεις όμως, η γυναίκα βυθιζόταν και πνιγόταν. Τότε αφού δεν τη βοήθησε ο Σατανάς να σωθεί, σήμαινε ότι ήταν αθώα. Απλώς είχε πνιγεί.

Μία άλλη προσφιλής δοκιμασία ήταν να πάρουν τη γυναίκα και να την πετάξουν από ένα ψηλό σημείο. Αν η γυναίκα αυτή πετούσε για να σωθεί τότε βέβαια και ήταν μάγισσα και ο Σατανάς τής είχε δώσει την ικανότητα να πετάει. Αν όμως έπεφτε κατευθείαν κάτω στη γη, που έτσι γινόταν σε όλες τις περιπτώσεις, και σκοτωνόταν φυσικά, δεν είχε επαφές με το Σατανά, δεν ήταν μάγισσα, μα έπρεπε να σκοτωθεί με αυτό τον τρόπο για να πεισθεί το δικαστήριο.

Αν η μάγισσα πέθαινε από τα φρικτά βασανιστήρια και πάλι την έκαιγαν για να εξαγνιστεί. Και αν τυχόν την έθαβαν χωρίς να την έχουν κάψει πρώτα, την ξέθαβαν, την έκαιγαν και την ξαναέθαβαν.

Μαζικό έγκλημα

Μόνο στον 17ο αιώνα, και μόνο στη Γερμανία κάηκαν εκατό χιλιάδες γυναίκες κατηγορούμενες ως μάγισσες. Χιλιάδες γυναίκες κάηκαν στη Γαλλία, την Αγγλία, την Ολλανδία, την Πολωνία.

Το 18ο αιώνα έρχεται ο Διαφωτισμός, η ορθή σκέψη και βάζει τέρμα στον παραλογισμό.