Πώς καταντήσαμε έτσι; Πέντε χρόνια εξαχρείωσης των 3+1 εξουσιών…

Η εικόνα- και συνακόλουθα η πορεία- μιας χώρας εξαρτάται και από το πώς αντιμετωπίζει τις δύσκολες καταστάσεις, τα δημόσια σκάνδαλα και εγκλήματα. Από το πώς συμπεριφέρονται, δηλαδή, όσοι είναι επιφορτισμένοι με τη διαλεύκανσή τους και την τιμωρία των υπευθύνων. Και, δυστυχώς, η εικόνα αυτή είναι ζοφερή.

Υπάρχουν τέσσερις εξουσίες, οι τρεις θεσμοθετημένες: η νομοθετική (δηλαδή η Βουλή), η εκτελεστική(κυβέρνηση) και η δικαστική. Και μια τέταρτη, άτυπη, ο Τύπος και εν γένει τα Μέσα Ενημέρωσης. Οι τρεις πρώτες παρουσιάζουν εικόνα τραγική, πολιτικής και ηθικής εξαχρείωσης. Και η τέταρτη μια μεικτή εικόνα. Αλλά και αυτή κυριαρχείται από τα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ, που κάνουν το μαύρο άσπρο. Ας τα δούμε αναλυτικά.

1. Πρώτα το σκάνδαλο των υποκλοπών.

Παρακολουθούνταν υπουργοί, αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων, αρχηγός κόμματος και δημοσιογράφοι. Πώς συμπεριφέρθηκαν οι επιφορτισμένες με τη διαλεύκανσή του εξουσίες και ποιες τιμωρίες επιβλήθηκαν; Διαλεύκανση καμία. Τιμωρία καμία.

Η πρώτη εξουσία (Βουλή), με τη γνωστή μέθοδο της Εξεταστικής Επιτροπής, κουκούλωσε το σκάνδαλο. Απέκλεισε κρίσιμους μάρτυρες, ενώ ο τότε πρόεδρος της και μετέπειτα προαχθείς σε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Τασούλας δεν δέχτηκε ούτε τον επικεφαλής της αρμόδιας Αρχής ΑΔΑΕ. Ουδείς υπεύθυνος.

Η δεύτερη εξουσία (εκτελεστική-κυβέρνηση) έκανε ακριβώς αυτό που κάνουν οι ένοχοι: προσπάθησαν να ενοχοποιήσουν τα θύματα. Για το σκάνδαλο έφταιγε ο παρακολουθηθείς Ανδρουλάκης, που «δεν πήγε να ενημερωθεί».

Η τρίτη εξουσία(δικαστική) έγινε αρωγός της δεύτερης. Οι υποσχέσεις του τότε εισαγγελέα του Αρείου Πάγου ότι η δικαιοσύνη θα ερευνήσει και θα οδηγήσει σε αποτέλεσμα, πήγαν περίπατο. Ουδείς υπεύθυνος εντοπίστηκε, η υπόθεση πήγε στο αρχείο. Με άψογη συνεργασία και των τριών θεσμοθετημένων εξουσιών.

Και στην τέταρτη εξουσία (ΜΜΕ), είχαμε φαινόμενα που δεν συμβαδίζουν με τον αποκαλυπτικό και ελεγκτικό ρόλο που έχει απέναντι στις άλλες. Μεγάλα ΜΜΕ και αρκετοί δημοσιογράφοι υιοθέτησαν απολύτως το κυβερνητική αφήγημα και υποβάθμισαν ή και έθαψαν όσο μπορούσαν τις αποκαλύψεις.

2. Η τραγωδία των Τεμπών.

Η πρώτη εξουσία(Βουλή) συμπεριφέρθηκε με κουτοπόνηρο τρόπο . Στην αρχή, πιστεύοντας ότι τα θέμα «θα ξεχαστεί» απάλλαξε σκανδαλωδώς τον αρμόδιο υπουργό Κώστα Αχ. Καραμανλή από κάθε ευθύνη. Δεν επέτρεψε να γίνει η παραμικρή έρευνα.

Αλλά όταν το θέμα φούντωσε, αποφάσισε να διερευνήσει τις ευθύνες του υφυπουργού Τριαντόπουλου για το περίφημο μπάζωμα, το οποίο όμως «δεν έγινε», κατά την κατηγορηματική απόφανση του αμετροεπούς υπουργού Δικαιοσύνης.

Πολιτικός παραλογισμός. Η εκτελεστική εξουσία (κυβέρνηση) είχε διακυμάνσεις στη συμπεριφορά της. Στην αρχή μας είπαν ότι έφταιγε μόνο ο σταθμάρχης. Μετά αποφάνθηκαν ότι «τα Τέμπη κρίθηκαν στις εκλογές». Όταν κατάλαβαν ότι δεν κρίθηκαν, άρχισαν να επιτίθενται στους συγγενείς των θυμάτων (Βορίδης). Και στη συνέχεια να χαρίζουν στη Ζωή Κωνσταντοπούλου όσους πήγαν στις μεγάλες συγκεντρώσεις (Γεωργιάδης).

Η τρίτη εξουσία (δικαστική), στην οποία (υποτίθεται ότι) πρέπει να στηρίζονται οι ελπίδες των συγγενών για απόδοση δικαιοσύνης, μέχρι στιγμής τις έχει διαψεύσει. Δυο χρόνια έχουν περάσει από το δυστύχημα και η τακτική ανάκριση συνεχίζεται. Και τα ανώτατα κλιμάκια τη δικαιοσύνης δίνουν την εντύπωση ότι διατάζουν έρευνες οι οποίες είτε ταυτίζονται με τις κυβερνητικές επιδιώξεις είτε αποβλέπουν μόνο στην πρόκληση εντυπώσεων.

Υπάρχουν δυο παραδείγματα των τελευταίων ημερών. Το πρώτο: Μόλις ο επικεφαλής του κρατικού οργανισμού ΕΟΔΑΣΑΑΜ βγήκε και είπε ότι θα αφαιρέσει από το πόρισμά του την αναφορά για ύπαρξη άγνωστου υγρού που προκάλεσε την πυρόσφαιρα, η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έσπευσε να διατάξει έρευνα για την ενδεχόμενη τέλεση ενός (τουλάχιστον περίεργου) αδικήματος: αθέμιτη επιρροή σε δικαστικούς λειτουργούς.

Όμως, την επομένη ο επικεφαλής του κρατικού οργανισμού έκανε στροφή 180 μοιρών και ανακοίνωσε ότι το άγνωστο το υγρό μπορεί να υπήρχε και δεν θα αλλάξει το πόρισμα. Και μετά παραιτήθηκε. Τι θα γίνει με την έρευνα που διέταξε η εισαγγελέας; Τίποτα. Θα πάει στον κουβά.

Το δεύτερο παράδειγμα: Η ίδια εισαγγελέας διέταξε να ερευνηθεί ποιο ρόλο έπαιξε στη σύνταξη του πορίσματος ένας εμπειρογνώμονας, σύμβουλος οικογενειών. Τυχαίνει αυτός ο σύμβουλος να έχει μπει στο στόχαστρο της κυβερνητικής προπαγάνδας, επίσημης και μιντιακής. Όμως, μετά τις τελευταίες εξελίξεις, ο εμπειρογνώμονας αυτός (Λακαφώσης) δικαιώνεται από όσα είπε πριν παραιτηθεί, λοιδορούμενος από την ίδια προπαγάνδα, ο μέχρι πρότινος εκλεκτός της Χρήστος Παπαδημητρίου, τον οποίο πέταξαν σαν στυμμένη λεμονόκουπα.

Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τι έλεγαν ο πρωθυπουργός και υπουργοί του (Σκέρτσος, Μαρινάκης) για το πόρισμα αυτού του οργανισμού και για τον επικεφαλής του, πριν αυτός αυτοεξευτελιστεί, λοιδορηθεί και παραιτηθεί.

Η τέταρτη εξουσία (Τύπος-ΜΜΕ), που συνδράμει προθύμως την κυβερνητική προπαγάνδα, έχει πάθει βέρτιγκο μετά τις τελευταίες εξελίξεις. Ο πρωθυπουργός έχει πάθει αφωνία, οι υπουργοί τα βάζουν με τον μέχρι χτες εκλεκτό τους (Παπαδημητρίου) και οι εχθρικοί εμπειρογνώμονες φαίνεται να δικαιώνονται. Φαίνεται ότι οι φιλοκυβερνητικοί αβανταδόροι θα αργήσουν πολύ να ξαναπούν και να ξαναγράψουν «μήπως το έχει παρακάνει;» (η Καρυστιανού).

Αυτά βλέπουν εδώ και πέντε χρόνια οι πολίτες και απαντούν, όταν ερωτώνται στις έρευνες, ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη σε καμία από τις 3+1
εξουσίες. Πλησιάζουν στο ανώτατο σημείο ανικανότητας, κατάπτωσης και εξαχρείωσης.

Αυτήν την κατάντια αποδίδει εύστοχα η ρήση του Γάλλου συγγραφέα Ρομπέρ Σαμπατιέ: «Υπάρχουν κάποιοι χειρότεροι από τους ανίκανους: είναι αυτοί που είναι ικανοί για όλα»…