Πώς προστατεύεται ένα κόμμα από έναν τυχάρπαστο…

Έχουμε αναφερθεί επανειλημμένα στις ευθύνες όλων στον ΣΥΡΙΖΑ για το φαινόμενο Κασσελάκη, το οποίο οδήγησε στη σημερινή κατάντια και τον απειλεί με διάλυση.

Έχουμε πει ξεκάθαρα ότι το έγκλημα διαπράχθηκε πέρσι, όταν του επετράπη να θέσει υποψηφιότητα χωρίς στοιχειώδη έλεγχο του βίου και της πολιτείας του.

Και έχουμε διατυπώσει την άποψη ότι ο σημερινός αποκλεισμός της εκ νέου υποψηφιότητάς του συνιστά πολιτική ανοησία, που ευτελίζει κι άλλο τις λειτουργίες στο κόμμα αυτό. Αν οι ψηφοφόροι θέλουν να αυτοκτονήσουν για χάρη του Κασσελάκη ψηφίζοντάς τον, έχουν το δικαίωμα.

Όμως, όλο αυτό το διάστημα παρατηρούμε μια συστηματική εκστρατεία εξαγνισμού και ηρωοποίησης του Κασσελάκη, η οποία έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με την περσινή εκστρατεία επιβολής του ως υποψηφίου και εν συνεχεία εκλογής του, η οποία έχει οδηγήσει στο σημερινό κατάντημα.

Και αν μεν στην εκστρατεία αυτή συμμετέχουν υπουργοί και άλλα στελέχη της ΝΔ, που αγάπησαν ξαφνικά τον έκπτωτο αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ, είναι εύλογο και κατανοητό: τον Κασσελάκη θέλουν αρχηγό, για να μην έχουν από αυτήν την πλευρά καμιά ανησυχία.

Το περίεργο (;) είναι ότι και στον τωρινό εξαγνισμό του Κασσελάκη και τη συνακόλουθη δυσφήμηση του (όχι «δικού του») ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχουν πολιτικά πρόσωπα και μέσα ενημέρωσης που έπιναν νερό στο όνομα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα και τώρα ανακαλύπτουν ότι είναι κάτι χειρότερο από το… σοβιετικό Κ.Κ με τον Στάλιν και τον Μπέρια. Βρε τον δυστυχή Στέφανο, πώς βασανίζεται κάθε βράδυ στα… μπουντρούμια του παραρτήματος της Κα Γκε Μπε της Κουμουνδούρου. Μόνο ότι οι καγκεμπίτες συριζαίοι δεν τον έστειλαν… εξορία στη βίλα των Σπετσών με τη γνωστή «σηπτική δεξαμενή», δεν μας είπαν ακόμη οι αριστεροί υποστηρικτές του (για τους δεξιούς δεν υπάρχει πρόβλημα, ομοϊδεάτες του είναι, λόγω και έργω).

Αυτά τα κωμικά, συνάμα δε και τραγικά, κυκλοφορούν το τελευταίο διάστημα. Ωστόσο το πραγματικό ερώτημα είναι ένα: πώς προστατεύεται ένα κόμμα όταν ο μέχρι χτες «λάθος αρχηγός» και ο στρατός του, εντός και εκτός, θέλουν να συνεχίσουν το κασσελάκειο έπος μέχρι ο ΣΥΡΙΖΑ να φτάσει στο «τετέλεσται» ;

Τι κάνει ένα κόμμα όταν ο τέως αρχηγός του:

• Ισχυρίζεται ότι παρέλαβε «άδεια ταμεία» και ο προκάτοχός του, ο Τσίπρας δηλαδή, διακινούσε «μαύρο» χρήμα;
• Χαρακτηρίζει «κουκουλοφόρους» τους συντρόφους του στην Κεντρική Επιτροπή, επειδή μια ψηφοφορία έγινε, όπως προβλεπόταν, μυστική;
• Καταγγέλλει σαν «πραξικόπημα» την απόφαση του ίδιου κομματικού οργάνου που έκανε δεκτή την εναντίον του πρόταση μομφής και μάλιστα όταν ο ίδιος την είχε αποδεχθεί και προκαλέσει; «Καταθέστε πρόταση μομφής, όπως προβλέπει το Καταστατικό», είχε πει ο ίδιος το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου.
• Ακούει υποστηρικτές του να κραυγάζουν «κάτω η χούντα της Αριστεράς»;

Ο Κασσελάκης και οι κασσελακικοί Θεοδώρα Τζάκρη, Πέτρος Παππάς και τινές άλλοι έχουν συναίσθηση τι σημαίνουν λέξεις όπως «κουκουλοφόροι», «εκτροπή», «χούντα» και «πραξικόπημα»;

Ουδείς από αυτούς διεγράφη. Σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα οι «πραξικοπηματίες» θα τους είχαν «καθαρίσει». Έχει γίνει. Χρειάζεται να θυμίσουμε τις μαζικές διαγραφές, που έχουν γίνει παλιότερα σε ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΚΚΕ;

Για παράδειγμα, το 1998 ο Κώστας Καραμανλής διέγραψε από τη ΝΔ τον κύριο αντίπαλό του για την αρχηγία Γιώργο Σουφλιά (μαζί με τους Μάνο και Κοντογιαννόπουλο) και έθεσε στο περιθώριο τον πρώην πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Όλοι αυτοί είχαν ασκήσει αυστηρή κριτική στα πεπραγμένα Καραμανλή και ουδέποτε είχαν χρησιμοποιήσει χαρακτηρισμούς παρόμοιους με αυτούς του κ. Κασσελάκη και των υποστηρικτών του.

Επίσης, το 2008 ο Γιώργος Παπανδρέου ουσιαστικά διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη, επειδή διαφώνησε με το χειρισμό του κ. Παπανδρέου σε μια ευρωπαϊκή Συνθήκη (της Λισαβόνας). Υπενθυμίζουμε ότι ο τότε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είχε γίνει αρχηγός χάρη στο «δαχτυλίδι» που του είχε δώσει το 2004 ο Σημίτης. Επίσης, ο Σημίτης διεγράφη χωρίς να έχει χρησιμοποιήσει ούτε έναν απαξιωτικό χαρακτηρισμό για το κόμμα και τον αρχηγό του.

Τώρα ο κ. Κασσελάκης και οι υποστηρικτές του μιλάνε για «κουκουλοφόρους», «εκτροπές» και «πραξικοπήματα» και ουδείς έχει διαγραφεί από τον ΣΥΡΙΖΑ. Μόνη «τιμωρία» ο αποκλεισμός του τέως αρχηγού από την εκ νέου διεκδίκηση της αρχηγίας.

Εν κατακλείδι, (ξανα) θέτουμε το ερώτημα: δικαιούται ένα κόμμα να προστατευθεί όταν ο τέως αρχηγός και οι ακόλουθοί του λένε όσα έχουν πει; Και, αν δικαιούται, πώς θα το πετύχει;

Και ένα συνακόλουθο: αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα «πραξικοπηματιών» και όλων των άλλων δεινών, γιατί ο κ. Κασσελάκης και οι δικοί του επιδιώκουν με τόση μανία να μείνουν σ’ αυτό; Γιατί δεν ιδρύουν ένα νέο και άφθαρτο και να «σαρώσουν» την παλιά «σαπίλα» που περιγράφουν;

Τα δεινά του ΣΥΡΙΖΑ ξεκινούν από τότε που κυβέρνησε (2015). Και κορυφώθηκαν πέρσι, όταν οι πάντες στην ηγεσία του καλοδέχτηκαν τον ουρανοκατέβατο Κασσελάκη ως υποψήφιο και τα τυφλωμένα από απελπισία και θυμό μέλη του τον εξέλεξαν αρχηγό.

Η συνέχεια επιβεβαίωσε την ισχύ της ρήσης του αρχαίου Σοφοκλή: «Ενός κακού δοθέντος μύρια έπονται»…