Πού θέλετε να φτάσει ο κατώτατος μισθός;

Σημασία δεν έχει πόσα παίρνεις. Σημασία έχει τι μπορείς να αγοράσεις με αυτά. Ένας μισθός δύο χιλιάδων ευρώ στην Ελλάδα είναι κάτι περισσότερο από καλός, αλλά στο Λουξεμβούργο δεν καλύπτει ούτε τα βασικά. Συνεπώς η αύξηση του κατώτατου μισθού δεν λέει και πολλά. Ο άνθρωπος που δουλεύει για τον βασικό μισθό αδυνατεί να συντηρηθεί με αυτάρκεια.

Εδώ όμως μπαίνει ένα άλλο ερώτημα, προφανώς αναπάντητο. Σε ποιο ύψος πρέπει να ανέβει ο κατώτατος μισθός; Ας πάρουμε την πρόταση του ΚΚΕ για 1.500 ευρώ. Και ας τη ψαλιδίσουμε προς τα κάτω. Πόσο να κόψουμε; Να πάμε τον μισθό στα 1.200; Ωραία. Δείχνει δίκαιο.

Τώρα το ερώτημα είναι ποιος θα τον πληρώσει. Διότι αν η κυβέρνηση ανεβάσει τον κατώτατο μισθό σε αυτό το ύψος, η αύξηση θα τραβήξει μαζί της και την ανεργία. Μισθούς δεν πληρώνει μόνο το Δημόσιο και οι μεγάλοι εργοδότες.

Πληρώνουν και οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που απασχολούν προσωπικό και αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της εθνικής οικονομίας.

Η χώρα χρεοκόπησε πριν από 15 χρόνια. Και για δέκα χρόνια ήταν βυθισμένη στο υφεσιακό τέλμα της κρίσης. Το να περιμένουμε μισθούς που αντιστοιχούν σε χώρες οι οποίες δεν πέρασαν από την ίδια στενωπό, είναι κάπως ανεδαφικό. Και, ξέρετε, το επίπεδο ευημερίας μίας χώρας δεν καθορίζεται με υπουργικές αποφάσεις. Οι μισθοί αντανακλούν το μέγεθος και τη δυναμική μίας οικονομίας. Είναι συνάρτηση της προστιθέμενης αξίας που παράγει κάθε οικονομία.

Στην Ελλάδα σήμερα δύο τομείς τρέχουν με μεγάλη ταχύτητα: τα ακίνητα και ο τουρισμός. Τα ακίνητα δεν συνεισφέρουν με υψηλή προστιθέμενη αξία. Η συμμετοχή του τουρισμού είναι σημαντική, αλλά πρόκειται για κλάδο που διατηρεί την ανταγωνιστικότητα του και λόγω του κόστους των προσφερόμενων υπηρεσιών. Πιο απλά, αν αυξήσεις πολύ τους μισθούς στον τουρισμό, υπονομεύεις την ανταγωνιστικότητα του προϊόντος σου.

Συνεπώς αν θέλουμε να δούμε ουσιαστικές αυξήσεις μισθών, πρέπει να ενισχυθεί η ανταγωνιστική εξωστρέφεια και άλλων κλάδων της οικονομίας. Και εκεί θα μετρηθεί η επιτυχία ή η αποτυχία της κυβερνητικής πολιτικής. Στο πεδίο των μεταρρυθμίσεων και στην προσέλκυση επενδύσεων, όχι στις διοικητικές πράξεις που χορηγούν συμβολικές αυξήσεις μισθών.

Για να το πω αλλιώς, το ζητούμενο είναι να υπάρχει ένα επιχειρηματικό περιβάλλον που να ευνοεί και την καινοτομία πέρα από τη δημιουργία καφέ ή φούρνου. Και αυτό το περιβάλλον παραμένει περισσότερο στα χαρτιά, παρά στο πεδίο της πραγματικότητας.