Πουλημένε επενδυτή, θα σου φάμε το αφτί…

Μία από τις πλέον μακάβριες ιστορίες της εγχώριας ποδοσφαιρικής μυθολογίας συνέβη το Φλεβάρη του 1976 στο Αγρίνιο, όταν οι φίλαθλοι του τοπικού Παναιτωλικού, εξοργισμένοι με την διαιτησία του Θεσσαλονικιού διαιτητή Σ. Ράμμου στο παιχνίδι ζωής και θανάτου με τον ΠΑΟΚ,  μπούκαραν στο γήπεδο και …έκοψαν το αφτί του. Καθώς λέγεται με δάγκωμα αν και μια άλλη version αναφέρει ότι ο αποκολληθείς ους, προέκυψε όταν ένας “φίλαθλος”, του πέρασε κολάρο ένα καφάσι για ροδάκινα.

Όπως και να είχε η κατάσταση, το περιστατικό πέρασε στη σφαίρα του θρύλου. Οι οπαδοί του Παναιτωλικού  δεν δίστασαν αργότερα να δημιουργήσουν και σύνθημα (είμαστε αυτοί που έφαγαν τ’ αφτί) ενώ οι τοπικοί καταστηματάρχες εκμεταλλεύτηκαν υπέρ το δέον το γεγονός. Η πάστα “αυτί-Ράμμμου” (δημιουργία ενός τοπικού ζαχαροπλάστη), έγινε το σύμβολο ενός εμπορικού κόσμου που παίρνει τη μοίρα του, στα χέρια του.

Όπως έκανε και χθες άλλωστε με παρέμβασή του στο δημοτικό συμβούλιο της πόλης, προκειμένου να διαφυλάξει το Αγρίνιο από τη μάστιγα των πολυεθνικών. Ειδικότερα, ο πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου της πόλης ζήτησε από το δημοτικό συμβούλιο να αρνηθεί την χορήγησης άδειας για λειτουργία καταστήματος στην πολυεθνική αλυσίδα  Η&Μ. Ο αρμόδιος αντιδήμαρχος Γ. Μελιάδης (εισηγητής στην υπόθεση) διαφώνησε μεν με την παρέμβαση του συλλόγου αν και υπογράμμισε πως κατανοεί τις θέσεις των εμπόρων της πόλης!!

Οι σύμβουλοι αποφάσισαν κατά πλειοψηφία ότι η έλευση της πολυεθνικής αλυσίδας πρέπει να εμποδιστεί. Ειρήσθω εν παρόδω, η τοπική αρχή δεν ελέγχεται από αυταπατώντες της εγχώριας αριστεράς. Πρόκειται για μια “φιλελεύθερη” δημοτική αρχή με τον δήμαρχο κο. Γ. Παπαναστασίου να εκλέγεται με τη στήριξη της Νέας Δημοκρατίας. Η πρεμούρα τους να αντισταθούν στη μάστιγα του H&M ήταν τέτοια, ώστε ενώ το θέμα ήταν ορισμένο ως 25ο στην ημερήσια διάταξη, συζητήθηκε πρώτο.

Αν εύλογα αναρωτιέστε γιατί οι Σουηδοί ζήτησαν άδεια και δεν έκαναν ότι όλοι οι υπόλοιποι (αρίμπα και μετά βλέπουμε πως θα λαδώσουμε), θα πρέπει να σας ενημερώσω ότι μετά από 7 χρόνια κρίσης και εν έτει 2017 υπάρχει ισχύων νόμος, σύμφωνα με τον οποίο απαιτείται άδεια για τη λειτουργία καταστήματος, εφόσον η συνολική επιφάνεια του ξεπερνά τα 1.500 τ.μ., σε δήμους με πληθυσμό από 20.000 μέχρι 100.000 κατοίκους και εφόσον το κατάστημα βρίσκεται μέχρι 20 χιλιόμετρα από το κέντρο των δήμων. Θα πρέπει υποθέτω και τα εγκαίνια να γίνουν Σαββατόβραδο με πανσέληνο σε σταυροδρόμι…

Οι έμποροι της πόλης ευνοούνται (ή νομίζουν ότι ευνοούνται) από την διατήρηση της κλειστής αγοράς τους. Ο νόμος υπάρχει για να τους προστατεύσει και η δημοτική αρχή (εκλεγμένη με το κόμμα της φιλελεύθερης δεξιάς) συνηγορεί ή έστω ανέχεται. Για τον τζίρο που θα πραγματοποιούσε η αλυσίδα και τις νέες θέσεις εργασίας που θα δημιουργούσε, δεν κάνει κανείς κουβέντα.

Οι πολίτες θα πρέπει να βολευτούν με τα κατά κανόνα βρωμικά και πανάκριβα συνοικιακά μαγαζάκια και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αισθάνονται ευτυχείς που οι εργοδότες τους θα παραμείνουν οι ντόπιοι καταστηματάρχες που καταπατούν νόμους και δικαιώματα, συγγενικώ  ή άλλο δικαίω. Θα έχουμε προστατέψει ωστόσο την τοπική αγορά, υποστηρίζουν οι τιμωροί των H&M. Όποιος δεν κατανοεί ότι η αγορά είναι ζωντανή και εξελίσσεται, δεν έχει τύχη στην αγορά ούτως ή άλλως. Αν νομίζει κάποιος ότι μερικοί τραμπούκοι απ’ το Αγρίνιο μπορούν να σταματήσουν την παγκοσμιοποίηση, δεν αυταπατάται απλώς. Ζει σε άλλον κόσμο.

Δεν απαιτείται μια ακόμη πολιτική αλλαγή στη χώρα ή απλώς μια κυβέρνηση με πολιτική βούληση. Απαιτείται ριζική αλλαγή νοοτροπίας και απομόνωση των εγκατεστημένων ιδεοληψιών. Η κοινωνία είναι τόσο αλλοτριωμένη που δέχεται ως αριστερίστικο-επαναστατικό το επιχείρημα της αντίστασης στα H&M. Στην πραγματικότητα είναι η γελοία απόπειρα μια ομάδας να προστατέψει τα συμφέροντά της ενάντια στο κοινωνικό σύνολο. Ας δοκιμάσουν οι κύριοι του τοπικού εμπορικού συλλόγου να εξηγήσουν στους νέους της πόλης την ακατανόητη ενέργεια τους Ας δοκιμάσουν οι ντόπιοι πολιτευτές να κάνουν το ίδιο.

Ακόμη και αν υπήρχαν τυπικοί λόγοι για τους οποίους δεν θα έπρεπε να δοθεί μια άδεια στην εταιρεία, το δημοτικό συμβούλιο όφειλε να βοηθήσει στην επίλυσή του με μόνο στόχο μια επένδυση στην κατεστραμμένη οικονομία της πόλης τους.

Τότε, στο μακρινό 1976 εκτός από τα συνθήματα και τα αφτιά-πάστες, ένα άλλο λάφυρο των οπαδών του Παναιτωλικού ήταν και το μανίκι του διαιτητή. Σύμφωνα με τη λαϊκή μυθολογία, οι οπαδοί κάρφωσαν το μανίκι σε έναν σταυρό, φέροντα το όνομα του Ράμμου, και το περιέφεραν ως τρόπαιο στους δρόμους της πόλης. Εν συνεχεία το εξέθεσαν σε λαϊκό προσκύνημα. Ευτυχώς στην περίπτωση της H&M  δεν βρήκαν μανίκι να περιφέρουν σε λιτανεία, “τερματίζοντας” τη γραφικότητα και κάνοντας τη χώρα να μοιάζει με κακέκτυπο μια μπανανίας…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).