Προσφέρουν, στα αλήθεια, κάτι οι ανασχηματισμοί;

Πόσους, στα αλήθεια, ενδιαφέρει ένας ανασχηματισμός; Σίγουρα αυτούς που παίρνουν ή αφήνουν χαρτοφυλάκιο. Και τους συνεργάτες τους. Και τους μετακλητούς που θα πάρουν στη θέση όσων αποχωρήσουν με την απερχόμενη διοίκηση του υπουργείου. Αντε και τους ψηφοφόρους που θα προσδοκούν κανένα ρουσφέτι. Μέχρι εκεί. Το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινής γνώμης δεν δίνει δεκάρα.

Άλλωστε και οι σχετικές μετρήσεις μας δείχνουν ότι οι πολίτες γνωρίζουν μόνο όσους βρίσκονται στα σημαντικά υπουργεία. Οι δε υφυπουργοί περνούν εντελώς απαρατήρητοι και η τοποθέτηση ή η απομάκρυνση τους συνδέεται πρωτίστως με εσωκομματικές ισορροπίες και γεωγραφικούς συσχετισμούς. Μετράμε πόσους έχει στην κυβέρνηση η Μακεδονία και πόσους η Κρήτη.

Υποτίθεται ότι οι ανασχηματισμοί δίνουν πάντα το σήμα για μία επανεκκίνηση. Ναι, αλλά αυτό δεν περνάει και στην κοινωνία. Οι πολίτες, όταν αποτιμούν το κυβερνητικό έργο, δεν στέκονται στα πρόσωπα, αλλά σε όσα βελτίωσαν ή επιδείνωσαν την καθημερινότητα τους. Στην ουσία μικρή σημασία έχει, για τον πολίτη, αν ο Κωστής Χατζηδάκης πάει στο Μαξίμου και η Κεραμέως στο υπουργείο Οικονομικών. Ούτε αλλάζει κάτι στη ζωή του επειδή η Μενδώνη είναι αμετακίνητη στο υπουργείο Πολιτισμού. Σημασία έχει το έργο που παράγεται συνολικά από την κυβέρνηση. Εδώ βέβαια υπάρχει ένας αστερίσκος: αν οι πολίτες διαβάζουν ότι ο Πρωθυπουργός διαπραγματεύεται με στελέχη, ζυγίζει συνθήκες και ελέγχει ισορροπίες, τότε ο ανασχηματισμός επιδεινώνει περισσότερο τη συνολική εικόνα. Μεταξύ μας, ακόμα και το μέγεθος της κυβέρνησης, των πενήντα-εξήντα ατόμων, δεν είναι κολακευτικό για ένα σχήμα που, υποτίθεται, υπηρετεί το επιτελικό κράτος.

Αν, λοιπόν, η παρούσα κυβέρνηση θέλει να αντιστρέψει, στο μέτρο του δυνατού, το εις βάρος της κλίμα, οφείλει να ανεβάσει καινούργιο έργο στη σκηνή. Διότι το παλιό κούρασε, προκαλεί θυμό σε πολλούς και εντείνει την απογοήτευση από τη διάψευση των προσδοκιών που επένδυσε το 41% του εκλογικού σώματος στη Νέα Δημοκρατία.

Έχει σκοπό (και επάρκεια…) η κυβέρνηση ώστε να προχωρήσει σε τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην οικονομία, στην Υγεία και στη Δικαιοσύνη; Μπορεί να απευθυνθεί εκ νέου στην κοινωνία όχι ως ο μονόφθαλμος ανάμεσα στους τυφλούς, αλλά ως αξιόπιστη επιλογή διακυβέρνησης; Στο σημείο που έχουν περιέλθει τα πράγματα η δουλειά είναι εξαιρετικά δύσκολη. Οχι επειδή τα προβλήματα είναι μεγάλα, αλλά, κυρίως, επειδή το πλειοψηφικό κομμάτι της κοινής γνώμης έχει αποσύρει την εμπιστοσύνη του.

Κάποιοι αναφέρονται στην τελευταία ευκαιρία της κυβέρνησης. Είναι άγνωστο αν όντως υφίσταται αυτή η ευκαιρία ή τα πράγματα έχουν πάρει μη αντιστρέψιμη τροχιά. Μέχρι στιγμής καμία κυβέρνηση δεν έχει γλιτώσει από τη δεύτερη θητεία της.