Προσοχή! Η ΕΛΑΣ εκπυρσοκροτεί (τυχαία πάντοτε)

Πριν 10 μέρες γράφαμε ότι είναι πολλές οι συμπτώσεις που συμβαίνουν όταν η ΕΛΑΣ αντιμετωπίζει τους φασίστες. Ανάλογο φαινόμενο συσσώρευσης συμπτώσεων παρατηρείται όταν η αστυνομία αντιμετωπίζει Ρομά. Μόνο που στην περίπτωση των Ρομά δεν έχουμε συμπτώσεις «επιεικούς» αντιμετώπισης από τα όργανα του Νόμου όπως με τους φασίστες, αλλά «τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων» μετά από καταδιώξεις.

Τον Οκτώβριο του 2021 πέφτει νεκρός ο 18χρονος Ρομά Νίκος Σαμπάνης ύστερα από αστυνομική καταδίωξη. Τυχαία εκπυρσοκρότηση αστυνομικού όπλου.

Τον Δεκέμβριο του 2022 πέφτει νεκρός ο 22χρονος Ρομά Κώστας Φραγκούλης ύστερα από αστυνομική καταδίωξη. Τυχαία εκπυρσοκρότηση αστυνομικού όπλου.

Το περασμένο Σάββατο πέφτει νεκρός ο 16χρονος Ρομά Χρήστος Μιχαλόπουλος ύστερα από αστυνομική καταδίωξη. Τυχαία εκπυρσοκρότηση αστυνομικού όπλου.

Τον Ιούνιο είχαμε επίσης έναν ακόμα «συμπτωματικό» θάνατο ύστερα από αστυνομική καταδίωξη. Ένας 20χρονος Σύρος πέφτει νεκρός από τυχαία εκπυρσοκρότηση αστυνομικού όπλου.

Επαναλαμβανόμενες συμπτώσεις

Να σημειωθεί ότι ο Μιχαλόπουλος και τα άλλα παιδιά που επέβαιναν στο αυτοκίνητο δεν οπλοφορούσαν. Το δε αυτοκίνητο δεν ήταν κλεμμένο. Εύλογα αναρωτιέται κανείς πώς γίνεται να καταλήξει σε τραγωδία μια αστυνομική καταδίωξη, όταν οι καταδιωκόμενοι δεν οπλοφορούν. Εύλογα επίσης τίθεται το ερώτημα πώς μπορεί ένας αστυνομικός να θεωρήσει ότι απειλείται από μια παρέα εφήβων σε ένα αυτοκίνητο που δεν είναι κλεμμένο.

Εξίσου εύλογα μπορεί κανείς να διαπιστώσει την εκτίμηση ότι μια σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Δεν μπορεί συνεχώς να εκπυρσοκροτούν τυχαία τα όπλα των αστυνομικών όταν καταδιώκουν Ρομά, όπως ακριβώς δεν μπορεί οι αστυνομικοί να δείχνουν τόση «επιείκεια» όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τους φασίστες. Οι επαναλαμβανόμενες «συμπτώσεις» δείχνουν ότι υπάρχει ένα μοντέλο υπέρμετρης βίας και συστηματικής αυθαιρεσίας στην αστυνομική αντιμετώπιση της (πραγματικής ή υποτιθέμενης) παραβατικότητας συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων όπως οι Ρομά.

Οι Ρομά (και όχι μόνο αυτοί) λογίζονται εν τω συνόλω ως «επικίνδυνος πληθυσμός». Επομένως, κάθε Ρομά είναι εν δυνάμει ύποπτος, κάθε (πραγματική ή υποθετική) παραβατική πράξη από Ρομά αποκτά μια φόρτιση αναντίστοιχη με το περιεχόμενό της, κάθε περιστατικό στο οποίο εμπλέκεται Ρομά αντιμετωπίζεται με το μάξιμουμ της κατασταλτικής βίας, ασχέτως της πραγματικής σοβαρότητάς του. Θα μπορούσαμε να φανταστούμε να καταλήξει σε τραγωδία η καταδίωξη κάποιων «μπαλαμό» παιδιών που θα οδηγούσαν ένα αυτοκίνητο χωρίς δίπλωμα; Δεν μπορούμε και αυτό ακριβώς είναι ο ορισμός του κρατικού ρατσισμού.

50 χρόνια μετά

Σήμερα ξεκινάει ο εορτασμός για τα πενήντα χρόνια της ηρωικής εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Μιας εξέγερσης που έβαλε τη σφραγίδα της στην Ιστορία, πετυχαίνοντας η μετάβαση στη δημοκρατία να γίνει μια πραγματική «Μεταπολίτευση» και όχι η επιστροφή στην «καχεκτική δημοκρατία» της μετεμφυλιακής περιόδου. Ο μισός αιώνας της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας υπήρξε ασφαλώς η καλύτερη περίοδος για τις ελευθερίες των πολιτών σε όλη την Ιστορία του ελληνικού κράτους.

Ωστόσο, αυτή η δημοκρατία δεν υπήρξε ποτέ αψεγάδιαστη και τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Η στάση των αστυνομικών απέναντι στους Ρομά αποτελεί μια από τις χαρακτηριστικές παθογένειες της Τρίτης Ελληνικής Δημοκρατίας. Έχουμε να κάνουμε με μια κοινωνική ομάδα που υφίσταται συστηματικές διακρίσεις και κοινωνικό αποκλεισμό, μέσω των οποίων διαιωνίζεται ο φαύλος κύκλος της περιθωριοποίησης και της παραβατικότητας. Η κρατική αυθαιρεσία ενάντια σε αυτήν την κοινωνική ομάδα μένει όχι μόνο ατιμώρητη, αλλά είναι πλήρως κανονικοποιημένη.

Τα λόγια ενός συγγενούς του άτυχου Χρήστου είναι ενδεικτικά για το πόσο είναι αυτονόητος και ενσωματωμένος ο ρατσισμός σε βάρος των Ρομά: «Ήταν καλό παιδί. Δεν είχε σχέση με καταυλισμούς. Ζητάμε δικαιοσύνη». Στην περίπτωση των Ρομά είναι το θύμα του εγκλήματος που πρέπει να αποδείξει την αθωότητά του.

Η κρίση της δημοκρατίας θα βαθαίνει όσο συνεχίζονται οι διακρίσεις, όσο η κρατική αυθαιρεσία παραμένει ατιμώρητη, όσο θα υπάρχουν πολίτες που θα ζητάνε δικαιοσύνη και δικαιοσύνη δεν θα βρίσκουν.