Ψήφος τιμωρίας, για να γίνουν τα πράγματα καλύτερα

Στις αυριανές ευρωεκλογές δεν διακυβεύεται η διακυβέρνηση της χώρας. Και τη Δευτέρα το πρωί την ίδια κυβέρνηση θα έχουμε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι εκλογές είναι ήσσονος σημασίας και, επομένως, δικαιολογείται η αποχή, η οποία θα σπάσει κάθε προηγούμενο ρεκόρ, κατά τις προβλέψεις που κυκλοφορούν. Όποιος θέλει να ψηφίσει έχει πολλές επιλογές: και να ψηφίσει θετικά και να καταψηφίσει (αρνητική ψήφος) και να τιμωρήσει και απλώς να διαμαρτυρηθεί.

Σε τέτοιες εκλογές συνήθως φοβούνται τα κόμματα που κυβερνούν. Διότι οι ψηφοφόροι βρίσκουν την ευκαιρία είτε να διαμαρτυρηθούν είτε να τιμωρήσουν.

Ακριβώς αυτό είναι που φοβούνται η ΝΔ και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μήπως, δηλαδή, κάποιο κομμάτι των περσινών ψηφοφόρων τους αντιδράσει τώρα είτε για να φρενάρει την αλαζονεία του 41% είτε για να τους τιμωρήσει επειδή η ζωή τους χειροτέρεψε τα χρόνια που προηγήθηκαν(ακρίβεια, υποβάθμιση του συστήματος υγείας κ.α). Αυτή θα είναι μια υγιής αντίδραση των ψηφοφόρων κι ας κινδυνολογούν ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ, μιλώντας  για «σταθερότητα» και τα παρόμοια. Είναι η ευκαιρία των ψηφοφόρων να αντιδράσουν, να τιμωρήσουν και-ποιος ξέρει;- να βελτιώσουν την άσκηση της εξουσίας.

Όμως, οι αυριανές εκλογές ενδέχεται να καθαρίσουν ή και να θολώσουν περισσότερο το τοπίο στην αντιπολίτευση. Και εν προκειμένω σημασία έχει η αντιπολίτευση που, θεωρητικά τουλάχιστον, μπορεί να γίνει κυβερνητική δύναμη. Πρόκειται για το χώρο της ευρείας Κεντροαριστεράς, ο οποίος εδώ και πέντε χρόνια είναι πολυδιασπασμένος και επιδίδεται σε εσωτερικούς ανταγωνισμούς, με αποτέλεσμα να χαρίζει άνετη κυριαρχία στη ΝΔ του Μητσοτάκη.

Τα πράγματα χειροτέρεψαν στις περσινές βουλευτικές εκλογές με τη δεινή ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και την σταθερή καθήλωση του ΠΑΣΟΚ σε χαμηλά ποσοστά.

Η εκλογή Κασσελάκη στην αρχηγία του ΣΥΡΙΖΑ, αντί να φέρει το «νέο κύμα» όπως είπε ο παραιτηθείς τότε Αλέξης Τσίπρας, τον έχει οδηγήσει σε πρωτοφανή απαξίωση. Ο νέος αρχηγός, άσχετος με την Αριστερά και με θέσεις που τις αλλάζει σαν τα πουκάμισα, το έχει μετατρέψει σε «κόμμα ΙΧ» και εσχάτως απασχολεί την επικαιρότητα με την επίδειξη του προσωπικού του πλούτου. Θα είναι, λοιπόν, ενδιαφέρον να δούμε πώς θα αντιδράσουν οι ψηφοφόροι που του έχουν απομείνει: αν θα επιβραβεύσουν ή θα τιμωρήσουν την συμπεριφορά εισαγόμενου golden boy, την οποία έχει επιβάλει ο νέος αρχηγός σε ένα(κάποτε…) κόμμα της Αριστεράς.

Ταυτόχρονα, οι ψηφοφόροι θα δείξουν ποιον ρόλο θα  επιφυλάξουν για το άλλο κόμμα του χώρου, το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο, μετά την περσινή εκλογική συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έδειξε ότι είναι σε θέση να δυναμώσει και να κάνει αυτό που διακηρύσσει η ηγεσία του, δηλαδή να καταστεί εκείνο η ισχυρή αντιπολίτευση που θα αμφισβητήσει στη συνέχεια την κυριαρχία της ΝΔ.

Αυτά κρίνονται στις αυριανές ευρωεκλογές. Ο κ. Μητσοτάκης και οι δικοί του φοβούνται την ψήφο αποδοκιμασίας και τιμωρίας. Και καλά κάνουν. Τέτοια ψήφος θα πέσει στις αυριανές κάλπες. Αλλά το ζητούμενο είναι να αποκτήσει η χώρα, επιτέλους, ισχυρή αντιπολίτευση. Και τέτοια δεν μπορεί να είναι ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη. Αν οι ψηφοφόροι κρατήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σε μικρομεσαία ποσοστά και τις σημερινές ηγεσίες τους αμετακίνητες, τα δύο αυτά κόμματα θα συνεχίσουν να επιδίδονται σε ανούσιες κοκορομαχίες.

Ο προοδευτικός χώρος χρειάζεται ένα ισχυρό σοκ μπας και ξυπνήσει, ανασυγκροτηθεί και αναθαρρήσει. Αν αυτό δεν έλθει, ο κ. Κασσελάκης και ο κ. Ανδρουλάκης θα λένε ότι «νίκησαν» και ο κ. Μητσοτάκης θα ετοιμάζεται ανενόχλητος για την τρίτη τετραετία του…