Ραντεβού στα… Γουναράδικα των Πρεσπών

Τα γουναράδικα δεν έχουν σχέση με την ευρύτερη περιοχή των Πρεσπών, ούτε βέβαια με την ομώνυμη συμφωνία. Ωστόσο η φράση «Καλή αντάμωση στα γουναράδικα», η οποία αποδίδεται στον Άρη Βελουχιώτη ότι ειπώθηκε μετά από μια άλλη συμφωνία, αυτή της Βάρκιζας, ευλόγως δημιουργεί συνειρμούς. Καταρχάς γιατί σε όλες τις συμφωνίες κάτι δίνεις για να πάρεις κάτι άλλο, επιπλέον όμως γιατί τέτοιου τύπου συμφωνίες αφήνουν εκκρεμότητες για τους ιστορικούς του μέλλοντος. Στην προκειμένη περίπτωση η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων δεν κατάλαβαν τι πήρε η Ελλάδα. Αντιθέτως όλοι έχουν καταλάβει τι έδωσε. Κι αν στη Βάρκιζα το τίμημα ήταν η παράδοση των όπλων, στις Πρέσπες το τίμημα είναι μεγαλύτερο.

Η συμφωνία των Πρεσπών, που έρχεται στην Αθήνα με προπομπό τη Μέρκελ προκειμένου να κυρωθεί στο ελληνικό κοινοβούλιο, υπολογίζεται εκτός συγκλονιστικού απροόπτου να πάρει… άδεια εισόδου το Φεβρουάριο. Εντελώς συμπτωματικά και η συμφωνία της Βάρκιζας ήρθε το Φεβρουάριο του 1945 και μετά από μερικούς μήνες στη χώρα ξέσπασε ο εμφύλιος. Κι αυτό γιατί η συμφωνία είχε αδυναμίες και νομικά κενά τα οποία σε συνδυασμό με την έλλειψη εθνικής συνεννόησης την κατέστησε ανενεργή. Προφανώς δεν συγκρίνεται η μια περίπτωση με την άλλη. Εν προκειμένω η συμφωνία των Πρεσπών, που κατά γενική ομολογία είναι μια κακή συμφωνία, δεν οδηγεί σε εμφύλιο. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει διχάσει τη κοινωνία, και μάλιστα σε μια κρίσιμη περίοδο για τα εθνικά συμφέροντα λόγω των εξελίξεων στην ευρύτερη περιοχή.

Η ιστορία παίζει περίεργα παιχνίδια όταν οι ηγέτες δεν φροντίζουν να διδάσκονται από αυτή. Πρωτίστως όταν αγνοούν το εθνικό συναίσθημα και το κατηγοριοποιούν (ακροδεξιοί, εθνικιστές κλπ) προκειμένου να αποκομίσουν κομματικά οφέλη. Δευτερευόντως όταν πριν προχωρήσουν σε συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα, παραβλέπουν σκοπίμως να έχουν προηγουμένως συνεννοηθεί με όλα τα πολιτικά κόμματα. Εν ολίγοις η κυβέρνηση δεν προνόησε να ενημερώσει τα κόμματα και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εθνικής συνεννόησης, ενώ παράλληλα αγνόησε και συνεχίζει να αγνοεί τη βούληση του 70% του ελληνικού λαού. Μπορεί να ενοχλείται ο πρωθυπουργός, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κυβέρνηση κάτι πήρε για να προχωρήσει σε μια συμφωνία που έχει απέναντι της όλα τα κόμματα, τη συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης και τη λογική. Κάποτε θα μάθουμε τι πήρε και από ποιους. Επί του παρόντος γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα δεν πήρε τίποτα και έδωσε πολλά.

Εν κατακλείδι και πριν μάθουμε την έκβαση που θα έχει το ραντεβού στα… γουναράδικα των Πρεσπών, δηλαδή ποιοι θα ψηφίσουν τη κύρωση της συμφωνίας, οφείλουν όλοι στη κυβέρνηση να κατανοήσουν ότι τέτοιου τύπου συμφωνίες αφήνουν εκκρεμότητες που διχάζουν και τροφοδοτούν με προσχήματα όσους μισούν τη δημοκρατία. Δεν είναι ακροδεξιοί όλοι όσοι θεωρούν κακή τη συμφωνία, και δεν είναι προδότες όσοι θέλουν πάση θυσία τη κύρωσή της. Είναι όμως βέβαιο ότι η κυβέρνηση έχει την πλήρη και αποκλειστική ευθύνη των επιπτώσεων που προκαλεί στη κοινωνία μια συμφωνία που πέραν του εθνικά ακατανόητου έχει σοβαρές αδυναμίες και νομικά κενά.