Σε ποιον ακριβώς απευθύνεται το “Fame Story”;

Σχεδόν 22 χρόνια μετά από το πρώτο “Fame Story” που προβλήθηκε στην Ελλάδα, το 2002, το μουσικό talent show επέστρεψε στην ελληνική τηλεόραση ανανεωμένο (;), μοντέρνο (;) και σύγχρονο (;). Το πρόγραμμα έκανε πρεμιέρα πριν από λίγες μέρες μέσα από τη συχνότητα του Star και η παραγωγή του ανήκει στην Barking Well Media, δηλαδή την εταιρεία που έχει φτιάξει και διαχειρίζεται ο Νίκος Κοκλώνης.

Σαφώς, δεν είναι η πρώτη φορά που ένα πρόγραμμα το οποίο είχε σημειώσει τεράστια επιτυχία στο παρελθόν, επανέρχεται στην τηλεόραση. Πρόκειται, μάλιστα, για μια τακτική που ακολουθείται κατά κόρον τα τελευταία χρόνια, αφού είδαμε ριάλιτι όπως το “Big Brother”, την “Φάρμα”, το “Survivor” να επιστρέφουν, ενώ κάποια από αυτά κατάφεραν να κερδίσουν εκ νέου το τηλεοπτικό κοινό.

Άλλα απέτυχαν παταγωδώς. Αφού αποδείχθηκε πως ανήκαν στο παρελθόν, με όλα τα καλά και τα κακά τους, και πως η “επανακατασκευή” τους, δεν μπόρεσε να βρει τα κατάλληλα μάτια. Το “Fame Story” φαίνεται να ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία.

Το πρόγραμμα έχει περάσει στην τηλεοπτική ιστορία και μνημονεύεται ως σήμερα ως ένα από τα αγαπημένα trash tv shows. Τόσο εκείνο του 2002, όσο και τα αμέσως επόμενα, του 2004 και του 2005 (στου 2006 το ενδιαφέρον είχε ήδη αρχίσει να φθίνει, ενώ το reboot “Star Academy” δεν “άγγιξε” ιδιαίτερα). Νότης Χριστοδούλου, Θάνος Πετρέλης, Νίνο, Καλομοίρα, Κώστας Καραφώτης, Μάρω Λύτρα, Γιώργος Λιανός, Ραλλία Χρηστίδου, Κωνσταντίνος Αργυρός, Περικλής Στεργιανούδης, Ανδρέας Κωνσταντινίδης είναι μόνο μερικά από τα πρόσωπα που έκαναν αίσθηση τότε και που είχαν αποκτήσει φανατικούς οπαδούς, ενώ δύο δεκαετίες μετά, αν ακούσεις το όνομά τους, ξέρεις κατευθείαν για ποιους μιλάμε. Και, φυσικά, “ζωντανός” μέσα στον χρόνο παραμένει ο απίστευτος καβγάς της Άσπας Τσίνα με την Ελεάνα Παπαιωάννου, που θεωρείται μια από τις πιο επικές στιγμές της ελληνικής τηλεόρασης. Άλλες προσωπικότητες που άφησαν ιστορία ήταν ο Μάρκελλος Νύκτας, η Τζούλι Μασίνο, ο Ανδρέας Μικρούτσικος.

Το “Fame Story” απευθυνόταν στο νεαρό κοινό, κυρίως σε έφηβους μαθητές, που είχαν πάθει παροξυσμό τότε με το ίδιο το project και με τους συμμετέχοντες. Όμως, τα χρόνια πέρασαν και τα παιδιά εκείνα μεγάλωσαν, τώρα διανύουν την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Οπότε, σε ποιον απευθύνεται σήμερα το πρόγραμμα; Σε ποιο target group στοχεύουν οι ιθύνοντες;

Οι τότε τηλεθεατές θα το δουν από περιέργεια για λίγο, θα αναπολήσουν τους τότε αγαπημένους τους παίκτες, θα τουιτάρουν για το “παλιό, το καλό, το ΟΡΘΟΔΟΞΟ το “Fame Story””, θα σχολιάσουν “πόσο γέροι νιώθουν” και θα αλλάξουν κανάλι, επιλέγοντας είτε μια σειρά μυθοπλασίας από τις τόσες πολλές που υπάρχουν, είτε – έστω – κάποιο ριάλιτι, αλλά με πρωταγωνιστές με τους οποίους θα μπορούν κάπως να ταυτιστούν. Από την άλλη, η νέα γενιά – σε περίπτωση που απευθύνεται σε αυτήν – δεν παρακολουθεί τηλεόραση. Καταναλώνει αβέρτα βιντεάκια στο TikTok, χαζεύει Influencers στο Instagram και δημιουργεί τα δικά της είδωλα – πάντα μέσω από το ψηφιακό της σύμπαν, ενώ, τέλος, ακούει και μαθαίνει μουσική, επίσης, μέσω της προαναφερθείσας δημοφιλούς πλατφόρμας.

Ας πούμε, όμως, ότι ξεχνάμε όλα τα παραπάνω. Το νέο “Fame Story” ούτως ή άλλως δεν βλέπεται. Το περιεχόμενό του, οι σπουδαστές που επιλέχθηκαν, οι καθηγητές, οι κριτές, ο παρουσιαστής και η προσέγγιση του όλου concept του project, το καθιστούν ένα πρόγραμμα χωρίς ενδιαφέρον και χαμηλού επιπέδου. Προσπάθησα, έδωσα ευκαιρίες, αλλά δεν…

Αρχικά, ο Νίκος Κοκλώνης – που τα τελευταία χρόνια σχεδόν μονοπωλεί ανάλογα shows – είναι παρουσιαστής μόνο και μόνο επειδή είναι παραγωγός, όπως γίνεται σε όλα τα projects του, ενώ νομίζει πως ακόμα βρισκόμαστε στο “Just the two of us”. Όλα είναι τέλεια, όλοι είναι φωνάρες, όλα είναι φαντασμαγορικά! Too much τοξική θετικότητα. Ο βασικός πυρήνας, όμως, του project είναι, φυσικά, οι 16 σπουδαστές της Ακαδημίας. Πρόσωπα με μέτριου επιπέδου φωνητικές ικανότητες – μακάρι, τελικά, να εκπλήξουν -, που θέλουν να γίνουν διάσημοι (και όχι κατ’ ανάγκη ερμηνευτές), ενώ όλοι “συστήθηκαν” με μια “δύσκολη” ιστορία: για τα ζόρικα παιδικά χρόνια, το bullying, την οικογένεια. Ελπίζουμε να βγει κάτι καλό μέσα από τις προσωπικότητες που επέλεξαν και να προταθεί η αποδοχή της διαφορετικότητας, αλλά αυτό εξαρτάται από την προσέγγιση του show: αν θα πάνε στη λογική του τσίρκου ή θα σεβαστούν το background του κάθε παιδιού.

Ως προς την κριτική επιτροπή… Η Ελένη Φουρέιρα είναι, αδιαμφισβήτητα, μία από τις πιο επιτυχημένες τραγουδίστριες της γενιάς της, με τεράστια επίδραση στις νεαρές ηλικίες, μια κακαταπληκτική preformer, που πραγματοποιεί εκρηκτικές εμφανίσεις οι οποίες ξεσηκώνουν και διασκεδάζουν το κοινό. Δεν φαίνεται να κατέχει, όμως, το “άθλημα” της κριτικής, αφού τα περισσότερα τα βρίσκει γλυκά και χαριτωμένα και προσπαθεί να μην κακοκαρδήσει κανέναν. Ο Γιώργος Αρσενάκος, CEO και συνιδρυτής της Panik Records φαίνεται από την άλλη πως προσπαθεί μεν να βρει το επόμενο “big thing” της εγχώριας show biz, ωστόσο τα κριτήρια εστιάζουν περισσότερο στην στερεοτυπική εικόνα και όχι στη φωνή καθαυτή. Ο Αντώνης Ρέμος, σίγουρα έχει μεγάλη πείρα μέσα από την μακρά και σπουδαία πορεία του στον χώρο του μουσικής, αλλά και από τις σημαντικές συνεργασίες του μέσα στα χρόνια. Αλλά κοντεύει να γίνει ο κριτής – “μαϊντανός” των μουσικών talent shows (τον είδαμε σε “The Voice” και “Rising Star”). Όσο για τον Light, που μάλλον μπήκε στην επιτροπή για να “πιάσει” τους νέους, εξέπληξε πολλούς με τα “to the point” σχόλιά του, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το αλαζονικό στυλ που φέρει ο ίδιος και η κουλτούρα τραπ την οποία πρεσβεύει. Και, φυσικά, δεν μπορούμε να ξεχάσουμε το τι συνέβη μόλις ένα χρόνο πριν στα Mad Music Awards. Έτσι επιβραβεύονται, μάλλον, οι βίαιες συμπεριφορές.

Οι καθηγητές των σπουδαστών, επίσης, δεν μπορούν να πείσουν το τηλεοπτικό κοινό. Η γνωστή τραγουδίστρια Ηρώ, εσωστρεφής και επιλεκτική (έτσι τουλάχιστον την γνωρίζαμε), δεν ταιριάζει καθόλου στον ρόλο που της έδωσαν, ούτε μπορεί να το παίξει φίλη-ψυχολόγος των παικτών, και ταυτόχρονα, αυστηρή διευθύντρια της Ακαδημίας. Η Μαρία Σολωμού, ως καθηγήτρια θεατρικής έκφρασης, μάλλον επιλέχθηκε επειδή “πουλάει” γενικά, ο Φίλιππος Ιωάννου (Fipster) είναι απλώς διάσημος. Ο καθηγητής χορού Χάρης Κούσιος, ο υπεύθυνος τμήματος φωνητικής Άλεξ Παναγή, οι vocal coaches Στεφανία Ρίζου και Νικόλας Ραπτάκης θα κριθούν εκ του αποτελέσματος, ενώ η Αλεξάνδρα Κατσαΐτη ως image maker μπορεί και να είναι η μόνη που θα επιτύχει κάτι. Πρόσθεσαν και τον Νίνο, έτσι, για να έχουν και κάτι από τα παλιά.

Τέλος, αξίζει να σημειωθεί, πως μία παρόμοια απόπειρα είχε γίνει πρόσφατα, το 2021, μέσα από τον ΣΚΑΙ. Το “House of Fame”, που δεν διαφέρει και πολύ από το τωρινό “Fame Story”, δεν κατάφερε ούτε να κερδίσει το κοινό, ούτε να φέρει νούμερα τηλεθέασης, ούτε να βγάλει “αστέρια”. Ο (ομλογουμένως) άφωνος νικητής Στέφανος Πιτσίνιαγκας έκανε αναγκαστικά επιτυχία αφού είχε υπογράψει συμβόλαιο με την Panik Records (ήταν και πάλι ο Γιώργος Αρσενάκος στην κριτική επιτροπή), ενώ μία ακόμη διαγωνιζόμενη, η Kony, απορροφήθηκε από την δισκογραφική εταιρεία (αφότου υιοθέτησε το όλο στυλ των ανερχόμενων καλλιτεχνών) και έχει βγάλει ορισμένα τραγούδια, στα οποία το autotune… “πάει σύννεφο”.

Ίσως το εν λόγω πρόγραμμα να έπρεπε να γίνει παράδειγμα προς αποφυγή για το νέο “Fame Story”, το οποιό μοιάζει να ακολουθεί τα ίδια χνάρια.