Σε βέρτιγκο η κυβέρνηση: Λιγνάδης – Μενδώνη ασήκωτο βάρος…

Η σημερινή κυβέρνηση μέχρι τώρα διακρίθηκε, πέραν πάσης αμφιβολίας, σε έναν τομέα, αυτόν της επικοινωνίας-προπαγάνδας. Στην υπόθεση Λιγνάδη-Μενδώνη είναι η πρώτη φορά που τα κάνει μαντάρα.

Μέσα σε λίγες μέρες ακούσαμε τα πιο αντιφατικά επιχειρήματα. Και είναι η πρώτη φορά που ακόμα και κυβερνητικοί βουλευτές πάνε κόντρα στην επίσημη γραμμή του μεγάρου Μαξίμου.

Όταν ξέσπασε το σκάνδαλο (με την αποκαλυπτική καταγγελία του πρώτου θύματος στη δημοσιογράφο Ναταλί Χατζηαντωνίου στην ιστοσελίδα «20/20») ο Λιγνάδης «παραιτήθηκε». Παραιτήθηκε; Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Χρήστος Ταραντίλης το επιβεβαίωσε: «Παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους και η κυβέρνηση αποδέχθηκε την παραίτησή του».

Όμως, ο υφυπουργός παρά των πρωθυπουργώ Ακης Σκέρτσος έχει διαφορετική άποψη: «Την ημέρα που δόθηκε η συνέντευξη(σσ: του θύματος του Λιγνάδη) ζητήθηκε και δόθηκε η παραίτηση», είπε στο ραδιόφωνο του Σκάι.

Παραιτήθηκε ή του ζήτησαν να παραιτηθεί; Αν παραιτήθηκε μόνος του, τότε ανακύπτει άλλο ένα πεδίο ευθυνών για την υπουργό Πολιτισμού. Διότι, ακόμα και όταν η πιάτσα βοούσε, η κυρία Μενδώνη αγρόν ηγόραζε. Μάλιστα, έγραφε άρθρα σε εφημερίδες για να κατακεραυνώσει όσους αποκάλυπταν πτυχές της υπόθεσης και έκαναν καταγγελίες για την αδράνεια κρατικών αρχών και Δικαιοσύνης. Η κυρία Μενδώνη έκανε λόγο για «δημόσιο λιθοβολισμό», «εισαγγελικές αγορεύσεις» και «ευκαιριακά στημένα δικαστήρια». Για ποιούς τα έλεγε; Μα για όσους μιλούσαν για τη δράση του Λιγνάδη και ζητούσαν έρευνα και κάθαρση. Η υπουργός ανησυχούσε μήπως πληγεί το κύρος του Λιγνάδη…

Αλλά οι αντιφάσεις δεν σταματούν εδώ. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Ταραντίλης δεν εμφανίστηκε χτες στην ενημέρωση. Η αναπληρώτριά του κυρία Πελώνη το μόνο αρνητικό που βρήκε για την έως τώρα στάση της υπουργού Πολιτισμού είναι ότι η φράση της κυρίας Μενδώνη «ο Λιγνάδης είναι επικίνδυνος άνθρωπος» είναι … «ατυχής επικοινωνιακά». Σιγά μην στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Το μόνο σωστό που είπε το τελευταίο διάστημα η κυρία Μενδώνη είναι ακριβώς αυτό: ότι ο Λιγνάδης είναι επικίνδυνος. Προκύπτει από τα γεγονότα. Γιατί η κυβέρνηση δείχνει τέτοια «ευαισθησία» να μην χαρακτηριστεί ο Λιγνάδης επικίνδυνος; Αν δεν ήταν, γιατί η ανακρίτρια δεν τον άφησε ελεύθερο;

Το μόνο αμάρτημα, λοιπόν, της υπουργού ήταν αυτή η «ατυχής» έκφραση. Κατά τα άλλα απολαμβάνει την εμπιστοσύνη του πρωθυπουργού, γιατί «είναι μια καλή υπουργός» και δεν συντρέχει λόγος αποπομπής της. Στο μέγαρο Μαξίμου έχουν χάσει την αίσθηση της κοινής γνώμης. Αν μια(ένας) υπουργός δεν αναλαμβάνει την πολιτική ευθύνη για όσα απεχθή συμβαίνουν στον τομέα ευθύνης της, πότε θα την αναλάβει;

Πάντως, αυτήν την υπερβολική προστασία, με την οποία περιβάλλει ο πρωθυπουργός τη συγκεκριμένη υπουργό, δεν την βλέπουν με καλό μάτι αρκετοί μέσα στη ΝΔ. Οπως η ευρωβουλευτής Ελίζα Βόζεμπεργκ, που είπε το αυτονόητο: ότι η κυρία Μενδώνη πρέπει να παραιτηθεί. Ακόμα και ο πολύ νομιμόφρων βουλευτής Θ. Πλεύρης χαρακτήρισε αδιανόητη τη δήλωσή της ότι «εξαπατήθηκε» από τον Λιγνάδη.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι στην κυβέρνηση έχουν πάθει πολιτικό και επικοινωνιακό βέρτιγκο. Ο πρωθυπουργός έκανε την επιλογή να μην αποπέμψει την υπουργό Πολιτισμού, κάτι που αποδεικνύεται ήδη μεγάλο λάθος. Επιπλέον, η κυβέρνηση χάνει κατά κράτος στον τομέα της επικοινωνίας, καθώς ακόμα και τα πιο φιλικά της μέσα ενημέρωσης είναι αδύνατο να αποκρύψουν ή να υποβαθμίσουν τα σημερινά γεγονότα, όπως έκαναν σε άλλες περιπτώσεις (πχ Ικαρία). Ο καταιγισμός των αποκαλύψεων και τα ειδεχθή χαρακτηριστικά των πράξεων του τέως διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου έχουν προκαλέσει μούδιασμα σε μεγάλο μέρος των ψηφοφόρων της ΝΔ, καθώς είναι η πρώτη φορά που οι κυβερνητικές απαντήσεις και δικαιολογίες δεν πείθουν.

Είναι η πρώτη φορά που ο Κυριάκος Μητοτάκης δεν μπορεί να «τα ρίξει» στους προηγούμενους, αφού ο Λιγνάδης διορίστηκε από την κυβέρνησή του. Ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην καταλογίσει την πολιτική ευθύνη στην κυρία Μενδώνη, επομένως την αναλαμβάνει ο ίδιος. Και έτσι είναι υποχρεωμένος να απολογείται και να αμύνεται.

Ποιο αποτέλεσμα (θα) έχει αυτό; Ο παλιός πρόεδρος της Γαλλίας Φρανσουά Μιτεράν έχει πει το εξής: «Στην πολιτική πρέπει να είναι επιθετικός. Όταν αρχίζεις να αμύνεσαι, έχεις ήδη χάσει».