“Brain drain” στο ΚΙΝ.ΑΛ

Όποιος έλκεται από καρέκλες να φύγει τώρα”, είπε η Φώφη Γεννηματά στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΚΙΝ.ΑΛ και η θυμωμένη (;) αντίδρασή της θύμισε τις κραυγές του απομονωμένου πρωταγωνιστή στο μονόπρακτο του William Saroyan “Ε, εσείς οι απέξω” που ανέβασαν πρώτοι στην Ελλάδα (1954) ο Δημήτρης Χορν και η Άννα Συνοδινού.

Κανένα από τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου είναι αλήθεια πως δεν εγκατέλειψε (ακόμα) τη θέση του, αν και η “προτροπή” είχε μάλλον αναδρομική ισχύ αφού από τον Γιάννη Ραγκούση και την Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου έως τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη και την Λίνα Μενδώνη πολλά σημαντικά στελέχη του πρώην ΠΑΣΟΚ βρίσκονται ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ και τη Ν.Δ.

. “Πρόθυμος” κατά την κ. Γεννηματά ο νέος υπουργός Δημόσιας Τάξης, “πρόθυμοι” και όσοι είχαν αποχωρήσει παλαιότερα ανταποκρινόμενοι στο προσκλητήριο του Αλέξη Τσίπρα. Το ζήτημα, όμως, δεν είναι εάν είναι “πρόθυμοι” όλοι οι παραπάνω, αλλά για ποιους λόγους είναι πρόθυμοι να κουνήσουν το μαντήλι στο εγχείρημα που συγκέντρωσε τις προσδοκίες σημαντικής μερίδας του μιντιακού και πολιτικού συστήματος πριν περίπου δύο χρόνια.

Όταν η “μετακίνηση πληθυσμών” είχε κατεύθυνση την “Γέφυρα” και μετά την “Προοδευτική Συμμαχία” που συνεργάστηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, η οργή των υπασπιστών της κ. Γεννηματά έφθασε σε χαρακτηρισμούς όπως “ρετάλια” και “στελέχη από τα αζήτητα”, ακόμα και “αποστάτες”. Για τον Μιχάλη Χρυσοχοϊδη δεν ακούστηκαν βαριές κουβέντες -για τον φερέλπιδα δε Κυριάκο Πιερρακάκη, ούτε λέξη…- και η διαγραφή του έγινε περισσότερο για την τιμή των κομματικών όπλων.

Ένδειξη της σύγχυσης, πάντως, που επικρατεί στο ΚΙΝ.ΑΛ είναι ότι λίγες ώρες μετά την επίθεση Γεννηματά στο νέο υπουργό της κυβέρνησης Μητσοτάκη, ο Γιώργος Καμίνης (επιλογή, για να μην ξεχνιόμαστε, της ίδιας της προέδρου στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας αντί του αποχωρήσαντος Ευάγγελου Βενιζέλου) ενέταξε την υπουργοποίηση Χρυσοχοϊδη “στα θετικά της νέας κυβέρνησης”!

Και δεν ήταν αυτό το μοναδικό σημάδι. Την ώρα που κάποιοι στην Χαριλάου Τρικούπη εμφανίζονται να έχουν επαναπαυθεί με το 8% των εκλογών, ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε πως το αποτέλεσμα δεν είναι και τόσο θετικό, αφήνοντας τα πρώτα ίχνη αμφισβήτησης της ηγεσίας, ο Δημήτρης Κρεμαστινός έδειξε προς την κατεύθυνση της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ (αθροίζοντας, μάλιστα, τα ποσοστά: 31,5+8), ο Γιώργος Παπανδρέου κήρυξε τη συγκρότηση αντιδεξιού μετώπου και ο πρώην γραμματέας Επικοινωνίας Σταμάτης Μαλέλης δημοσιοποίησε την αιχμηρή διαφωνία του με τα ιδεολογικοπολιτικά “ηξεις αφίξεις” της προέδρου, λέγοντας πως “εγώ Δεξιά δεν θα ψηφίσω”.

Θα μπορούσε να πει κανείς πως η κ. Γεννηματά θερίζει τις θύελλες της σποράς των “ίσων αποστάσεων” και ακόμα περισσότερο της προσφοράς ψήφου ανοχής στη Ν.Δ, αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Η στρατηγική της ήττας του ΣΥΡΙΖΑ (ή της στρατηγικής ήττας του) όχι μόνο δεν επιβεβαιώθηκε αλλά,όσο κι αν ξινίζουν ορισμένοι στη Χαριλάου Τρικούπη, ο Αλέξης Τσίπρας αναδείχθηκε ως η ηγεμονική φιγούρα στον ευρύτερο χώρο κεντροαριστεράς και αριστεράς. Είναι, αναμφίβολα, δύσκολο να ομολογήσει κάτι τέτοιο η Φώφη Γεννηματά αλλά, από την άλλη, δεν χρειάζεται να το πράξει.

Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι και η μετεκλογική πραγματικότητα δεν διαθέτει συμπόνοια για το ΚΙΝ.ΑΛ. Τελικά, οι εξελίξεις στο κόμμα αυτό περνούν από τις προθέσεις και την αποτελεσματικότητα των πρωτοβουλιών του Κυριάκου Μητσοτάκη αφενός και του Αλέξη Τσίπρα αφετέρου. Εάν το κυβερνητικό εγχείρημα του πρώτου προχωρήσει επιτυχώς θα έλκει ολοένα και περισσότερα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ που βλέπουν εδώ και πολύ καιρό με θετική ματιά μια συνεργασία με τη Ν.Δ. Μπροστά, άλλωστε, είναι και οι προεξοφλημένες συγκλίσεις στη Βουλή για την κατάργηση της απλής αναλογικής και την προεδρική εκλογή. Και εφόσον, από την άλλη, ο Αλέξης Τσίπρας υπερβεί τον κομματικό αυτισμό των μηχανισμών και υλοποιήσει την πρόθεσή του για ενιαίο προοδευτικό μέτωπο (ήδη οι δηλώσεις των Νίκου Παππά και Αλέξη Χαρίτση αυτό δείχνουν) που θα μετακινήσει οριστικά και αμετάκλητα τον ΣΥΡΙΖΑ στην αριστερή σοσιαλδημοκρατία, τόσο περισσότερο τα στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛ με ΠΑΣΟΚική “παιδεία” θα στριφογυρίζουν γύρω από την Κουμουνδούρου.

Αυτή θα είναι η μοίρα της κ. Γεννηματά. Να συμπιέζεται στις συμπληγάδες μεταξύ της κυβέρνησης Μητσοτάκη και του εγχειρήματος Τσίπρα.

Σε προηγούμενο άρθρο είχα περιγράψει το ΚΙΝ.ΑΛ ως “κόμμα Γκένσερ” (εκ της στροφής προς τα δεξιά που σηματοδότησε η ηγεσία του Χανς Ντίτριχ Γκένσερ στους Ελεύθερους Δημοκράτες της Γερμανίας). Εφόσον αυτή την κατεύθυνση επιλέξει η πρόεδρος του, είναι βέβαιο πως σταδιακά θα αντιμετωπίσει ένα διπλό “brain drain” στελεχών και ψηφοφόρων. Θα προτιμήσουν τις αυθεντικότερες εκφράσεις, είτε του φιλελευθερισμού, είτε της σοσιαλδημοκρατίας.