Προκόπης Παυλόπουλος, μια οφειλόμενη διευκρίνιση…

Lapsus linguae (παραδρομή της γλώσσας) ή όχι η έμμεση εμπλοκή του Προέδρου της Δημοκρατίας στα πολιτικά σενάρια των ημερών από τον γραμματέα της Κ.Ε της Ν.Δ Λευτέρη Αυγενάκη (σε συνέντευξή του στον News 247 στους 88,6) συνιστά σοβαρό πολιτικό ατόπημα.

Το ανώτερο στέλεχος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης υιοθέτησε, για λόγους που μόνο εκείνος γνωρίζει, ακραίες προτροπές και υποδείξεις ορισμένων κύκλων για παραίτηση του κ. Προκόπη Παυλόπουλου και πρόκληση μείζονος πολιτειακού θέματος ώστε η χώρα να οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές.

Η επίφαση αφορά δήθεν παρεμβάσεις της κυβέρνησης στη δικαστική έρευνα σχετικά με το σκάνδαλο της Novartis και την προωθούμενη κύρωση στη Βουλή της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Ο κ. Αυγενάκης κατέστησε τον ανώτατο πολιτειακό άρχοντα και εγγυητή του πολιτεύματος, μέρος της οξείας πολιτικής αντιπαράθεσης και της πόλωσης που καλλιεργούν τα επιτελεία των κομμάτων. Αγνοώντας ή παραβλέποντας τόσο το πλαίσιο των συνταγματικών αρμοδιοτήτων του Προέδρου της Δημοκρατίας όσο και το γεγονός ότι ο τελευταίος με τις συχνές δηλώσεις του έχει δείξει ότι δεν διαφωνεί με τον “πυρήνα” της Συμφωνίας των Πρεσπών- εκτός εάν αυτό είναι που ενοχλεί…

Άλλωστε είναι γνωστός στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ ο ρόλος του Προέδρου στην νομική και συνταγματική (όσον αφορά τις τροποποιήσεις που ψηφίζονται αυτές τις μέρες στα Σκόπια) “θωράκιση” της Συμφωνίας σχετικά με τον αλυτρωτισμό των βορείων γειτόνων και την κατοχύρωση της “ιδιοκτησίας” της Ελλάδας στην αρχαία ιστορία που αφορά την (ελληνική) Μακεδονία.

Ευτυχώς, ο πρόεδρος της Ν.Δ, κατά την ομιλία του στην Π.Ε της Ν.Δ, δεν έδωσε συνέχεια και οι πληροφορίες αναφέρουν πως αρκετά ψύχραιμα στελέχη του κόμματος έσπευσαν να επισημάνουν τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες θα οδηγούσε η συνέχιση αυτής της αντιθεσμικής ρητορικής. ‘Ομως, μόλις το περασμένο καλοκαίρι, με αφορμή τη Συμφωνία των Πρεσπών, ο κ. Κυριάκος Μητσοτάκης είχε επισκεφθεί τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας στέλνοντας (τότε) ανάλογα μηνύματα, που όμως -πρέπει να ειπωθεί αυτό- δεν είχαν, ευτυχώς, συνέχεια.

Είναι άδικο, ωστόσο, να εμπλέκεται με αυτόν τον τρόπο ο κ. Παυλόπουλος στο “γαϊτανάκι” της πολιτικής αντιπαράθεσης. Άπαντες είναι σε θέση να γνωρίζουν όσα έκανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και στην προσπάθεια να κρατηθεί η Ελλάδα εντός πλαισίου του σκληρού πυρήνα της Ευρωζώνης, το καλοκαίρι του 2015, αλλά και οι άοκνες πρωτοβουλίες του να ενισχύσει τον ευρωπαϊκό ρόλο της χώρας και να συνδράμει στην εθνική συνεννόηση σε όλο το φάσμα της εξωτερικής μας πολιτικής. Ιδιαίτερα, δε, στις σχέσεις μας με την Τουρκία και την ΠΓΔΜ.

Κάθε ομιλία του είναι ένα “μάθημα” Διεθνούς Δικαίου και όλα αυτά έχουν αναγνωριστεί διεθνώς, μόλις πρόσφατα, μάλιστα, αυτή η αναγνώριση απέκτησε και πρωτόγνωρη ευρωπαϊκή διάσταση και αποδοχή δια της προσκλήσεώς του από τον Ζαν Κλοντ Γιουνκέρ να μιλήσει στο Κολλέγιο των Επιτρόπων.

Όμως, το “τραύμα” των ακραίων δηλώσεων, όπως αυτή του κ. Αυγενάκη, μαζί με τα παλαιότερα υπονοούμενα άλλων στελεχών της Ν.Δ και τις συχνές αναφορές μέσων ενημέρωσης προσκείμενων στην αξιωματική αντιπολίτευση, είναι πιθανό να δημιουργήσουν επικίνδυνες “σκιές”.

Για παράδειγμα, παραμένει ακόμα αδιευκρίνιστη η στάση που θα τηρήσει η Ν.Δ σχετικά με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, τον Φεβρουάριο (το αργότερο) του 2020. Δηλαδή, σε χρόνο όχι μακρινό από τις επόμενες εθνικές εκλογές, είτε διεξαχθούν τον Μάϊο, είτε το φθινόπωρο φέτος. Δεν θα μπορούσε να πιστέψει εύκολα κανείς πως η συντηρητική παράταξη θα μπορούσε να προτείνει οιοδήποτε άλλο πρόσωπο και να μην συναινέσει στην επανεκλογή του κ. Παυλόπουλου για μία ακόμα προεδρική 5αετία.

Το γεγονός ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε έως σήμερα μία επιτυχημένη θητεία με συναινετικά χαρακτηριστικά (όπως πρέπει να ασκείται ο ρόλος του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα) και επιπλέον χαίρει διεθνούς αναγνώρισης, σε συνδυασμό με το ότι προέρχεται πολιτικά από τα “σπλάχνα” της Ν.Δ, θα καθιστούσε παράλογη οποιαδήποτε άλλη σκέψη.

Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας (στη συνέντευξή του στο Open) κατέστησε σαφές -και δεσμευτικό γι αυτόν- ότι θα προτείνει την επανεκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας. Θα ήταν δίκαιο και χρήσιμο για την χώρα να πράξει το ίδιο, και μάλιστα άμεσα, ο κ. Μητσοτάκης.

Πρώτον, διότι θα αφαιρούσε κάθε επιχείρημα από οιονδήποτε θα έκανε σκέψεις να χρησιμοποιήσει την προεδρική εκλογή του Φεβρουαρίου του 2020 για να οδηγήσει τη χώρα σε νέες κάλπες.

Δεύτερον, διότι οι αλλαγές που έχουν προτείνει για τη Συνταγματική Αναθεώρηση τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο και η Ν.Δ, συγκλίνουν στην ανάγκη συναινετικής εκλογής προς αποφυγή μιας πρόωρης προσφυγής σε εκλογές.

Τρίτον, διότι, με ανοικτά πολλά εθνικά μέτωπα, μια έγκαιρη συμφωνία των κομμάτων σε επανεκλογή του κ. Παυλόπουλου, θα ενίσχυε τον εθνικό ρόλο και τον υπερκομματικό χαρακτήρα του. Κάτι που, αναμφίβολα, θα βοηθούσε πολύ στον χειρισμό -εκ μέρους του- δύσκολων πολιτικών θεμάτων στο εσωτερικό της χώρας και, ταυτόχρονα, στην αναβάθμιση του κύρους του στις διεθνείς σχέσεις της χώρας και, ακόμα περισσότερο, στην υπεράσπιση των μεγάλων εθνικών μας προβλημάτων.

Υπό αυτή την έννοια, ο πρόεδρος της Ν.Δ καλό θα ήταν να διαλύσει άμεσα τα νέφη που προκάλεσαν οι δηλώσεις του κ. Αυγενάκη.