Συνεννόηση για το καλό του λαού, εδώ και τώρα

Όταν ξεσπάει μια κρίση, οι επιλογές που έχεις ως προς το πώς θα αντιδράσεις είναι λίγες και συγκεκριμένες. Μπορείς να αρχίσεις να ψάχνεις ποιος φταίει και ποια λάθη έγιναν και να χάσεις χρόνο, μπορείς πέσεις κάτω και να κλάψεις, σκεπτόμενος το αδιέξοδο και να περιμένεις την καταστροφή να σε καταπιει,  μπορείς να κάνεις μια μεγάλη στροφή ή μια μεγαλύτερη κυβίστηση, προσπαθώντας να σώσεις ότι μπορείς και να έχει τη χλεύη των ηττημένων ή απλώς να δράσεις και να πάρεις έντιμες αποφάσεις.

Η συλλογιστική της κυβέρνησης, ότι δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τα ίδια σκληρά μέτρα και άρα έπρεπε να αλλάξει η συνταγή ήταν σωστή, όμως έγιναν λάθη, που οδήγησαν σε αυτό που βιώνουμε από σήμερα το πρωί.

Πρώτον, και πάνω απ’ όλα. Αυτό που είχαμε επισημάνει πολλές φορές. Δεν υπήρχε εναλλακτικό σχέδιο σε περίπτωση που η “συμμαχία του νότου” δεν θα βοηθούσε την Ελλάδα. Αποδείχθηκε ότι η κυβέρνηση στο “τι θα κάνετε αν σας πουν όχι για αλλαγή πολιτικής”, δεν είχε απάντηση.

Δεύτερον, παρά την προεκλογική ρητορική της, θεώρησε (αφελώς) ότι έχει να κάνει με εταίρους μέσα σε μια ευρωπαϊκή οικογένεια, την ώρα που διαπραγματευόταν με λύκους. Θα μου πεις γιατί να είσαι σε μια οικογένεια λύκων; Μαζί σου. Αλλά αυτό γίνεται με το οργανωμένο σχέδιο και μια συνολική αφήγηση, που η σημερινή κυβέρνηση δεν είχε. Έλεγε “αλλαγή πολιτικής εντός ευρωζώνης” και το λέει ακόμα. Αν αυτό δεν γίνεται όμως; Τι ακολουθεί; Οι δανειστές το έφτασαν στα άκρα. Το λάθος της κυβέρνησης, είναι ότι δεν είχε Plan-b, ώστε το όχι των λύκων, να μη σημαίνει ταλαιπωρία για τον ελληνικό λαό.

Τρίτον, καθυστέρησε πολύ με τη δημιουργική ασάφεια και ο χρόνος σε μια διαπραγμάτευση δανειστή-εκβιαζόμενου, ποτέ δεν είναι υπέρ του δεύτερου.

Τέταρτον, πήγε σε δημοψήφισμα πρόχειρα και πολύ εύκολα. Πρέπει να εκφράζεται ο λαός σε κρίσιμες στιγμές. Κατά την ταπεινή μου άποψη, είναι σωστό να ερωτάται ο λαός. Αλλά πώς πάμε αυτή τη στιγμή σε δημοψήφισμα; Σε μια εβδομάδα, χωρίς να γνωρίζουμε επακριβώς τι καλούμαστε να εγκρίνουμε και να απορρίψουμε και κυρίως χωρίς να μπορούμε να εξηγήσουμε τι σημαίνει το ΝΑΙ και τι σημαίνει το ΟΧΙ. Ποια πολιτική θα ακολουθηθεί ανάλογα με την απάντηση του ελληνικού λαού και πώς θα απαντήσει αυτός ο λαός, υπό την πίεση που δημιουργείται, λόγω των Capital Controls.

Ο Αλέξης Τσίπρας, είπε σωστά ότι οι δανειστές εκβιάζουν τον λαό, αλλά δεν είπε ότι η κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει προβλέψει αυτό το ενδεχόμενο και να έχει ένα σχέδιο γι’ αυτό.

Τα λάθη δεν τα παρέθεσα για καταλογισμό ευθυνών. Τα παρέθεσα για να πω αυτό. Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή και με το λαό να πιέζεται μέσω του οικονομικού στραγγαλισμού που μας επέβαλαν οι “εταίροι” και καλοί μας “φίλοι”, όλα αυτά τα λάθη δεν έχουν σημασία. Δεν υπάρχει χρόνος για να τα συζητάμε. Πρέπει να δράσουμε.

Και αυτό πρέπει να το καταλάβουν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, που σπεκουλάρουν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι όχι μόνο δεν τους ακούει κανείς, αλλά και όποια επιλογή και αν προτείνουν, ο λαός πάει από την αντίθετη πλευρά.

Ο Αλέξης Τσίπρας, παραμένει ισχυρό πολιτικό κεφάλαιο και γι’ αυτό το λόγο πρέπει να βοηθηθεί ώστε να προστατέψει τον λαό από μεγαλύτερες περιπέτειες.

Αυτό δεν μπορεί να γίνει με το να του ζητούν υπογραφές και συμφωνίες άνευ όρων. Δεν μπορεί να γίνει με δήθεν “στήριξη” που συμπεριλαμβάνει το “σας τα ‘λεγα εγώ”. Πρέπει να γίνει με ειλικρινή στήριξη, ώστε να επιστρέψει στη διαπραγμάτευση ισχυρός και να βρει μια λύση γέφυρα, που θα αποκαταστήσει τη ρευστότητα.

Βλέποντας τη συζήτηση στη Βουλή το βράδυ του Σαββάτου, δεν είδα αυτή τη διάθεση. Από καμία πλευρά. Η εικόνα ήταν απογοητευτική. Υπάρχει (λίγος) χρόνος και πολιτικοί παράγοντες υπάρχουν, που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως καταλύτες για να αλλάξει το κλίμα άμεσα.

Πρέπει να κινητοποιηθούν όλοι. Τώρα είναι η στιγμή της εθνικής συνεννόησης όχι για να οδηγήσει σε μια ταπεινωτική επιστροφή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά για να δοθεί η εικόνα ότι οι δανειστές έχουν απέναντί τους έναν πρωθυπουργό με τον λαό και το μεγαλύτερο μέρος των πολιτικών δυνάμεων πίσω του.

Οι υπερβάσεις που πρέπει να γίνουν είναι πολλές και μάλιστα υπό έκτακτες συνθήκες, αλλά δεν έχουμε επιλογή αυτή τη στιγμή. Πρέπει σε αντίθεση με τα όσα συνηθίζουμε (οδυρμός και αλληλοσπαραγμός) να δούμε πώς θα δράσουμε και όχι πώς θα κλάψουμε ή θα κατηγορήσουμε.

Αν υπάρχουν ακόμα παράγοντες που πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη ενός συμβιβασμού στο εσωτερικό και μιας ισχυρής αντιπρότασης στο εξωτερικό, τώρα είναι η ώρα να κάνουν το καθήκον τους. Αν το μικροπολιτικό συμφέρον δεν έχει δηλητηριάσει κάθε σκέψη, τώρα πρέπει οι πολιτικές δυνάμεις να βάλουν το μαχαίρι στο θηκάρι. Και αν ο Αλέξης Τσίπρας λέει αλήθεια, ότι δρα μόνο για το λαό και με το λαό, θα πρέπει να σκεφτεί ποια επιλογή θα είναι η ασφαλέστερη για τους πολίτες και έντιμα να την ακολουθήσει.

Είναι η ώρα των αποφάσεων. Το ταλέντο μας στον αλληλοσπαραγμό θα έχουμε χρόνο να το εξασκήσουμε αργότερα.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι Διευθυντής Σύνταξης του News247.gr

 

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)