ΣΥΡΙΖΑ: Νεκροζώντανοι στο Γκάζι

Τελικά, τα κατάφεραν. Απέκλεισαν τον αφορεσμένο και ανακουφισμένοι πάνε γι’ άλλα. Έτοιμοι για νέους αγώνες, απαλλαγμένοι από το εμβόλιμο ατύχημα, και αποφασισμένοι να αποκαταστήσουν την εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία.

Δυστυχώς γι’ αυτούς, τα πολλαπλά κατάγματα στο σώμα του κόμματος το έστειλαν στην εντατική. Σε κώμα. Κατάγματα τα οποία επέφερε η αντιδημοκρατική τους συμπεριφορά με αποκορύφωμα την τραγική εικόνα στο Γκάζι με το κατ’ όνομα Συνέδριο.

Αυτό που είδε επί μήνες η κοινωνία, το συνοψίζει σε μια φράση της η Έλενα Ακρίτα, η οποία παραμένει στον ΣΥΡΙΖΑ, μιλώντας όμως για αντιδημοκρατική συμπεριφορά. Εξίσου καίρια αλλά πολύπτυχα δηκτική, απολύτως συμβατή με την πρόσληψη από την κοινωνία, είναι η δήλωση του Αλέξη Χαρίτση:

«Μιλήσαμε το προηγούμενο διάστημα για απαξίωση, για ευτελισμό, για τοξικότητα. Τα όσα παρακολουθήσαμε εμβρόντητοι όμως τις τελευταίες μέρες στο Γκάζι, ξεπερνούν κάθε όριο νοσηρότητας. Δεν υπάρχουν λέξεις να περιγράψουν αυτή την πολιτική και ηθική κατάπτωση. Η σύγκρουση μιας αντιδημοκρατικής γραφειοκρατίας με τον τοξικό τραμπισμό δεν έχουν τίποτα να προσφέρουν στην υπόθεση της Αριστεράς».

Ακριβώς τα ίδια πιστεύουν και αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ. Τα λένε ευθέως σε προσωπικές συζητήσεις, συντετριμμένα από τους χειρισμούς της «πλειοψηφίας», αλλά αποφεύγουν να τα διατυπώσουν δημόσια για να μην προκαλέσουν περαιτέρω φθορά.

Οι βαρύτατες ευθύνες των κορυφαίων δεν είναι σημερινές. Ούτε εντοπίζονται μονάχα στον αυταρχικό αποκλεισμό του Κασσελάκη και στις λογής ίντριγκες που σκαρφίστηκαν για να τον εξοστρακίσουν.

Η στήλη δεν θα επαναλάβει τα ίδια για την μυωπία, την ιδιοτέλεια, τον καιροσκοπισμό και τις κυβιστήσεις των στελεχών αυτών σχετικά με τον σαλτιμπάγκο. Είναι περιττό. Όλοι τα ξέρουν.

Και προπάντων τα είδε και τα βίωσε ενεά και κεχηνυία η κοινωνία. Σε ό,τι μας αφορά, τα έχουμε εκθέσει αναλυτικά σε πρόσφατο άρθρο, εδώ στο NEWS/247.

Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγει από την εντατική, θα ανανήψει δηλαδή, αλλά είναι πολύ δύσκολο αν όχι αδύνατο να ανακάμψει και να διεκδικήσει τόσο εκλογικές δάφνες, όσο -και κυρίως- επανάκτηση συμπάθειας, εκτίμησης και προσοχής από την κοινωνία.

Δυστυχώς, βυθίστηκε σε ωκεανό ανυποληψίας και αποκαλυπτικού εκφυλισμού, με αποτέλεσμα και μόνο το όνομά του να λειτουργεί απωθητικά στον αριστερό κόσμο αλλά και σε ολόκληρη την κοινωνία, το συντηρητικό μέρος της οποίας μπορεί να ξιφουλκούσε εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά εσέβετο-ίσως από ενοχές- ορισμένα χαρακτηριστικά του και την εν γένει παρουσία του ως σοβαρού και στιβαρού αντιπάλου, με συγκεκριμένες αρχές και αξίες.

Η απάντηση σε όσους θεωρούν Κασσανδρισμούς τα ως άνω, αλλά και πλείστα όσα παρεμφερή κείμενα αναλυτών, ας έχουν υπόψιν ότι η Κασσάνδρα είχε πάντα δίκιο.

Σε τέτοια κείμενα αριστερών γραφιάδων καταγράφεται το πιο τραγικό, το πιο οδυνηρό από όσα κατέλιπεν στην κοινωνία η τραγωδία του ΣΥΡΙΖΑ: χάθηκε, ίσως για πάντα, το ηθικό πλεονέκτημα της συγκεκριμένης Αριστεράς. Της συγκεκριμένης…