Στη δουλειά και όχι στα θρανία

Το υπουργείο Εργασίας και το Ξενοδοχειακό Επιμελητήριο Ελλάδος σύναψαν συμφωνία στην οποία προβλέπεται η εργασία σε ξενοδοχειακές μονάδες, παιδιών άνω των 16 ετών τα οποία ζουν σε δομές φροντίδας ανηλίκων. Η υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, Δόμνα Μιχαηλίδου, δήλωσε: “Είμαστε επικεντρωμένοι στην ομαλή αποϊδρυματοποίηση των παιδιών και τη βέλτιστη ποιότητα ζωής των συμπολιτών μας.”

Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στον Επισιτισμό-Τουρισμό αντέδρασε ορισμένα, τονίζοντας: “Δεν θα αφήσουμε να γεμίσουν οι λάντζες των ξενοδοχείων με ανήλικα παιδιά.”

Τα ερωτήματα

Όσο καλοπροαίρετος και αν είναι κανείς με την κυβέρνηση, εύλογα προκύπτουν μεγάλα ερωτήματα:

-Γιατί η αποϊδρυματοποίηση των δεκαεξάχρονων πρέπει να γίνει μέσω της εργασίας και όχι μέσω της εκπαίδευσης;

-Γιατί ένα παιδί που έχει χάσει τους γονείς του δεν πρέπει να ακολουθήσει το δρόμο που θέλουμε για όλα τα παιδιά, δηλαδή να τελειώσει το λύκειο και να δοκιμάσει τις δυνάμεις του για το παραπέρα;

-Τι θα σημάνει η εργασία των ανηλίκων η οποία θα είναι προφανώς πολύ φτηνή, για όσους ήδη εργάζονται στα ξενοδοχεία;

Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό

Η διοχέτευση των παιδιών από τις δομές φιλοξενίας στα ξενοδοχεία δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Με μια σειρά από κινήσεις της, η κυβέρνηση δείχνει ότι επιδιώκει λιγότερα παιδιά στα θρανία και περισσότερα στη δουλειά. Υπενθυμίζω ότι με το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο της κ. Κεραμέως προωθείται η εργασιακή μαθητεία μετά το τέλος του Γυμνασίου. Επιπλέον, η εφαρμογή της Τράπεζας Θεμάτων στην Α και Β Λυκείου θα λειτουργήσει ως “κόφτης” για χιλιάδες μαθητών και μαθητριών που θα δουν την πόρτα εξόδου από το εκπαιδευτικό σύστημα.

Τέλος, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής έκοψε από τα ΑΕΙ χιλιάδες υποψηφίους οι οποίοι θα κατευθυνθούν στη θερμή αγκαλιά των ιδιωτικών κολεγίων, για την είσοδο στα οποία δεν απαιτείται καμία βάση, παρά μόνο οι οικονομίες των γονιών τους. Η υπουργός Παιδείας, Νίκη Κεραμέως πανηγύρισε μάλιστα για την “επιτυχία” της ΕΒΕ, χάρη στην οποία “οι νέοι μας δεν εγκλωβίζονται πια στα πανεπιστήμια”. Παρότι το πολιτικό σύστημα μας έχει εξοικειώσει με τις πολύ χαμηλές απαιτήσεις, το να δηλώνει μια υπουργός Παιδείας ότι οι οι νέοι “εγκλωβίζονται στα πανεπιστήμια” είναι πραγματικά αδιανόητο.

Η αξία της Παιδείας

Μου φαίνεται εξωφρενικό να πρέπει να επιχειρηματολογούμε εν έτει 2021 για ποιο λόγο τα παιδιά πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο και όχι στη δουλειά, να μορφώνονται όσο πιο πολύ γίνεται πριν μπουν στην αγορά εργασίας. Ζούμε όμως σε μια εποχή που πρέπει να δίνουμε μάχη για (όσο έπρεπε να είναι) αυτονόητα πράγματα.

Μια κοινωνία λοιπόν που στηρίζεται στις ανθρωπιστικές αξίες κι επιδιώκει την πνευματική πρόοδο των μελών της, πρέπει να θεωρεί την Παιδεία όχι μόνο μέσο για την οικονομική ευημερία, αλλά στόχο. Η Παιδεία είναι ο στόχος να γίνουμε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε. Κατά συνέπεια, θα έπρεπε να αποτελεί μεγάλο στοίχημα για κάθε κυβέρνηση η άνοδος του μορφωτικού επιπέδου του λαού, ασχέτως με τις απαιτήσεις της οικονομίας.

Αλλά και για την ίδια την οικονομική ευημερία της κοινωνίας είναι καταστροφική η επιλογή της κυβέρνησης να στείλει χιλιάδες παιδιά από τα θρανία στη δουλειά. Γιατί η πολιτική της της δεν αφήνει αμφιβολία ότι το όραμα της είναι μια χώρα φτηνής εργασίας χωρίς ιδιαίτερη εξειδίκευση και με πενιχρά δικαιώματα. Μια χώρα στην οποία οι τουριστικές υπηρεσίες θα έχουν τον χαρακτήρα μονοκαλλιέργειας, δηλαδή μια χώρα της οποίας η οικονομία θα είναι απολύτως ευάλωτη σε εξωτερικούς παράγοντες, όπως είδαμε και στην πανδημία. Μια χώρα στην οποία η φτώχεια θα είναι για τους πολλούς μια μόνιμη κατάσταση από την οποία δεν θα μπορούν να βγουν.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις