Στο όριο του failed state

Υποτίθεται ότι η ασφάλεια ήταν το μεγάλο asset της Νέας Δημοκρατίας και της κυβέρνησης από το 2019 και μετά που ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατάφερε να σαγηνέψει τα εκλογικά πλήθη στη χώρα (τρεις διαδοχικές εκλογικές νίκες είναι αυτές).

Η λέξη κλινόταν σε όλες τις πτώσεις με κάθε αφορμή είτε αυτή λεγόταν έγκλημα είτε φωτιά είτε φυσική καταστροφή. Ο κυβερνήτης Μητσοτάκης υποσχέθηκε, ήδη από το 2017, ένα κράτος που θα εγγυάται το μίνιμουμ της ασφάλειας σε όλους τους πολίτες, χαϊδεύοντας, παράλληλα, και τα ταπεινότερα των ενστίκτων των ανθρώπων όπως παραδοσιακά κάνει η δεξιά.

Μερικούς μόνο μήνες μετά την πρώτη εκλογή της, η πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη εκμεταλλεύτηκε άριστα στο κομμάτι της επικοινωνία την προβοκάτσια που έστησε στα σύνορα του Εβρου το καθεστώς Ερντογάν και βαφτίζοντας τους απελπισμένους μετανάστες “ασύμμετρη απειλή”, κατάφερε να πείσει. “Προστατεύσαμε τα σύνορα από τον εχθρό (τον ποιον;), δοξάστε μας.

Σχεδόν τέσσερα χρόνια και δύο εκλογικές νίκες (μπακ του μπακ μάλιστα) αργότερα, το επιτελικό κράτος προσομοιάζει σε failed state, σε κράτος δηλαδή που δεν είναι ικανό να εμπνεύσει την παραμικρή εμπιστοσύνη στον τομέα της ασφάλειας.

Αλήθεια, τι τέλος πάντων εγγυάται ο “κυβερνήτης” μας; (δικός του ο χαρακτηρισμός)

Την ασφάλεια στις μεταφορές; Οχι δα, η τραγωδία των Τεμπών είναι πολύ πρόσφατη για να ξεχάσει κανείς και οι κυβερνητικές ευθύνες, έτσι όπως αναδείχθηκαν από το ρεπορτάζ, απολύτως συγκεκριμένες.

Την ασφάλεια των επικοινωνιών; Εδώ καγχάζουμε! Εχοντας στην πλάτη της το ιδιαίτερα βαρύ για τη δημοκρατία ατόπημα της παρακολούθησης πολιτικών αντιπάλων, υπουργών, ακόμα και των επικεφαλής του στρατεύματος, η κυβέρνηση ούτε για αστείo δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι τουλάχιστον επικοινωνούμε ελεύθερα. Η ΑΔΑΕ άλλωστε τους έβγαλε και ο πανέντιμος Ράμμος τους έβγαλαν άπαντες στη σέντρα;

Την ασφάλεια των περιουσιών; Ας μας κάνουν τη χάρη. Τόσο το 2021 όσο και εφέτος το μοναδικό δόγμα το οποίο εφάρμοσαν με επιτυχία κατά τη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών ήταν οι εκκενώσεις. Εκκενώστε εσείς και who cares για τα σπίτια και τις περιουσίες σας… Θα καούν και μερικοί αλλά οκ, δεν θα είναι και πολλοί. Κάπως έτσι στη Ρόδο καήκαν περισσότερα από 200.000 στρέμματα, κάπως έτσι το 1/4 σχεδόν της Αττικής έγινε στάχτη τα τελευταία επτά χρόνια, κάπως έτσι δύο αξιωματικοί της αεροπορίας και τουλάχιστον ένας πολίτης βρήκαν τραγικό θάνατο εφέτος το καλοκαίρι.

Την ασφάλεια του φυσικού περιβάλλοντος έστω; Οκ, λέμε και κανένα αστείο να περάσει ώρα. Επρεπε να ξεσηκωθούν και να αυτοοργανωθούν οι πολίτες στα νησιά (Πάρος, Νάξος, Κέρκυρα, Κρήτη) για να αρχίζει να εφαρμόζεται ο νόμος για τις επιχειρήσεις που καταπατούν τον αιγιαλό με τις ξαπλώστρες και με τα άλλα, κορυφαίας αισθητικής, έπιπλα πάνω στην άμμο. Σαν κάποιοι να τραβούν το κράτος από το μανίκι για να κάνει στοιχειωδώς τη δουλειά του.

Μήπως την ασφάλεια της ζωής σε τελική ανάλυση; Ανάθεμα, ούτε κατά διάνοια. Οι ναζί από το Ζάγκρεμπ έκαναν βόλτα στα μισά Βαλκάνια, πέρασαν σαν κύριοι τα σύνορα της Κακαβιάς, έκαναν καμία 700αριά χιλιόμετρα ανενόχλητοι στην ελληνική επικράτεια και πήγαν στην πρωτεύουσα όπου δολοφόνησαν εν ψυχρώ έναν 29χρονο. Και ενώ οι κινήσεις τους ήταν απολύτως γνωστές στην ΕΛΑΣ, υπηρεσιακά και έγκαιρα.

Ολική αποτυχία. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο συμπέρασμα. Το επιτελικό κράτος μοιάζει με κακόγουστη φάρσα η οποία όμως στοιχίζει ανθρώπινες ζωές. Ας μην γελιόμαστε, το πρόβλημα δεν είναι μόνο υπηρεσιακό ή στελεχιακό, είναι πρωτίστως πολιτικό. Οταν η επικοινωνία γίνεται δεύτερη φύση αντικαθιστώντας την πολιτική, φαινόμενα σαν και αυτά που παρατηρήσαμε τους τελευταίους δύο μήνες μόνο συνιστούν φυσική συνέπεια.

Η ζωή όμως τιμωρεί. Ακόμα και ο πιο καλοδουλεμένος επικοινωνιακός μηχανισμός (του Μαξίμου είναι ένας από τους κορυφαίους που έχουν στηθεί ποτέ) δεν μπορεί να κρύψει τη δυστοπική αλήθεια όταν αυτή ξεγυμνώνεται μπροστά μας και μένει όπως την γέννησε η μάνα της. Τα γεγονότα ουρλιάζουν εκκωφαντικά. Ο κυβερνήτης άραγε τι λέει για όλα αυτά;

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις