Τα άσαρκα λόγια περίσσεψαν

…Και τι δεν είχε η «πολιτική εμποροπανήγυρις» της ΔΕΘ! Είχε γαλοπούλες, Ντάλτον και Ραν Ταν Πλαν, είχε πλουμιστές κουβέντες για τον…νέο πλούτο που θα μοιραστεί, είχε άφθονη πολιτικολογία και τα αναπόφευκτα απόνερα στα ΜΜΕ και στα σόσιαλ.

Αλλά τι θα μείνει στην κοινωνία απ΄ όλα αυτά; Από τις φωτοβολίδες, τις παροχές, τις εξαγγελίες και την αντιμαχία Μητσοτάκη – Τσίπρα; Απολύτως τίποτε. Διότι δεν ακούστηκε τίποτε ουσιαστικό για την Οικονομία και την προοπτική της χώρας.

Που θα βρεθεί ο «νέος πλούτος» που επαγγέλλεται ότι θα μοιράσει ο Μητσοτάκης; Που θα βρει τα χρήματα ο Τσίπρας για τις δικές του δεσμεύσεις; Για να δώσεις πρέπει να ‘χεις.

Και για να έχει μια χώρα, πρέπει να παράγει και να εξάγει ανταγωνιστικά προϊόντα-Ανάπτυξη το λένε- κι όχι να θεωρεί Ανάπτυξη την πρόσκαιρη κινητικότητα στην αγορά και την κατανάλωση καφέδων και σάντουιτς.

Η κατανάλωση όταν στηρίζεται σε επιδόματα και ενισχύσεις βαθμηδόν χλωμιάζει και κλείνει γρήγορα τον κύκλο της. Και το χειρότερο: επειδή τα περισσότερα προϊόντα είναι εισαγωγής, η οικονομία της χώρας επιβαρύνεται.

Η επιβάρυνση σε συνδυασμό με τα μείζονος σημασίας ανοιχτά θέματα (εξοντωτικό δημόσιο χρέος, μελλοντική επιστροφή-μετά την πανδημία- σε σκληρή δημοσιονομική πειθαρχία) παραπέμπει σε σκοτεινό μέλλον. Ακριβώς γιατί λείπουν-τέλος πάντων είναι λίγες- οι παραγωγικές επενδύσεις.

Επ’ αυτού, τίποτε! Κανένας στρατηγικός σχεδιασμός για την Οικονομία, από Μητσοτάκη και Τσίπρα, τίποτε επεξεργασμένο για τον προσανατολισμό της Ανάπτυξης. Αν δηλαδή θα αρκεστεί ή χώρα στον Τουρισμό και στα συναφή ή επιτέλους θα θέσεις τις βάσεις για Οικονομία βάθους (γεωργική παραγωγή και αμυντική βιομηχανία, υπηρεσίες υψηλού επιπέδου κλπ).

Τα άσαρκα λόγια περίσσεψαν. Όπως τα περί πλούτου από Μητσοτάκη, Γεραπετρίτη και άλλους. Όμως και η απέναντι πλευρά δεν υστέρησε σε θεωρητικά σχήματα και ανάπτυξη καλών προθέσεων.

Ενδεικτική η δήλωση του Αλέξη Χαρίτση, βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ και Τομεάρχη Ανάπτυξης και Επενδύσεων, σχετικά με τις θέσεις και τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού από την ΔΕΘ:

«Περίμενα απαντήσεις σε στρατηγικά ερωτήματα πως προχωρούμε παρακάτω και το πως η ανάταξη στην οικονομία δεν θα είναι μόνο ονομαστική και δεν θα αφορά λίγους και εκλεκτούς, αλλά θα αφορά το σύνολο της κοινωνίας».

Πολύ σωστά. Αλήθεια, όμως, ποιες απαντήσεις στα αναγκαία «στρατηγικά ερωτήματα» έδωσε ο Αλέξης Τσίπρας από την Θεσσαλονίκη, και ο ΣΥΡΙΖΑ συνολικά ως αντιπολίτευση; Δυστυχώς, καμία!

Απάντηση, πάντως, έδωσαν τρία θαυμάσια κείμενα τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με κενόηχες εξαγγελίες και ρητορικά σκέρτσα. Εστιάζουν στο μείζον θέμα της Ανάπτυξης και των παραγωγικών επενδύσεων.

Το ένα υπογράφεται από τον Νίκο Χριστοδουλάκη. Αρκεί και μόνος ο τίτλος: «Ο ποταμός παροχών δεν εγγυάται την ανάπτυξη». Θα το βρείτε εδώ, στο NEWS 24/7.

Το δεύτερο φέρει την υπογραφή του πρώην υπουργού Οικονομικών Αλέκου Παπαδόπουλου. Τίτλος: «Παραλογισμός οι αλόγιστες παροχές με δανεικά»(«Νέα»-18.9.2021). Παραθέτουμε απόσπασμα:

«Δεν είναι πλέον η ΔΕΘ μια συγκροτημένη, σ’ εθνική βάση, αναζήτηση της νέας οικονομικής ζωτικότητας του Έθνους, προσαρμοσμένη στις αενάως και ταχέως μεταβαλλόμενες συνθήκες. Δεν χαράσσεται πορεία πάνω στις πραγματικότητες και όχι στις παραχαράξεις της(…)

Η Ελλάδα μετά από μια ισχυρή χρεοκοπία της οικονομίας της και εν συνεχεία με την κρίση της πανδημίας δεν είναι μια ευδαιμονούσα χώρα ώστε δανειζόμενη να μοιράζει αφειδώς παροχές για να «είναι ευχαριστημένος ο κόσμος». Όλα αυτά θα τα βρούμε σύντομα μπροστά μας αλλά τότε μπορεί να είναι ξανά αργά».

Το τρίτο κείμενο υπογράφεται από τον πανεπιστημιακό και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρη Σεβαστάκη(«Νέα»-18.9.2021). Ο αρθρογράφος αφορμάται από τις μεγάλες παραγωγικές δυνατότητες της Τουρκίας σε πολλούς τομείς, ειδικά στην πολεμική βιομηχανία, και σημειώνει:

«Διάβαζα τη μελαγχολική ειδησεογραφία για την έκθεση IDEF ΄21 της Κωνσταντινούπολης. Ένα μεγάλο βιομηχανικό «πολεμικό θέαμα». Νέα προϊόντα πολέμου σχεδιασμένα και κατασκευασμένα στη γειτονική χώρα (…)

Ο πυρήνας εξωτερικής πολιτικής και άμυνας δεν είναι να διαθέτεις απλώς χρήματα για εξοπλισμούς, ώστε να αποτρέπεις. Ο πυρήνας είναι να διαθέτεις αμυντική ευφυία και κατασκευαστική δυνατότητα ώστε να επιμηκύνεις και να αναπτύσσεις την αποτροπή.

Η αποτροπή(δηλαδή η επιλογή της ειρήνης) πρέπει να γίνει οργανικό κομμάτι της ανάπτυξής σου και όχι βρόχος που καταπίνει την οικονομία σου στα ποιοτικά και ποσοτικά της στοιχεία.

Αυτή η απεξάρτηση εργασίας, οικονομίας, άμυνας και εξωτερικής πολιτικής που χαρακτηρίζει την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι διοικητική ή πολιτική αδυναμία, αλλά πρόβλημα ελλείμματος δημιουργικής και παραγωγικής κουλτούρας».

…Αυτά τα αρκούντως μελαγχολικά και ανησυχητικά. Αλλά δεν υπάρχει πρόβλημα. Κάτι φαιό θα πει πάλι ο Μπογδάνος και θα βουίξουν τα ΜΜΕ, όλο και κάποια δημοσκόπηση θα δώσει τροφή για αναλύσεις και κυβερνητικές θριαμβολογίες, κάτι θα βρει ο Πολάκης για «να ταράξει τα νερά», κι έτσι θα κυλάει θαυμάσια ο καιρός στη χώρα που βλέπει τα τραίνα και τις ευκαιρίες να περνούν μπροστά της κι αυτή κάθεται μακάρια στην αποβάθρα και περιμένει τις επόμενες προεκλογικές εξαγγελίες…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις