Τα “μαθηματικά” των Πρεσπών και η μεταβλητή… Σταύρος

Ένα πρωτοσέλιδο δημοσίευμα της “Εστίας” ανέφερε προ ημερών ότι ο Σταύρος Θεοδωράκης έχει ήδη λάβει την απόφαση να μην κατέλθει αυτόνομα το Ποτάμι στις επόμενες εθνικές εκλογές και πως έχει ήδη συμφωνήσει να ενταχθεί ο ίδιος και βασικά στελέχη και βουλευτές του κόμματος στα ψηφοδέλτια της Ν.Δ.

Κι αυτό προφανώς ως “δώρο” στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφού με αυτόν τον τρόπο μια μικρή αλλά διόλου αμελητέα (στο πλαίσιο της εναγώνιας αναζήτησης της αυτοδυναμίας) μάζα ψηφοφόρων του κόμματος Θεοδωράκη θα κινηθεί προς τον όμορο μεταρρυθμιστικό πολιτικό χώρο.

Ο ίδιος ο επικεφαλής του Ποταμιού εξέδωσε, για όλα αυτά, μία σιβυλλική ανακοίνωση διάψευσης (;) επισημαίνοντας πως το κόμμα του “είναι πολύ σκληρό για να πεθάνει”.

Είναι γνωστό πως η εισήγηση περί αυτόνομης καθόδου στις εκλογές κατά το πρόσφατο συνέδριο του Ποταμιού παραπέμπει στη λαϊκή χιουμοριστική ρήση “ή θα βρέξει, ή θα χιονίσει, ή καλό καιρό θα κάνει”.

Η δε πλειονότητα των συνέδρων τάχθηκε άμεσα ή έμμεσα υπέρ της συνεργασίας με τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Εάν λάβει δε κανείς υπόψη του ότι σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις το Ποτάμι δεν εμφανίζει δυναμική που να ξεπερνά το όριο του 3% ώστε να εκπροσωπηθεί στην επόμενη Βουλή, οδηγείται στο συμπέρασμα πως η εκλογική “αποχή” και η μετεκλογική συνεργασία δεν αποτελούν σενάρια μακράν της πραγματικότητας.

Όλα αυτά δεν θα αφορούσαν παρά ελάχιστους που διατηρούν ακόμα πίστη στο μεταρρυθμιστικό πρόσωπο του Ποταμιού. Υπαρκτό μεν, και ενίοτε ενδιαφέρον, αλλά, από την άλλη, δημοσκοπικά και κοινωνικά ελάχιστα γοητευτικό. Περίπου πέντε χρόνια από την ίδρυσή του, το πολυδιαφημισμένο “κόμμα χωρίς πολιτικούς” διολισθαίνει σε ένα μοντέλο με “πολιτικούς χωρίς κόμμα”.

Το τι θα πράξει ο Σταύρος Θεοδωράκης, ωστόσο, αποκτά ενδιαφέρον για έναν σημαντικό λόγο. Το Ποτάμι τάχθηκε εξ αρχής -αναλαμβάνοντας και το σχετικό κόστος- υπέρ της Συνθήκης των Πρεσπών.

Η επιχειρηματολογία του Σταύρου Θεοδωράκη επί του θέματος υπήρξε αξιοσημείωτη και ελκυστική. Η πίστη του στην επίλυση ενός προβλήματος που διαρκεί επί 27 χρόνια ήταν επίμονη και πειστική.

Κι αυτή η επιμονή ότι το Ποτάμι θα κυρώσει τη Συνθήκη όταν αυτή φθάσει στην ελληνική Βουλή ήταν που καθιστούσε ασφαλή την πρόβλεψη ότι υπάρχει η αναγκαία πλειοψηφία βουλευτών (και όχι απαραίτητα κομμάτων).

Οι δηλώσεις που φέρεται να έκανε ο Ζόραν Ζάεφ περί “διδασκαλίας” της μακεδονικής γλώσσας και η αναφορά του σε “Αιγαιάτες Μακεδόνες” (όπως αυτά μεταδόθηκαν από τη σκοπιανή εφημερίδα Vecer και αναμεταδόθηκαν πάραυτα από ένα εθνικιστικό ελληνικό σάϊτ, πριν λάβουν διαστάσεις επικοινωνιακής χιονοστιβάδας) προκάλεσαν αναταραχή και, ίσως, δεύτερες σκέψεις.

Η Ν.Δ δια του ιδίου του Κυριάκου Μητσοτάκη “σήκωσε” το θέμα, εμφανίστηκε “δικαιωμένη” για το πόσο “κακή” είναι η συμφωνία των Πρεσπών, η δε εκπρόσωπος Τύπου Μαρία Σπυράκη κάλεσε εμμέσως πλην σαφώς όλους τους βουλευτές που είχαν αποφασίσει να την κυρώσουν, να το σκεφτούν ξανά υπό τα νέα δεδομένα (!). Το γεγονός ότι τα Σκόπια κάνουν λόγο για “παρερμηνεία” των δηλώσεων Ζάεφ και ζητούν “συγγνώμη” φαίνεται να περνά κάτω από τα επικοινωνιακά ραντάρ της Ν.Δ και να μην συγκινεί τα μέσα ενημέρωσης που την στηρίζουν. Σαν κάποιοι να αναζητούσαν μία επιπλέον αφορμή.

Όμως, η κ. Σπυράκη δεν απευθύνθηκε τυχαία σε βουλευτές που είχαν σκοπό να ψηφίσουν τη συμφωνία. Ούτε απευθύνθηκε σε…τυχαίους βουλευτές. Μάλλον τον Σταύρο Θεοδωράκη και του βουλευτές του Ποταμιού είχε υπόψη της. Κι αυτό για τον απλούστατο λόγο πως χωρίς τους Θεοδωράκη, Μαυρωτά και Λυκούδη (Ψαριανός και Αμυράς έχουν ήδη αποσαφηνίσει πως δεν θα την ψηφίσουν, ο δε Δανέλλης ότι θα την ψηφίσει), η πλειοψηφία που αναζητά η κυβέρνηση για την κύρωση της συμφωνίας στη Βουλή καθίσταται αναμφίβολα δυσκολότερη- κατά ορισμένους εξαιρετικά επισφαλής.

Πριν καιρό, ο αντιπρόεδρος της Ν.Δ Άδωνις Γεωργιάδης είχε δηλώσει (στο news247Radio) πως η Ν.Δ δεν θα μπορούσε να συνεργαστεί μετεκλογικά με βουλευτές που θα είχαν στηρίξει την Συνθήκη των Πρεσπών. Η άποψη δεν ήταν καθόλου “προσωπική”, όπως πίστεψαν ορισμένοι. Την επανέλαβαν και άλλα στελέχη της οδού Πειραιώς πριν φθάσουμε στο τωρινό “μήνυμα” της κ. Σπυράκη.

Οι πληροφορίες θέλουν τον Σταύρο Θεοδωράκη να αξιοποιεί ως πρόσχημα τις αμφιλεγόμενες δηλώσεις του Ζάεφ και να οικειοποιείται το “επιχείρημα Θεοχαρόπουλου”. Ήτοι, ναι στην ψήφιση της συμφωνίας στη Βουλή αλλά μόνο εφόσον ο Αλέξης Τσίπρας προχωρήσει αμέσως μετά σε εθνικές εκλογές.

Όλα τα παραπάνω οδηγούν σε ένα αρκετά πιθανό σενάριο: ο Σταύρος Θεοδωράκης να επιδιώξει να γίνει ο καταλύτης των πολιτικών εξελίξεων. Θα ομνύει στην επίλυση του Μακεδονικού, θα συμφωνεί σε γενικές γραμμές με τη Συνθήκη των Πρεσπών αλλά θα θέτει ανυπέρβλητους όρους για να πει το “ναι” στη σχετική ψηφοφορία. Κι έτσι θα διευκολύνει τη Ν.Δ στο να ρίξει την κυβέρνηση με αφορμή το Μακεδονικό, την ίδια ώρα που η αξιωματική αντιπολίτευση θα καταθέτει, πιθανότατα, πρόταση δυσπιστίας για να καλλιεργήσει το κατάλληλο έδαφος και να φέρει σε δύσκολη θέση τους ΑΝ.ΕΛ του Πάνου Καμμένου.

Θα θυσιάσει, βεβαίως, το κόμμα του. Μικρό το κακό. Με τη δημοσκοπική κατάρρευση, το Ποτάμι είναι εδώ και καιρό ένα προσφερόμενο “τρόπαιο”. Μια …εξωτική μεταρρυθμιστική προσθήκη στην τροπαιοθήκη της οδού Πειραιώς.

Η επιβεβαίωση ή η διάψευση των παραπάνω θα συμβεί τον Ιανουάριο ή το αργότερο τον Φεβρουάριο.

Στο επιτελείο του Κυριάκου Μητσοτάκη λένε πως “οι βεβαιότητες που είχε ο κ. Τσίπρας δεν είναι πλέον βεβαιότητες”. Αλλά και από το Μέγαρο Μαξίμου απαντούν πως “έχουν γνώση οι φύλακες”. Ίδωμεν…