Τα παιδάκια του Καμίνη, ως εχθροί της επανάστασης

“Εμείς θα είμαστε 7 και αυτοί 5; Να πάμε 25 με 5 να τους τσακίσουμε, το καταλαβαίνω, να πάμε 7 με 5 να χαροπαλεύουμε; Δεν έρχομαι”.

Η παραπάνω φράση ανήκει σε ένα παιδί, που υπηρετούσαμε μαζί στο στρατό. Μιλούσε με κάποιον φίλο του και προσπαθούσαν να διευθετήσουν μια διαφωνία με κάποιους γείτονές τους, όχι με πολιτισμένο τρόπο, όπως καταλαβαίνετε.

Πέρα από τη γελοιότητα της σκέψης, η ανανδρία φωνάζει από μακριά.

“Να πάμε 25 με 5, να τους τσακίσουμε”.

Είναι μια πτυχή που δεν αναλύεται συνήθως, όταν πολλοί βάζουν στη μέση έναν και τον βρίζουν ή τον χτυπούν ή όταν κάποιος σωματώδης τύπος επιλέγει να δείξει πόσο άνδρας είναι, χτυπώντας έναν αδύναμο.

Όταν πρόκειται για πολιτικό πρόσωπο που δέχεται επίθεση, όπως είναι φυσικό, κυριαρχεί η ανεύρεση της πολιτικής ταυτότητας του θύτη και του θύματος, ώστε η κουβέντα να στραφεί στο ποιον είναι καλό να ψηφίζουμε και ποιον όχι.

Την Παρασκευή, ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, έπεσε θύμα λεκτικής επίθεσης στο Γκάζι, από ομάδα νεαρών. Αιτία, η αστυνομική επιχείρηση στη “Βίλα Αμαλίας”.

Ένας μεσήλικας, με τη γυναίκα και τα δυο του παιδιά, να υβρίζεται από ομάδα νεαρών.  Φέρτε το περιστατικό λίγο στο μυαλό σας και βάλτε στη θέση του τον εαυτό σας.

Να σας έχουν περικυκλώσει 5-10 άτομα και να σας βρίζουν, ενώ κάνετε βόλτα με την κοπέλα σας ή με τη σύζυγό σας.

Πόσο αλήτικο και άνανδρο είναι κάτι τέτοιο; Πόσο εύκολο και άραγε πόσο επαναστατικό;

Έψαχνα να βρω μια ανάλογης χυδαιότητας εικόνα και η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό, ήταν αυτή στο θέατρο “Χυτήριο”.  Σωματώδεις τύποι να βρίζουν και με τη φυσική τους παρουσία να απειλούν ηθοποιούς.

Δεν εξετάζω το δίκαιο των αιτημάτων, όσων αποδοκιμάζουν τον Γ. Καμίνη για την έφοδο της αστυνομίας στη Βίλα Αμαλίας. Αν επρόκειτο για εργαστήρι πολιτισμού και συζήτησης, πρέπει όσοι συμμετείχαν να το δείξουν στην κοινωνία και να εκθέσουν έτσι τις αρχές.

Αδυνατώ όμως να καταλάβω με το φτωχό μου το μυαλό τη διαφορά ανάμεσα σε 10 γυμνασμένους ανεγκέφαλους, που τρομοκρατούν και εγκλωβίζουν ηθοποιούς σε ένα θέατρο και 10 αγύμναστους ανεγκέφαλους που τρομοκρατούν μια οικογένεια, που περπατά στην Αθήνα.

Τι πετυχαίνουν άραγε εκτός από το να πλήττουν, αυτά που υποτίθεται υπερασπίζουν και εκφράζουν;

Αυτοί που προπηλακίζουν έναν πατέρα, ενώ είναι μπροστά τα παιδιά του και η γυναίκα του, είναι τραμπούκοι και πάνω από όλα άνανδροι και δεν έχει καμία σημασία με ποιο ιδεολογικό περίβλημα “στολίζουν” την αλητεία  τους.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr