Θα τους κάψει ο Θεός τους Γάλλους

Στην Γαλλία ή απώλεια της πλειοψηφίας του κόμματος του Ε.Μακρον στην Εθνοσυνέλευση (κοινοβούλιο) αποτιμήθηκε ως πολιτικός σεισμός. Στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες ακόμη προσπαθούν να ερμηνεύσουν τις εξελίξεις στην χώρα που αποτελεί τον δεύτερο ισχυρότερο πόλο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ευρώπη γενικώς, προβληματίζονται με τις κοινωνικές αντιδράσεις κατά της ακρίβειας που εκδηλώνονται όχι μόνον στην Γαλλία αλλά και σε άλλες χώρες του «κεντρικού πυρήνα». Τι να ξέρουν όμως όλοι αυτοί; Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει όλες τις απαντήσεις.

Όπως μας πληροφόρησε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος αποτιμώντας τις γαλλικές εκλογές ένα είναι το συμπέρασμα: Πρέπει να υπάρχουν σταθερές κυβερνήσεις. Για την ακρίβεια πρέπει ο Μακρόν να σχηματίσει μια σταθερή κυβέρνηση στην Γαλλία και στην Ελλάδα -όταν με το καλό γίνουν οι εκλογές- να βγει αυτοδύναμος ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

«Οι κρίσεις, οι προκλήσεις, τα διακυβεύματα που υπάρχουν απαιτούν σταθερότητα σε όλες τις χώρες» μας είπε ο Γιάννης Οικονόμου. «Σταθερότητα όχι μόνο για τη διαχείριση, αλλά και για την υπέρβαση της κρίσης». Τα άλλα τα βρίσκουμε. Αυτά παράλληλα με την εκτίμηση ότι στις γαλλικές εκλογές το κυρίαρχο στοιχείο είναι «η ενίσχυση της Ακροδεξιάς» που συνοδεύεται με μια παρατήρηση του είδους «βλέπουμε πού οδηγεί ο λαϊκισμός» Υπονοώντας σαφώς την συμπαράταξη των κομμάτων της αριστεράς με επικεφαλής τον Μελανσόν.

Στην κυβερνητική «ανάγνωση» για το εκλογικό αποτέλεσμα φταίει η ροπή των Γάλλων στον λαϊκισμό και για την άνοδο της ακροδεξιάς η αριστερά και οι απόψεις της. Η πολιτική του Εμμανουέλ Μακρόν που ξεκίνησε το ξήλωμα του –όποιου- κοινωνικού κράτους στην Γαλλία και θέλει να το ολοκληρώσει με έμφαση στης κοινωνική ασφάλιση δεν σχετίζεται καθόλου με τις εξελίξεις. Αυτά ενώ μένει αναπάντητο το πώς το κόμμα του Μακρόν, ο υποτιθέμενος αντίπαλος του λαϊκισμού της Λεπέν, στήριξε (όπως προκύπτει από τα στοιχεία του εκλογικού αποτελέσματος) τους υποψηφίους της Λεπέν όταν βρέθηκαν απέναντι σε υποψήφιο της αριστεράς.

Το μύθευμα του «εκσυγχρονιστή (βλέπε νεοφιλελεύθερου) ηγέτη» που «καβάλα» στην σταθερή του κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα οδηγεί στην ανάπτυξη τον αφελή λαουτζίκο, καλά κρατεί στην Νέα Δημοκρατία. Από εκεί εκπορεύεται και η πίστη στην «σταθερότητα» που ουδέποτε ταυτίζεται με την λαϊκή αποδοχή.

Σαν να μην είναι η πολιτική μια συνεχής διαδικασία, αλλά αρκεί κάποιος να επιτύχει ένα εκλογικό αποτέλεσμα ώστε στην συνέχεια να κάνει ότι θέλει. Ακόμη και αν αυτό προκύπτει από ένα εκλογικό σύστημα με «μπόνους» εδρών που αλλοιώνει κραυγαλέα την βούληση των ψηφοφόρων.

Εν ολίγοις στις πολιτικές εξελίξεις στην Γαλλία η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να διακρίνει καθόλου …τον εαυτό της. Δεν είδε ομοιότητες. Παρά το γεγονός ότι επί 2 χρόνια «περνάει» νομοσχέδια τα οποία δεν έχουν κανένα απολύτως λαϊκό έρεισμα, αντιθέτως εγείρουν κοινωνικές αντιδράσεις και αποδοκιμασία. Παρότι ο πληθωρισμός σαρώνει το πενιχρό εισόδημα των πολιτών με ότι αυτό σημαίνει για το επίπεδο διαβίωσής τους.

Το να λέει ψέματα για λόγους που σχετίζονται με την άτυπη προεκλογική περίοδο που διανύουμε είναι η πιο κολακευτική για την κυβέρνηση εκδοχή. Γιατί υπάρχει και αυτή της ανικανότητας αντίληψης και ερμηνείας οφθαλμοφανών πολιτικών εξελίξεων και ταυτίσεων, που συνήθως περιγράφεται με μια άλλη λέξη.

Και μία παρατήρηση: Ας είναι λίγο πιο συγκρατημένοι τόσο στο Μαξίμου όσο και στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ. Δεν κλαίει όλος ο πλανήτης επειδή την πάτησε ο Μακρον, ούτε «παραλύει» Γαλλία επειδή δεν έχει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μόνο ότι «θα τους κάψει ο Θεός τους Γάλλους» δεν μας είπαν. Ακόμα.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις