Θέλουμε στρατό με ανεγκέφαλους και χούλιγκαν;

Κι εκεί που όλα πήγαιναν πρίμα -εθνική έξαρση, σημαίες, αεροπλάνα στον αέρα, άρματα στο έδαφος, σημαίες και επίσημοι- ήρθε ένα σύνθημα να τα κάνει μπάχαλο. Ένα σύνθημα που θα περνούσε απαρατήρητο (τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης είτε δεν το πήραν χαμπάρι είτε το απέκρυψαν), αν δεν έκανε το γύρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Παρελαύνοντας στο κέντρο της Αθήνας μια ομάδα σπουδαστών της Σχολής Μονίμων Υπαξιωματικών του Ναυτικού φώναξε εν είδει στίχου άσματος: “Η Κύπρος είναι ελληνική/γ@@@ η Τουρκία“!

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγονται “ακραία” συνθήματα σε στρατιωτικές παρελάσεις. Θα μπορούσε κανείς να πει, δικαιολογώντας τα, ότι είναι για “να τονώνουν το εθνικό φρόνημα”. Αλλά τότε θα μπορούσαν να τραγουδούν κάτι σαν το “Μακεδονία ξακουστή”, σαν τον “Θούριο” του Ρήγα , σαν το “Να ‘τανε το ‘21”, που τα έχουν όλα μέσα.

Ποια θέση έχουν στο στρατό μια σύγχρονης, ευρωπαϊκής, χώρας ανεγκέφαλα και υβριστικά συνθήματα;

Διότι το “η Κύπρος είναι ελληνική” δε μπορεί να βγαίνει από το στόμα έχοντος σώας τας φρένας. Η Κύπρος δεν είναι ελληνική, είναι ανεξάρτητο κράτος, μέλος του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκεί δεν είναι μέλη δύο “ελληνικά” κράτη, η Ελλάδα και η Κύπρος. Είναι δύο ανεξάρτητα κράτη. Άλλωστε, αν εμείς λέμε “η Κύπρος είναι ελληνική”, κάλλιστα η Τουρκία θα μπορεί να λέει ότι το κατεχόμενο βόρειο κομμάτι “είναι τουρκικό”.

Η Ελλάδα και η Κύπρος θέλουν στο Νησί ένα ενιαίο και ανεξάρτητο κράτος. Τέλος, η τελευταία φορά που κάποιοι ανεγκέφαλοι “πατριώτες” έπαιζαν με τέτοια συνθήματα ήταν οι χουντικοί αξιωματικοί, που το 1974 παρέδωσαν τη μισή Κύπρο στον Αττίλα.

Αφού ξεμπερδέψαμε με το πρώτο μέρος του συνθήματος, πάμε στο δεύτερο. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι τέτοια συνθήματα φωνάζουν οι χούλιγκαν στα γήπεδα. “Γ….ται ο ΠΑΟ κι η Λεωφόρος” οι μεν, “Γ….ται ο Θρύλος και το Καραϊσκάκη” οι δε. Και μερικά ανάλογα για άλλες ομάδες. Έχει αποκτήσει και μια γραφικότητα αυτό. Όμως, ο ελληνικός στρατός δεν είναι ποδοσφαιρική αρένα και δεν (πρέπει να) εκτρέφει χούλιγκαν που φωνάζουν “Γ….ται” μια χώρα, η Τουρκία ή οποιαδήποτε άλλη.

Μήπως δίνουμε υπερβολική σημασία σε αυτό το “μεμονωμένο” περιστατικό; Θα μπορούσε να συμβαίνει κι αυτό, αν δεν είχαμε ανάλογα κρούσματα στο παρελθόν. Όταν κάποιοι υπερπατριώτες φώναζαν “δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ“, με αφορμή τη συμμετοχή σε παρελάσεις παιδιών με αλβανική καταγωγή. Και όταν κάποιοι άλλοι υπερπατριώτες (μάλλον της ίδιας απόχρωσης) έβριζαν τους “γυφτοσκοπιανούς“, τότε που έβγαιναν στους δρόμους οι Βουκεφάλες και οι εικόνες.

Ο στρατός χρειάζεται στελέχη με επαγγελματισμό, με ικανότητες, προφανώς με αγάπη για την πατρίδα, αλλά όχι με μίσος για άλλους ανθρώπους και “πατριωτισμό” της δεκάρας, που τους οδηγεί στο να βάζουν νέα παιδιά να φωνάζουν τέτοια συνθήματα.

Αυτού του είδους ο “πατριωτισμός” είναι ό,τι λέει η πασίγνωστη πια ρήση του Σάμιουελ Τζόνσον: το καταφύγιο των παλιανθρώπων…