Τη λένε Ιωάννα Παλιοσπύρου και είναι η ηρωίδα μας

Έτσι τη λένε.

Όχι Ιωάννα σκέτο.

Όχι η καημένη Ιωάννα.

Όχι η όμορφη 30χρόνη.

Όχι το άτυχο κορίτσι.

Όχι το θύμα με το βιτριόλι.

Όχι η τραγική φιγούρα.

Όχι, ρε παιδιά. Όχι γαμώτο.

Τη λένε Ιωάννα Παλιοσπύρου και είναι δυνατή, όμορφη και γενναία. Είναι μια μαχήτρια της ζωής, είναι μια γυναίκα που διεκδικεί το μέλλον της, είναι ένα θύμα που παλεύει για το δίκιο του, είναι ένα παράδειγμα, είναι ένα φως που μάς δείχνει το δρόμο κι απ’ τα σκοτάδια μάς οδηγεί στα ξέφωτα.

Τη λένε Ιωάννα Παλιοσπύρου και είναι η ηρωίδα μας.

Μην την αδικείτε ορισμένοι δημοσιογράφοι και δικηγόροι. Μην την μικραίνετε. Μην κονταίνετε το μπόι της το δυσθεώρητο. Μην το κάνετε αυτό, μην πετάτε στον αέρα λόγια χωρίς ίχνος ενσυναίσθησης που θα πληγώσουν την ίδια και τους δικούς της ανθρώπους.

Γιατί από το πρωί αυτό κάνετε οι περισσότεροι – εξαιρέσεις φωτεινές υπάρχουν πάντα Από το πρωί, αυτά ακούμε στην πρωινή ενημέρωση των καναλιών.

«Η ζωή της έχει καταστραφεί».

«Τα τραύματα είναι ανεπούλωτα».

«Τι όμορφη κοπέλα και κοίτα πώς έγινε».

«Τι μέλλον έχει αυτό το κορίτσι;»

Μόνο «ποιος θα γυρίσει να την κοιτάξει» δεν είπατε.

Ντροπή όμως. Ντροπή.

Η ίδια η πορεία της Ιωάννας από την μοιραία ημέρα έως τώρα, ανατρέπει όλα τα αστόχαστα που είπατε σήμερα. Έχει περάσει από εννιά χειρουργεία, έχει υποφέρει τα πάνδεινα, έχει πονέσει πολύ, έχει υποφέρει, έχει πενθήσει.

Γιατί πένθος είναι. Κι όπως όλες οι απώλειες έχει κι αυτό πέντε στάδια. 

Άρνηση

Θυμός

Διαπραγμάτευση

Κατάθλιψη

Αποδοχή.

Η Ιωάννα τώρα προχωράει στο επόμενο στάδιο. Εκείνο που θέλει κότσια, δύναμη, πείσμα. Εκεί που θέλει τσαγανό.

Είναι το στάδιο της διεκδίκησης. Της ζωής της, των δικαιωμάτων της, του αύριο της, της ίδιας της της ύπαρξης. Κι εδώ να σταθούμε δίπλα της. Να την στηρίξουμε όλοι. Όχι μόνο τώρα, αλλά σε βάθος χρόνου. Όχι μόνον αυτοί που έχουν δημόσιο λόγο, δημοσιογράφοι, δικηγόροι, γιατροί. Όλοι. Όλοι μας.

Στο κάτω κάτω, στον 21ο αιώνα ζούμε και η πλαστική χειρουργική κάνει θαύματα. Οι εξελίξεις στην Ιατρική είναι ραγδαίες κι η Ιωάννα είναι τόσο νέα ακόμα. Κάθε μέρα που περνάει, κάθε μέρα που αγωνίζεται είναι μια μέρα κερδισμένη για την Επιστήμη.

Ας μην τής ψαλιδίζουμε τα φτερά με κουβέντες άστοχες και σκληρές, αμαρτία είναι. Από κάπου θέλει να πιαστεί για να συνεχίσει τον αγώνα της, ας τής δώσουμε το χέρι μας με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας από εμάς.

Και κάτι για την βιτριολίστρια.

Την λένε ‘Εφη Κακαράντζουλα.

Να το θυμόμαστε. Να την θυμόμαστε.

Αυτή η γυναίκα κακόβουλα, συνειδητά, σκόπιμα έκανε μια πράξη για την οποία ας ελπίσουμε να καταδικαστεί στην ανώτερη δυνατή ποινή. Συγγνώμη αλλά προσωπικά τουλάχιστον, δεν έχω κανένα ψυχικό χώρο για αυτή την άθλια που ατίμασε με την πράξη της όχι μόνο το γυναικείο φύλο αλλά και το ανθρώπινο γένος.

Μια μικρή ομάδα φεμινιστριών προσπαθεί να τής δώσει ελαφρυντικά – έτσι ανατράφηκε, έτσι μεγάλωσε, έτσι έμαθε να θεωρεί αντίζηλο μια άλλη γυναίκα.

Αν και φεμινίστρια, επιτρέψτε μου να διαχωρίσω την θέση μου. Κανένα ελαφρυντικό δεν μπορεί να δικαιολογήσει την τοξικότητα και την σκατοψυχιά αυτού του πλάσματος.

Ιωάννα να σου πω λίγο, κούκλα μου.

Εμείς οι Μικρασιάτισσες κάνουμε τις καλύτερες αγκαλιές του κόσμου. Από γενιά σε γενιά σαν δαχτυλίδι ακριβό, από μάνα σε κόρη σαν οικογενειακό κειμήλιο, τις φυλάμε σαν τα μάτια μας και τις μοιράζουμε απλόχερα σε αυτούς που αγαπάμε.

Είναι χνουδωτές κουβερτούλες οι αγκαλιές μας, κοριτσάκι μου. Σε κλείνουν μέσα τους, σε ζεσταίνουν, βρέχονται με τα δάκρυα σου. Είναι παρηγοριά, είναι μαξιλάρια πουπουλένια, είναι χάδια τόσο απαλά και φιλιά τόσο σκαστά που σε λιώνουν με τη γλύκα τους.

Κάποτε θα ανταμώσουμε, Ιωάννα μου. Όλες οι αδελφές σου θα ανταμώσουμε η μια μέσα στην αγκαλιά της άλλης. Μη μασάς μωρό μου, προχώρα μπροστά, κράτα ψηλά το κεφάλι. Κι αν χάσεις για λίγο τον βηματισμό σου, αν γονατίσεις, αν πέσεις – είμαστε όλες εδώ.

Να σε σηκώσουμε βρε. Και να προχωρήσεις μπροστά.