Τι θα κάνει ο Ανδρουλάκης

Δεν πήγε και πολύ καλά για την κυβέρνηση η συζήτηση στο Ευρωκοινοβούλιο για τις υποκλοπές. Η Κομισιόν δεν τους χαρίστηκε. Αντίθετα διεμήνυσε ότι, από δω και μπρος θα παρακολουθεί στενά την υπόθεση.

Με θέμα «Η διάβρωση του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα, το σκάνδαλο των υποκλοπών και η ελευθερία του Τύπου» η Επίτροπος για τις Χρηματοπιστωτικές Υπηρεσίες Μαρέιντ Μακίνες δήλωσε:

«Τους τελευταίους μήνες σημειώσαμε ότι υπάρχουν κι άλλες αναφορές για παρακολουθήσεις πολιτικών, δημοσιογράφων και στελεχών των ενόπλων δυνάμεων. […] Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρακολουθεί τις εξελίξεις σε ό,τι αφορά το Κράτος Δικαίου στην Ελλάδα, στο πλαίσιο της ετήσιας έκθεσης για το Κράτος Δικαίου, όπως το κάνει για όλα κράτη μέλη».

Κάλυψη προσέφερε εμμέσως πλην σαφώς ο Αρχηγός του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ Νίκος Ανδρουλάκης στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί η παρέμβαση του ευρωβουλευτή – αλλά και θύματος – όπου, ούτε λίγο ούτε πολύ, μάς λέει πως οι υποκλοπές έγιναν με πρωτοβουλία του ανιψιού του πρωθυπουργού.

Του ανιψιού.

Όχι του πρωθυπουργού.

Του ανιψιού.

Του ανιψιού πάντα.

Ο ανιψιός φταίει.

Ο ανιψιός ξύπνησε ένα πρωί κι είπε δεν παρακολουθώ τον Ανδρουλάκη για να περάσει η ώρα ευχάριστα;

Από μόνος του για.

Ερήμην του θείου.

Ο όποιος έπεσε από τα σύννεφα.

Μα ο Γρηγόρης μας;

Ο Γρηγοράκης που ποτέ δεν έδωσε δικαίωμα στη γειτονιά;

Καλούμαστε τώρα εμείς να το πιστέψουμε αυτό. Πως ξαφνικά κάτι ήπιε κι αφηνίασε ο κ. Δημητριάδης κι άρχισε να παρακολουθεί τα τηλέφωνα του ξένου κόσμου. Έτσι από δική του πρωτοβουλία. Χωρίς πρωθυπουργική εντολή.

Το έκανε αυτό και δεν είναι φυλακή για παράβαση καθήκοντος σύμφωνα με το Άρθρο 259 του Ποινικού Κώδικα:

«Υπάλληλος που με πρόθεση παραβαίνει τα καθήκοντα της υπηρεσίας του με σκοπό να προσπορίσει στον εαυτό του ή σε άλλον παράνομο όφελος ή για να βλάψει το κράτος ή κάποιον άλλο τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών, αν η πράξη αυτή δεν τιμωρείται με άλλη ποινική διάταξη».

Η κατολίσθηση των ποσοστών του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ προφανώς προκαλεί μια αμηχανία στον αρχηγό του. Η εκλογή του εκτόξευσε τα νούμερα στις δημοσκοπήσεις, αλλά η κομματική ευφορία δεν κράτησε για πολύ. Η ιδεολογική αμφιταλάντευση του προέδρου και των κομματικών στελεχών του κόμματος, αυτό το μπρος πίσω, αυτές οι ίσες αποστάσεις έχουν απογοητεύσει πολλούς ψηφοφόρους. Όπως μαθαίνουμε από το στενό περιβάλλον του, ελάχιστους ανθρώπους εμπιστεύεται ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Για να πούμε του στραβού το δίκιο – δεν είναι εύκολη η θέση του Ανδρουλάκη – ειδικά τώρα, λίγο πριν τις εκλογές. Καθόλου εύκολη. Πέφτουν που πέφτουν τα ποσοστά του, αν τοποθετηθεί ξεκάθαρα υπέρ της συνεργασίας με το ένα ή το άλλο κόμμα, θα έχει να αντιμετωπίσει σημαντική διαρροή ψηφοφόρων.

Ούτε ψύλλος στον κόρφο του. Κι είναι εύκολο να λέμε, εκ του ασφαλούς ,ότι πρέπει να τοποθετηθεί προεκλογικά πάνω σε αυτό το ακανθώδες θέμα. Ό,τι και να δηλώσει, χαμένος θα βγει. Αρκετά στραπάτσα έχει περάσει αυτό το κόμμα στην ιστορία του, δεν χρειάζεται ένα ακόμα.

Σεβαστή η στάση του Ανδρουλάκη. Κατανοητή η πολιτική του αμφιθυμία. Μέχρις ενός σημείου όμως. Και το σημείο αυτό ξεπεράστηκε όταν ο ίδιος – μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο για τις υποκλοπές, δεν ανέφερε καν το όνομα του πρωθυπουργού. Αυτό πραγματικά απογοήτευσε όχι μόνο τους ψηφοφόρους του, αλλά κι εμάς τους “εκτός κομματος” που τον εκτιμούμε και τον στηρίξαμε.

Πολλά έχει περάσει και πολύ έχει δοκιμαστεί το ΠΑΣΟΚ. Τα λάθη του τα γνωρίζουμε κι εμείς, τα γνωρίζουν – ελπίζουμε τουλάχιστον – κι οι ίδιοι.

Τα σκάνδαλα Τσοχατζόπουλου, Παπαντωνίου και Τσουκάτου.

Η επιβολή εκλογών το 2009 με έναν Καραμανλή να τους προσφέρει την εξουσία στο πιάτο κι ο Παπανδρέου να μη βλέπει τη φάκα στο τυρί.

Η συμμετοχή στην κυβέρνηση Σαμαρά.

Η αποτυχημενη στρατηγική πίσω από την κυβέρνηση Παπαδήμου.

Κι άλλα πολλά που δεν αναφέρουμε για να μη χαλάσουμε τις καρδιές μας.

Επί προσωπικού. Το είχα γράψει και παλιότερα, στην εποχή των εσωκομματικών εκλογών του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ. Θεωρώ έντιμο πολιτικό τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ακέραιο. Καθαρό. Μπορεί να κάνω λάθος αλλά αυτή είναι η γνώμη μου.

Και δεν θέλω επ’ ουδενί να πιστέψω ότι «με κάτι τον κρατάει» ο Μητσοτάκης. Όχι γιατί αμφιβάλλω ότι αυτός ήταν ο στόχος του πρωθυπουργού: να εκβιάσει τον Ανδρουλάκη για να κομποδέσει τη συνεργασία.

Είναι βέβαιο ότι μέχρι τις εκλογές ο άνθρωπος αυτός θα επιχειρήσει πολλά (και σε πολλούς) χτυπήματα κάτω από τη ζώνη, προκειμένου να μην αποχωριστεί την καρέκλα του.

Ακόμα κι αν υπάρχει κάτι επιλήψιμο στο παρελθόν του – που τίποτα σχετικό δεν έχει δημοσιοποιηθεί – ο Νίκος Ανδρουλάκης που γνωρίζουμε κι εκτιμούμε, δεν θα υποκύψει σε τέτοιους εκβιασμούς. Αυτό θελουμε να πιστεύουμε τουλάχιστον.

Αν πέσουμε έξω, το πλήγμα θα είναι μεγάλο. Και για το ΠΑΣΟΚ και για τη χώρα.