Τι χρειάζεται ο όρος “γυναικοκτονία”;

Στη Σαλαμίνα δεν διαπράχθηκε ένα “έγκλημα πάθους”. Δεν ήταν “η κακιά στιγμή”. Δεν τον “τύφλωσε η ζήλια”. Δεν “θόλωσε γιατί την αγαπούσε”.

Η δολοφονία της 43χρονης από τον 70χρονο, που την κακοποιούσε συστηματικά, ήταν μία ακόμη γυναικοκτονία. Ναι, γυναικοκτονία, μη δυσανασχετείς αγαπητέ αναγνώστη με όλες τις καλές σου προθέσεις.

Τι χρειάζεται η νομική κατοχύρωση της γυναικοκτονίας θα ρωτήσεις. Ανθρωποκτονία δεν είναι και δεν είναι αρκετό αυτό; Άνθρωποι δεν είμαστε όλοι;

Μιλάμε όμως για μητροκτονία, πατροκτονία, παιδοκτονία, αδελφοκτονία. Και αυτό διότι η σχέση του θύτη με το θύμα αποτελεί καθοριστικό στοιχείο στη διάπραξη του εγκλήματος. Θα ρωτήσεις τι σημασία έχει αυτό νομικά; Και οι δικαστές άνθρωποι είναι και ερμηνεύουν το νόμο με βάση και τις προκαταλήψεις της κοινωνίας μέσα στην οποία ζουν. Όταν όμως ο νόμος είναι ξεκάθαρος τότε ο νομοθέτης δείχνει το δρόμο.

Φυσικά δεν θα σταματήσουν ως δια μαγείας οι γυναικοκτονίες εάν κατοχυρωθεί ο όρος. Η δολοφονία στη Σαλαμίνα αποδεικνύει άλλωστε ότι κι ένα “panic button” δεν αποτελεί λύση, εάν δεν συνοδευτεί και από πιο ουσιαστικά μέτρα.

Η 43χρονη μητέρα πήγε στην Αστυνομία. Μίλησε και ζήτησε βοήθεια. Η μόνη συμβουλή όμως που είχαν να της δώσουν ήταν να μην κοιμηθεί στο σπίτι της και να εγκαταστήσει το πολυδιαφημισμένο “panic button”.

Ενδεχομένως κινήθηκαν με τις καλύτερες προθέσεις. Η γυναίκα πήγε στη μητέρα της. Σημείωση: Είχε τουλάχιστον υποστηρικτική οικογένεια, θα μπορούσε να μην είχε πουθενά να πάει. Ο δολοφόνος τη βρήκε. Διότι δεν υπάρχουν επαρκείς ασφαλείς κρατικές δομές, όπου θα μπορούσε να πάει.

Δεν υπάρχουν επίσης νομικές υπηρεσίες για γυναίκες κακοποιημένες, πιθανά θύματα μίας επόμενης γυναικοκτονίας, ώστε να βρουν ένα δικηγόρο. Και δεν συζητάμε καν για “πολυτέλειες” όπως ψυχολογική υποστήριξη.

Υπάρχουν μόνο ελάχιστες δομές και οι προσπάθειες γυναικείων οργανώσεων. Ναι, αυτών των “υστερικών”, αυτών των “φεμιναζί”. Δεν ακούγονται τόσο εντυπωσιακές όσο το “panic button”. Όμως ειναι πιο αποτελεσματικές. Αλλά λίγες, πολύ λίγες.

Γιατί σε ενοχλεί αδερφέ μου όμως ο όρος γυναικοκτονία; Εάν αναγνωρίσεις ότι κάποιος άλλος άνθρωπος βρίσκεται σε μειονεκτική θέση, αυτό δεν αφαιρεί από τα όποια δικά σου βάσανα της ζωής. Ίσα ίσα, όσο βελτιώνεται η θέση άλλων, θα βελτιώνεται η θέση όλων. Δεν είναι ο όρος “γυναικοκτονία” επίθεση στο ανδρικό φύλο, ούτε “ευνοϊκή μεταχείριση” των γυναικών. Είναι η αναγνώριση μίας θλιβερής πραγματικότητας. Και ένα βήμα – αλλά σίγουρα όχι το μόνο – για να αλλάξει.

• ΚΕΝΤΡΟ ΓΥΝΑΙΚΕΙΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ-Διοτίμα: 210-3244380, https://diotima.org.gr/contacts/
• «Ξενώνας φιλοξενίας γυναικών θυμάτων βίας & των παιδιών τους» του δήμου Αθηναίων. Επικοινωνία:
• Τμήμα Πολιτικών Ισότητας & Αντιμετώπισης Διακρίσεων Δήμου Αθηναίων τηλ.: 210 52.10.645 – 646
• Στα συμβουλευτικά Κέντρα της Γενικής Γραμματείας Ισότητας τηλ.: 210 33.17.305-6, στο Πολύκεντρο τηλ.: 210 5202800
• Στην 24ωρη τηλεφωνική γραμμή SOS 15900
• Στην ιστοσελίδα www.womensos.gr
• Εθνικό Κέντρο Κοινωνικής Αλληλεγγύης: 24ωρη τηλεφωνική γραμμή 197, [email protected]