Το 2022 μάθαμε πώς η ελληνική τηλεόραση μπορεί να φτάσει μέχρι το Netflix

“Δεν βγαίνουν πια καλές ελληνικές σειρές, όπως συνέβαινε στα “χρυσά” χρόνια της τηλεόρασης“. Πολλές φορές ακούσαμε αυτή τη φράση την τελευταία δεκαετία ή την σκεφτήκαμε παρακολουθώντας κάποια ανιαρή σειρά στην τηλεόραση. Και, ομολογουμένως, ήταν αλήθεια, καθώς, αφενός, τα κανάλια είχαν σταματήσει να επενδύουν στη μυθοπλασία, θεωρώντας – μάλλον εσφαλμένα – πως το είδος είχε “πεθάνει”, και, αφετέρου, η οικονομική κρίση των προηγούμενων ετών, οδήγησε σε φθηνές και φτωχές (από όλες τις απόψεις) παραγωγές.

Ωστόσο, τα τελευταία τρία χρόνια το τηλεοπτικό σκηνικό άρχισε να αλλάζει. Η έλευση των “Άγριων Μελισσών” το 2019 “πυροδότησε” το χαμένο ενδιαφέρον του κοινού για τη μυθοπλασία, οδηγώντας την επόμενη χρονιά τα κανάλια να αρχίσουν να εντάσσουν δειλά – δειλά στο πρόγραμμά τους ελληνικές σειρές. Αφού το εγχείρημα πέτυχε, η επένδυση στις σειρές μυθοπλασίας συνεχίστηκε, ενώ, παράλληλα, τα κανάλια ξεκίνησαν να βελτιώνουν την ποιότητα των παραγωγών τους και να κάνουν πιο προσεγμένες επιλογές ως προς το τι θα παρουσιάσουν στο κοινό.

Κάπως έτσι, φτάσαμε στο 2022, που αποτέλεσε το αποκορύφωμα αυτής της επιστροφής στις ελληνικές σειρές μυθοπλασίας και της συνεχιζόμενης εξέλιξης του τηλεοπτικού τοπίου. Το μόνο σίγουρο είναι πως υπήρξε η πιο παραγωγική, τηλεοπτικά, χρονιά των τελευταίων ετών και ο ανταγωνισμός ήταν πολύ μεγάλος πολύ μεγάλος.

Δεκάδες νέες ελληνικές σειρές το 2022

Πιο συγκεκριμένα, η χρονιά που φεύγει είχε, ίσως, τις περισσότερες ελληνικές σειρές που έχουν υπάρξει ποτέ ταυτόχρονα στην τηλεόραση, σε σημείο που το κοινό είχε “χαωθεί” και δεν ήξερε τι να πρωτοδεί. Όλα τα ιδιωτικά κανάλια είχαν τουλάχιστον δύο καινούργιες σειρές, αφήνοντας στην άκρη τα παντός είδους ριάλιτι, στα οποία είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους τα προηγούμενα χρόνια. Αν μετρήσουμε μόνο τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο του 2022, έκαναν πρεμιέρα τουλάχιστον 15 καινούργια σίριαλ, χωρίς να λάβουμε υπόψιν αυτά που συνεχίστηκαν με τη δεύτερη σεζόν τους.

Είναι προφανές πως δεν κατάφεραν όλες αυτές οι σειρές να “κερδίσουν” το κοινό και να σημειώσουν υψηλά νούμερα τηλεθέασης, κάτι που είναι λογικό, αφού η “πίτα” δεν μπορεί να χωριστεί σε χίλια κομμάτια. Ο τόσο μεγάλος αριθμός τηλεοπτικών προϊόντων “κατακερματίζει” το κοινό που τα καταναλώνει, ωστόσο, είναι θετικό και μόνο το γεγονός πως γίνεται μια εξαιρετική προσπάθεια για πιο ποιοτική τηλεόραση, αλλά και το ότι ο κόσμος έχει πλέον την επιλογή να αποφασίσει τι θα δει – και όχι να αρκεστεί σε κάτι που δεν του αρέσει ή σε κάτι μέτριο.

Η αλήθεια είναι πως υπήρχε μεγάλη ποικιλία, που μπορούσε να ανταποκριθεί σε όλα τα γούστα, καθώς οι σειρές που προβλήθηκαν το 2022 κάλυψαν μία μεγάλη γκάμα ειδών: δραματικές, κωμικές, αστυνομικές, ψυχολογικές, σειρές εποχές, άλλες που βασίζονται σε βιβλία, αλλά και νέα είδη που στηρίζονται σε ένα κράμα μουσικής σάτιρας και κωμωδίας. Εδώ, αξίζει να σημειωθεί, πως οι σειρές εποχής έχουν αρχίσει να κερδίζουν έδαφος το τελευταίο διάστημα – ακόμη κι αν μιλάμε για 30 χρόνια πριν.

Ποιες ξεχώρισαν

Από τις δεκάδες σειρές που προβλήθηκαν το 2022, ξεχώρισαν, εκτός από το “Maestro” του Χριστόφορου Παπακλιάτη στο MEGA– το οποίο θα αναλυθεί εκτενώς παρακάτω – τα “Κάνε ότι κοιμάσαι” και “Μια νύχτα του Αυγούστου” της ΕΡΤ, οι “Παγιδευμένοι” του ΑΝΤ1, τα “Αυτή η νύχτα μένει” και “Παράδεισος των Κυριών” του Alpha, το “Μαύρο Ρόδο” του MEGA. Στην “κούρσα” αυτή, ψηλά στην προτίμηση του κοινού, βρέθηκαν και ο “Σασμός” του Alpha και η “Γη της ελιάς” του MEGA, που μετέδωσαν τον δεύτερο κύκλο τους. Πάντως, δεν είναι τυχαίο που όλες οι προαναφερθείσες σειρές ανήκουν στα είδη του δράματος, του αστυνομικού και του μυστηρίου, αφού η πικρή αλήθεια είναι πως η κωμωδία στην ελληνική τηλεόραση ακόμη χωλαίνει.

Φωτεινή εξαίρεση η σειρά “Τα Νούμερα” της ΕΡΤ, η σουρεαλιστική μουσική κωμωδία του Φοίβου Δεληβοριά, η οποία αποτέλεσε γενικότερα μία τεράστια έκπληξη για τη χρονιά αυτή. Ήταν η πρώτη φορά που είδαμε ένα υβριδικό πρόγραμμα σαν κι αυτό, που περιλαμβάνει ζωντανή μουσική, χορό, σάτιρα, μαγεία, stand up comedy και ξεχωριστούς καλεσμένους σε ρόλους-έκπληξη, να προβάλλεται στην ελληνική τηλεόραση και, μάλιστα, στο κρατικό κανάλι. Παρόλο που η σειρά απευθύνεται σε συγκεκριμένο κοινό, αποτελεί μία μεγάλη πρωτοτυπία για τα ελληνικά δεδομένα και αξίζει να υπάρχει στην τηλεόραση, για εκείνους που μπορούν να ταυτιστούν.

Στο σημείο αυτό, αξίζει να ειπωθεί πως η ΕΡΤ έκανε μεγάλα και τολμηρά άλματα το 2022, ενώ ήταν το κανάλι που είχε τις περισσότερες σειρές μυθοπλασίας, όλες τους προσεγμένες παραγωγές, με εξαιρετικό καστ και ενδιαφέρον σενάριο. Η αναβάθμιση του περιεχομένου της ΕΡΤ έφερε και την απογείωση της ψηφιακής της πλατφόρμας, του ERTFLIX, το οποίο, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία για την επισκεψιμότητά του, μετρά 2 εκατομμύρια προβολές την εβδομάδα, 295.000 κάθε μέρα, ενώ μόνο τον Οκτώβριο του 2022 δέχθηκε 9,7 εκατομμύρια επισκέψεις. Μάλιστα, από τα καταγεγραμμένα ποσοστά, αποδεικνύεται πως το ERTFLIX υπερδιπλασιάζει την πραγματική τηλεθέαση των τριών καναλιών της ΕΡΤ.

Maestro, η πρώτη ελληνική σειρά που μπήκε στο Netflix

Η μεγάλη αποκάλυψη της χρονιάς ήταν μία και έχει το όνομα “Maestro”. Η νέα σειρά του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στο MEGA, η οποία σηματοδότησε την τηλεοπτική επιστροφή του μετά από μια μακρόχρονη αποχή, όχι μόνο αποθεώθηκε από το ελληνικό κοινό, αλλά κατάφερε να “κερδίσει” μία θέση στη λίστα του Netflix. Πρόκειται για την πρώτη ελληνική σειρά που στριμάρει σε παγκόσμια πλατφόρμα και αυτό αποτελεί μία τεράστια επιτυχία για την χώρα μας. Παράλληλα, αποδεικνύεται πως – όταν θέλει – η ελληνική τηλεόραση μπορεί να κάνει “θαύματα”, φτάνει να υπάρχει η όρεξη, το ταλέντο, η αντίληψη, αλλά και το χρήμα για να γίνει αυτό.

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους το “Maestro” αξίζει να βρίσκεται σε μία online πλατφόρμα τέτοιου βεληνεκούς και να στέκεται επάξια δίπλα σε σειρές που έχουν κατακτήσει το παγκόσμιο κοινό. Καταρχάς, είναι μια παραγωγή υψηλών προδιαγραφών και φαίνεται στην πράξη (εν προκειμένω στην οθόνη μας) το υψηλό κόστος της, το οποίο έχει παραδεχτεί και ο ίδιος ο δημιουργός. Αν θέλουμε να μιλήσουμε με νούμερα, πρόκειται για τη δεύτερη πιο ακριβή σειρά ανά επεισόδιο στην ιστορία του MEGA, με προϋπολογισμό επιλέξιμων δαπανών 2.318.570€. Την ίδια ώρα λαμβάνει κρατική επιδότηση 927.428€, ενώ το μέσο κόστος ανά επεισόδιο 257.618 ευρώ. Παράλληλα, είναι και μια από τις ακριβότερες ελληνικές σειρές όλων των εποχών.

Το θέμα δεν είναι τα λεφτά. Σίγουρα, το budget συμβάλλει στο πολύ όμορφο τελικό αποτέλεσμα, λόγω του υπερσύγχρονου εξοπλισμού, των εξωτερικών γυρισμάτων στους ειδυλλιακούς Παξούς και πολλών άλλων παραγόντων, ωστόσο, χωρίς ταλέντο δεν γίνεται τίποτα. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έχει φτιάξει μια σειρά που μοιάζει με ταινία χωρισμένη σε πολλά μέρη ή αλλιώς θυμίζει τις limited series του Netflix (μιας και είναι μόλις 9 επεισόδια), δηλαδή ταιριάζει “γάντι” στην πλατφόρμα. Έχει ροή, προσοχή στις λεπτομέρειες και διακατέχεται στο σύνολό της από μία κινηματογραφική αισθητική, η οποία αποτυπώνει και την ποιότητά της. Την ίδια στιγμή, πρόκειται για ένα σύγχρονο έργο, που δεν αναπαράγει σεναριακά και σκηνοθετικά πρότυπα του παρελθόντος, που έχουν πια κουράσει.

Η σύγχρονη ματιά είναι το ζητούμενο

Το σημαντικότερο στοιχείο του “Maestro” είναι η σύγχρονη ματιά του. Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης “συνομιλεί” με το “σήμερα” και συμπορεύεται με την εποχή του, σε όλους του άξονες, “αγγίζοντας” όλα όσα βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, τόσο πρακτικά όσο και αξιακά. Αρχικά είναι η πρώτη ελληνική τηλεοπτική σειρά στην οποία βλέπουμε την πανδημία να είναι παρούσα, με τους χαρακτήρες να φοράνε μάσκες κατά του κορονοϊού και να χρησιμοποιούν αντισηπτικά. Επίσης, οι πρωταγωνιστές χρησιμοποιούν dating apps, ανταποκρινόμενοι στη σύγχρονη πραγματικότητα όπου το φλερτ έχει μεταφερθεί στο Tinder και στα social media. Ακόμη και οι διάλογοι είναι πραγματικοί, όχι τύπου “Βίρνα, θέλεις να πεις ότι έχεις εραστή; Ναι, Γιάγκο, αυτό θέλω να σου πω, ότι έχω εραστή” (κι όμως, ακόμη τα συναντάμε).

Έπειτα, ο βασικός παράγοντας που κάνει τη σειρά σύγχρονη και συμβάλλει στην επιτυχία της, είναι τα κοινωνικά ζητήματα και προβλήματα που θίγει ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης, αλλά και ο τρόπος που το κάνει. “Αγγίζει” ευαίσθητα θέματα που μας απασχολούν καθημερινά, όπως είναι η ενδοοικογενειακή βία, ο ρατσισμός, η ομοφοβία, αλλά και οι παθογένειες της “αγίας ελληνικής οικογένειας”, την οποία και αποδομεί με χειρουργική ακρίβεια. Αποκαλύπτονται ωμά και ρεαλιστικά η σιωπή και, τελικά, η συνενοχή της γειτονιάς, ο “γολγοθάς” των ανθρώπων πίσω από τα καλοσχηματισμένα χαμόγελα και τις κλειστές πόρτες, η υποκρισία της κοινωνίας, η πατριαρχία και η έμφυλη βία. Ακόμη, είδαμε να γίνεται λόγος – ξανά για πρώτη φορά – για τις αόρατες ασθένειες και νόσους. Ο τηλεθεατής μπόρεσε, επιτέλους, να ταυτιστεί, ενώ η σειρά μας έφερε αντιμέτωπους με τον εαυτό μας.

Παράλληλα, δίνεται ορατότητα στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα, με τρόπο που δεν προσβάλλει, αφού δεν παρουσιάζονται ως καρικατούρες με φτερά και πούπουλα και με σκοπό να γελάσει το κοινό. Είναι άνθρωποι, όπως όλοι, και εκφράζονται οι φοβίες τους, οι προβληματισμοί τους, η δυστυχία τους, λόγω ακριβώς της κοινωνίας που τους απαγορεύει να ζήσουν όπως θέλουν, αλλά και η αγάπη τους, που ψάχνει χώρο και τρόπο να ανθίσει. Σχεδόν 20 χρόνια μετά από το πρόστιμο του ΕΣΡ στον Χριστόφορο Παπακαλιάτη για το γκέι φιλί στο “Κλείσε τα μάτια”, δεν μπορεί (και δεν θα έπρεπε) πια να μας σοκάρει η εκδήλωση αγάπης δύο ανθρώπων – κι αυτό καλό θα είναι να γίνει αντιληπτό από όλους.

Ταυτόχρονα, αξίζει να σημειωθεί πως το καστ του “Maestro” είναι αριστουργηματικό, αφού αποτελείται εξίσου από καταξιωμένους ηθοποιούς, οι οποίοι έχουν αποδείξει εδώ και χρόνια το τεράστιο ταλέντο τους, αλλά και από νεότερους ηθοποιούς, φρέσκα πρόσωπα που δεν έχουν “καεί” στην τηλεόραση. Οι ηθοποιοί είναι “ένας κι ένας”, με μεγάλο ταλέντο, κάτι που αποδεικνύεται στις εξαιρετικές και σύγχρονες ερμηνείες τους, ενώ η προσθήκη της αγαπημένης τραγουδίστριας Χαρούλας Αλεξίου, στην πρώτη της συμμετοχή της σε τηλεοπτική σειρά, υπήρξε μία άκρως επιτυχημένη επιλογή. Οι ερμηνείες της Μαρίας Καβογιάννη και του Γιάννη Τσορτέκη, πάντως, θα μας “στοιχειώνουν” για καιρό.

Τέτοιες σειρές θέλουμε

Τέλος, όσον αφορά το “Maestro”, γίνεται αντιληπτό πως ο δημιουργός του είχε ένα όραμα, το οποίο και έκανε πράξη. Με προσοχή, με έμφαση στις λεπτομέρειες και με σκοπό, εξ αρχής, να μην κάνει εκπτώσεις σε αυτό που είχε στο μυαλό του, ενώ είχε στα χέρια του και τα απαραίτητα μέσα. Αυτό, σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, οδήγησε σε ένα άρτιο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα με ανατριχιαστικά επίκαιρη θεματολογία, εξασφαλίζοντάς του μια θέση στο Netflix.

Το γεγονός ότι μπήκε στην πλατφόρμα, την κάνει απαραίτητα μια καλή σειρά; Ίσως όχι, αλλά η συγκεκριμένη κέρδισε επάξια μια θέση, ειδικά αν την συγκρίνουμε με άλλες. Πριν από το “Maestro”, η σειρά που είχε καταφέρει να φτάσει πολύ κοντά σε αυτό, ήταν η τριλογία του “Έτερος Εγώ”, μια παραγωγή της COSMOTE TV. Μέχρι τότε, πιστεύαμε πως μόνο μία συνδρομητική πλατφόρμα μπορούσε και είχε τα όποια μέσα, αλλά και τη διάθεση, να φτιάξει μία “σειρά επιπέδου Netflix”. Να που τελικά, η ιδιωτική τηλεόραση απέδειξε πως είναι ικανή να το κάνει, αν βρεθεί η κατάλληλη ευκαιρία. Θέλει και κόπο και τρόπο.

Όταν τα κανάλια συνειδητοποιήσουν πως η κοινωνία έχει αρχίσει να αλλάζει και μπαίνει σε μια νέα εποχή, τότε θα αντιληφθεί πως ο σύγχρονος τηλεθεατής δεν μπορεί πια να παρακολουθήσει αστεία με βιαστές και τον Μάρκο Σεφερλή ντυμένο κυρία “Χαρίκλεια”.