Τo έγκλημα είναι το μείζον, όχι τα κουτσομπολιά, οι σύζυγοι και τα sms…

Το δυστύχημα στα Τέμπη έχει χαρακτηριστικά εγκλήματος. Όσοι το «ανακατεύουν» με συζύγους και συναντήσεις με ποτά και πούρα το υποβαθμίζουν. Τα δικαστήρια αποδίδουν δικαιοσύνη για εγκλήματα, δεν(πρέπει να) ασχολούνται με πολιτικά κουτσομπολιά και δεν επιλύουν πολιτικές διαφορές και συγκρούσεις.

Ας τα ξεχωρίσουμε, για να φανεί ποιο είναι το μείζον και το μέγιστο και ποιο το δευτερεύον και το ασήμαντο.

Πρώτον, το έγκλημα στα Τέμπη έπρεπε να έχει εκκαθαριστεί πολιτικά. Δυστυχώς, δεν εκκαθαρίστηκε με ευθύνη του πρωθυπουργού και προέδρου της ΝΔ. Ο ενεχόμενος υπουργός Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν ανέλαβε, όπως επιβαλλόταν, την πολιτική ευθύνη. Διότι παραιτήθηκε μεν από το αξίωμά του, αλλά σε ενάμιση μήνα ήταν ξανά υποψήφιος για βουλευτής. Μεγάλο λάθος του ίδιου και μεγαλύτερο του Κυριάκου Μητσοτάκη που του το επέτρεψε.

Δεύτερον, το έγκλημα πρέπει να εκκαθαριστεί και δικαστικά. Αλλά όχι όπως (δεν) έχουν εκκαθαριστεί εγκλήματα του πρόσφατου παρελθόντος. Κατά τούτο η διαβεβαίωση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων ότι δεν υπάρχουν «πλημμέλειες ή ολιγωρίες» και ότι «η δικαιοσύνη μένει έξω από το πολιτικό παιχνίδι» έχει σχετική αξία. Πρέπει να αποδεικνύεται στην πράξη. Αλήθεια, μπορούν να μας πουν οι συνδικαλιστές δικαστές πού βρίσκεται η έρευνα για το έγκλημα των υποκλοπών; Κοντεύουν δυο χρόνια από τις πρώτες καταγγελίες και ουδείς γνωρίζει κάποιο αποτέλεσμα. Είναι δυνατό να επαναληφθούν τα ίδια και στο σημερινό έγκλημα;

Τρίτον, για να μη μείνουν κενός λόγος οι διαβεβαιώσεις του ίδιου του κ. Καραμανλή και συναδέλφων του υπουργών, που ήδη τον έχουν αθωώσει (Βορίδης, Γεωργιάδης), ότι «εν κρύβεται πίσω από την ασυλία», πρέπει η πλειοψηφία της Βουλής, δηλαδή η ΝΔ, να δεχθεί τη σύσταση προανακριτικής επιτροπής. Οι ευθύνες του ενεχόμενου υπουργού πρέπει να διερευνηθούν επισταμένως, για να μην παραδοθεί βορρά στο «δικαστήριο» της κοινής γνώμης. Για την παραπομπή ή όχι υπουργού στο Ειδικό Δικαστήριο αποφασίζει πλέον το Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο αποτελείται από ανώτατους δικαστές. Αν ο κ. Καραμανλής δεν έχει ποινικές ευθύνες, δεν θα παραπεμφθεί. Θα ήταν, όμως, μεγάλο σκάνδαλο αν οι συνάδελφοί του βουλευτές, με την κάλυψη του πρωθυπουργού, τον προστατεύσουν δια του άρθρου 86 και δεν ερευνηθούν οι ενδεχόμενες ευθύνες του.

Τέταρτον, όλα τα υπόλοιπα, που συνδέονται με την τραγωδία των Τεμπών, έχουν από μικρή έως σχετική αξία. Για παράδειγμα, η σύγκρουση της κυβέρνησης με το εκδοτικό συγκρότημα του Βαγγέλη Μαρινάκη και οι «αποκαλύψεις» για εμπλοκή της συζύγου του πρωθυπουργού, ώστε να «εξευμενιστεί» ο επιχειρηματίας, έχουν μόνο πολιτικό ενδιαφέρον και δεν έχει νόημα η ποινικοποίησή τους.

Η αποκάλυψη της εφημερίδας «Εστία» για μήνυμα που έστειλε η σύζυγος του πρωθυπουργού στον επιχειρηματία, πριν από την επίσκεψη των (πρώην) υπουργών Μπρατάκου και Παπασταύρου, διαψεύστηκε από όλες τις πλευρές. Δεν έχει κανένα νόημα η παραπομπή της υπόθεσης στα δικαστήρια. Ακόμα κι αν καταδικαστεί η εφημερίδα (αφού είναι σχεδόν αδύνατο να αποδείξει ότι υπάρχει αυτό το sms), οι εντυπώσεις θα μείνουν. Η κυβέρνηση δεν έχει να κερδίσει τίποτα από μια τέτοια δίκη. Αρκεί η διάψευση.

Τα ίδια ισχύουν και στην αντιδικία της κυρίας Μητσοτάκη με τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Έλενα Ακρίτα. Πολιτική, με στόχο την εντυπωσιοθηρία, ήταν η ανάρτηση της βουλευτού, πολιτική έπρεπε να είναι και η απάντηση. Κακώς ο πρωθυπουργός έδωσε πρόσθετη διάσταση στο θέμα, με τη δήλωση ότι θα πάει μάρτυρας στη δίκη. Δεν χρειαζόταν. Αρκούσε η προτροπή προς τους αντιπάλους του να αντιπαρατεθούν μαζί του πολιτικά. Οι σύζυγοι και τα παιδιά των πολιτικών πρέπει να μένουν έξω από την πολιτική αντιπαράθεση, υπό τον όρο ότι δεν δίνουν αφορμές.

Στις πολλές διαστάσεις της υπόθεσης των Τεμπών σημασία είχε η αποκάλυψη του «Βήματος» ότι «μονταρίστηκαν» οι συνομιλίες πριν από το δυστύχημα. Διότι, αν αποκαλυφθεί ποιος και γιατί το έκανε, μπορεί να επιβεβαιώσει τις φρικτές υποψίες για κουκούλωμα. Και να ανοίξει δρόμο για πρόσθετες ποινικές διώξεις. Τα υπόλοιπα, που ακολούθησαν (αν η κυρία Μητσοτάκη έστειλε ή όχι μήνυμα στον Μαρινάκη), έχουν σχετική αξία. Και να έστειλε δεν προκαλεί καμιά μεγάλη έκπληξη, πολιτικά σχόλια μπορεί να προκαλέσει. Πάντως, σε καμιά περίπτωση δεν (πρέπει να) είναι αντικείμενο των δικαστηρίων. Οι δικαστές δεν έχουν αρμοδιότητα να επιλύουν πολιτικές υποθέσεις και συγκρούσεις.

Σε όλο αυτό το θλιβερό κουβάρι δεν πρέπει να χαθεί το μείζον. Που δεν είναι άλλο από το έγκλημα στα Τέμπη και την επιβαλλόμενη εξιχνίασή του, πολιτική και δικαστική. Τα άλλα (οι σύζυγοι, οι επιχειρηματίες, οι αποκαλύψεις -πραγματικές ή μη-η εντυπωσιοθηρία) είναι δευτερεύοντα και εντάσσονται στην πολιτική σύγκρουση. Όσοι προτάσσουν τα δευτερεύοντα, επειδή είναι γαργαλιστικά και ιντριγκαδόρικα, εξ αντικειμένου υποβαθμίζουν το μείζον.

Οι κυβερνήσεις παθαίνουν ζημιά όταν αποκαλύπτεται η ευθύνη τους σε εγκλήματα και στο κουκούλωμά τους. Οι αντιπολιτεύσεις κερδίζουν όταν συμβάλλουν στην αποκάλυψη των εγκλημάτων, όχι όταν ασχολούνται με γυναικόπαιδα και κουτσομπολιά και στρέφουν, εξ αντικειμένου, αλλού την προσοχή.