Το ΕΣΡ ανάμεσα σε Φουρτουνάκηδες και Βροντάκηδες

Στη «Νεράιδα και το Παλληκάρι», την κλασική κωμωδία του Ντίνου Δημόπουλου, το Κατερινιώ (Αλίκη Βουγιουκλάκη) και ο Μανούσος (Δημήτρης Παπαμιχαήλ),  με τον (ξαφνικό) μεγάλο τους έρωτα  «σβήνουν» την αιώνια βεντέτα μεταξύ Φουρτουνάκηδων και Βροντάκηδων. Μέχρι, βεβαίως, να φτάσουμε στο (σύνηθες) ευτυχισμένο τέλος μιας ακόμη κλασικής ταινίας του ασπρόμαυρου ελληνικού κινηματογράφου, οι περιπέτειες είναι πολλές.

Ο ξαφνικός (μέσω ΑΝΕΛ) έρωτας του ΣΥΡΙΖΑ με τον Βύρωνα Πολύδωρα, τον οποίο πρότεινε για την προεδρία του ΕΣΡ, δεν είναι, οπωσδήποτε, σαν αυτόν του Μανούσου με το Κατερινιώ. Εδώ δεν υπάρχει «έρωτας με την πρώτη ματιά» αλλά προφανής ιδιοτέλεια,  με στόχο αφενός να «ξεσκεπάσει» τη στάση της ΝΔ στο θέμα των τηλεοπτικών καναλιών και αφετέρου να φέρει στην επιφάνεια την αιώνια βεντέτα μεταξύ «καραμανλικών» και «μητσοτακικών» (και εσχάτως και «σαμαρικών») στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Παράλληλα, βεβαίως,  οξύνει ακόμη περισσότερο την κόντρα μεταξύ Τσίπρα-Καμμένου από την μια πλευρά και Μητσοτάκη-Σαμαρά από την άλλη, ενώ  ανοίγει (περιορισμένα μέχρι στιγμής) «μέτωπα» στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ, που το Μαξίμου πρέπει να διαχειρισθεί.

Δηλαδή, με άλλα λόγια, η επιλογή Πολύδωρα ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου και στα εσωκομματικά αλλά και στα «μέτωπα» μεταξύ των κομμάτων και, άρα, ήταν εκ των προτέρων αναμενόμενο ότι δύσκολα θα περπατήσει. Το αν, σε αυτή την περίπτωση, περνώντας μέσα από χίλια κύματα, θα έχουμε “happy end” όπως στην ταινία του Δημόπουλου, θα φανεί σήμερα και τις επόμενες ημέρες.

Γιατί το ζητούμενο είναι ένα: Με ή χωρίς Πολύδωρα, να αρθεί το αδιέξοδο που προκάλεσε (και) η απόφαση του ΣτΕ, ώστε να οδηγηθούμε μέσα από συναινετικές διαδικασίες στη σύνθεση ενός νέου ΕΣΡ που μετά από 27 χρόνια θα βάλει, επιτέλους, τάξη στο τηλεοπτικό τοπίο. Μία τάξη που επιχείρησε να βάλει ο νόμος Παππά κατοχυρώνοντας δύο βασικά δεδομένα: Τα 255 εκατ. ευρώ από τους τέσσερις υπερθεματιστές και ακόμη τέσσερις επιχειρηματίες που συμμετείχαν στο διαγωνισμό και έδειξαν ότι θέλουν να συνεχίσουν να επενδύουν ή να επενδύσουν, για πρώτη φορά βάσει συγκεκριμένων κανόνων, στην τηλεοπτική αγορά.   

Η επιλογή Πολύδωρα, όμως, καταδεικνύει ότι «τάξη» πρέπει να μπει και στα δύο μεγάλα κόμματα και, κυρίως, στο τι αυτά εκφράζουν.  Ο ΣΥΡΙΖΑ, για παράδειγμα, θα πρέπει να πει αν συμφωνεί με τις απόψεις του «υπουργού της ζαρντινιέρας», του «στρατηγού άνεμου», του πολιτικού που μίλησε για την αναγκαιότητα ευρύτερης συνεργασίας και με την «ψηφισμένη», όπως έλεγε,  Χρυσή Αυγή. Και η ΝΔ, από τις τάξεις της οποίας διεγράφη από τον κ. Σαμαρά ο κύριος Πολύδωρας όχι για τις δηλώσεις του για την Χρυσή Αυγή αλλά γιατί καταψήφισε τον ΕΝΦΙΑ, θα πρέπει να εξηγήσει αν αποκηρύσσει το «καραμανλικό» παρελθόν της και τη διακυβέρνηση 2004-2009 και, από εδώ και πέρα, αν και με Μητσοτάκη αρχηγό, θα πορευθεί με τον Άδωνη Γεωργιάδη, τον Μάκη Βορίδη και τον… Αντώνη Σαμαρά.

Αυτά για (λίγο) αργότερα. Γιατί, μέχρι τότε, είναι επείγον όλα τα κόμματα, αντί να «ερωτεύονται» πρόσωπα, να αποδείξουν τον ανιδιοτελή τους «έρωτα» για τους πολίτες,  που θα «σβήσει» τις όποιες εσωκομματικές ή διακομματικές βεντέτες τύπου Φουρτουνάκηδων – Βροντάκηδων, βρίσκοντας άμεσα, όπως, άλλωστε, επιτάσσει το Σύνταγμα, λύση στη σύνθεση του νέου ΕΣΡ. Για να μπουν, επιτέλους, μετά από 27 χρόνια, κανόνες στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο. 

* Ο Χρίστος Βούζας έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος σε όλο φάσμα των ΜΜΕ και είναι διευθυντής της βραβευμένης από το Ίδρυμα Μπότση ιστοσελίδας  aftodioikisi.gr, της οποίας είναι και ιδρυτής.