Το “γιατί θα πας στη διαδήλωση” γίνεται οξυγόνο για τους Έλληνες

Από τα μύρια όσα τραγελαφικά (ενδεχομένως σκέτο τραγικά) που έχουν ειπωθεί τις τελευταίες ημέρες από κυβερνητικά στελέχη, για τις διαδηλώσεις που έχουν προγραμματιστεί σε όλη τη χώρα στη συμπλήρωση δυο χρόνων από την τραγωδία στα Τέμπη, το δικό μου Νο1 είναι το «σε σχέση με την αλλαγή του πλανήτη, τα αίτια ενός δυστυχήματος είναι μικρό ζήτημα» του υπουργού Επικρατείας, Μάκη Βορίδη.

Στην πραγματικότητα, συγκριτικά ο κάθε άνθρωπος είναι ένας κόκκος άμμου μέσα στο σύμπαν (ή για να είμαι ακόμα πιο ακριβής, ούτε ένας κόκκος άμμου, όπως έχει διευκρινίσει ο αστροφυσικός Διονύσης Σιμόπουλος). Αυτό σημαίνει ότι δεν έχει την παραμικρή αξία η ύπαρξή μας, πάντα με τη λογική του κυρίου Βορίδη.

Όλοι οι άλλοι βέβαια, έχουμε το αναφαίρετο δικαίωμα να πιστεύουμε πως έχουμε αξία και δεδομένα αξίζουμε κάτι καλύτερο από αυτό που ζούμε την τελευταία διετία, που πολλοί και με πολλούς διαφορετικούς τρόπους προσβάλλουν όχι μόνο τη νοημοσύνη μας, αλλά την ανθρώπινη υπόσταση.

Παρ’ όλα αυτά, δεν κατάφεραν να μας κάνουν να τσακωθούμε μεταξύ μας (καθώς τυγχάνει εθνικό σπορ και για αυτό γίνεται τακτικά εργαλείο στα χέρια κυβερνώντων) και να αδιαφορήσουμε για την τραγωδία που στοίχισε 57 ζωές, ενώ δεκάδες άλλοι -που ήταν στο τρένο, αλλά και οι συγγενείς και αγαπημένοι όλων- αναγκάστηκαν να επαναπροσδιορίσουν τη ζωή τους μετά το βράδυ της 28ης Φεβρουαρίου του 2023.

Η αποτυχία της συνήθους τακτικής της επιτυχίας -για τη διάσπαση- έγινε ξεκάθαρη στο Ράδιο Αρβύλα της Τετάρτης, όταν συνεργάτης της εκπομπής του ΑΝΤ1 ρώτησε Θεσσαλονικείς -όλων των ηλικιών- αν θα κατέβουν στο συλλαλητήριο μνήμης και διαμαρτυρίας για την τραγωδία των Τεμπών και γιατί.

Δηλαδή, κάλεσε όσους απάντησαν να εξηγήσουν το λόγο που θα παρουσιαστούν στη διαδήλωση της Παρασκευής.

Όσα ειπώθηκαν γίνονται αχτίδα ελπίδας για το μέλλον αυτής της χώρας. Φάνηκε πως για πρώτη φορά μετά πολλά χρόνια παραμερίζουμε πολιτικές πεποιθήσεις, βολές ή ό,τι άλλο μας έχει κάνει να μην κοιτάμε πολύ μακριά από τον εαυτό μας -κατά τη διάρκεια του αέναου αγώνα επιβίωσης- και ενωνόμαστε σε έναν κοινό, αλληλέγγυο αγώνα που τελικά μας αφορά όλους.

Ακολουθούν οι απαντήσεις που δύσκολα δεν θα σε συγκινήσουν.

«Γιατί είναι αδικία όλο αυτό που γίνεται και κάποια στιγμή πρέπει να δοθεί δικαίωση σε όλο αυτό».

«Μιλάμε για παιδιά, τα οποία είχαν τόσα σχέδια για το μέλλον, είχαν όνειρα, είχαν προσδοκίες. Κάποιος πρέπει να τιμωρηθεί για όλο αυτό που συνέβη».

«Διαμαρτύρομαι για τα πάντα. Στην υπόθεση υπάρχει μεγάλη συγκάλυψη, την παρακολουθώ εδώ και δυο χρόνια και νιώθω ότι μερικά πράγματα πρέπει να βγουν στην επιφάνεια. Πρέπει και ο κόσμος να ενδιαφερθεί, να μάθει».

«Είναι τυχερή η συγκεκριμένη κυβέρνηση που δεν υπάρχει κάποιος αντίπαλος. Μακάρι κάποιος να κινητοποιηθεί γενικά και να υπάρξει ένας αντίλογος, μπας και γίνει κάτι διαφορετικό. Φτάνει πια».

«Θα συμμετέχω για τις ψυχές των παιδιών που χάθηκαν, γιατί είναι ένα ζήτημα πολύ σημαντικό για όλους μας και μας αγγίζει κι εμάς τους νέους, γιατί ο καθένας μας μπορούσε να είναι εκεί πέρα».

«Θα συμμετέχω για όλους τους ανθρώπους που χάθηκαν, μεταξύ των οποίων ήταν και συμφοιτητές μας στο ΑΠΘ, για τις οικογένειες τους, για όλη αυτήν την αδικία που έχει συμβεί. Είμαστε μαζί τους και όχι απέναντι τους».

«Φυσικά και θα συμμετέχω. Τόσοι άνθρωποι σκοτώθηκαν. Είναι δυνατόν να μη συμμετέχουμε;».

«Χρειάζονται στήριξη οι γονείς των θυμάτων. Πρέπει να νιώθουν πως είναι μαζί τους και άλλος κόσμος».

«Τα παιδιά αυτά είναι και παιδιά μας».

«Θα συμμετέχω στη μνήμη των θυμάτων και για τις οικογένειες τους».

«Είναι ημέρα μνήμης. Πρέπει να στηρίξουμε. Πρέπει να κατέβουμε όλοι και δη όσοι είμαστε γονείς, όμορφα και ωραία».

«Ο λόγος που θα συμμετέχω είναι η διαμαρτυρία. Τίποτα άλλο».

«Εννοείται πως θα συμμετέχω. Πρέπει να στηρίξουμε τους γονείς που πενθούν. Να είμαστε δίπλα τους. Είναι καθήκον μας».

«Θα μπορούσε να είμαι εγώ, κάποιος άλλος».

«Θα συμμετέχω γιατί πιστεύω ότι αυτό που γίνεται είναι ένα έγκλημα και η συμμετοχή είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε».

«Θα συμμετέχω γιατί θέλω να βγει ένα αποτέλεσμα. Να μάθουμε τι έγινε και τι δεν έγινε».

«Όλοι θα πρέπει να είμαστε εκεί, για να υπάρξει δικαίωση για αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει πολιτικός διαχωρισμός εν προκειμένω».

«Όσοι έχουν ανθρωπιά καταλαβαίνουν τι γίνεται και πρέπει να είμαστε όλοι στη διαμαρτυρία».

«Θα είμαστε εκεί για όλες τις ψυχές που έφυγαν».

«Δεν υπάρχει λόγος. Είναι αυτονόητο. Πρέπει να είμαστε όλοι εκεί. Όλοι παρόντες. Μπορεί να ήσουν εσύ, να ήμουν εγώ, όλοι μας. Είναι παρακμή αυτό το πράγμα που γίνεται. Δυστυχώς δεν υπάρχουν λόγια».

«Θα συμμετέχω για τη δικαιοσύνη των παιδιών και για να έλθει η τιμωρία στους υπεύθυνους για το έγκλημα των Τεμπών».

«Γιατί είναι το σωστό».

«Θα κατέβω μπας και αλλάξει τίποτα σε αυτήν τη χώρα και αποκαλυφθούν κάποια πράγματα που πρέπει να αποκαλυφθούν».

«Βεβαίως και θα συμμετέχω, για τα παιδιά».

«Εξυπακούεται πως θα συμμετέχω, γιατί θέλω να μεταφέρω το μήνυμα και στα παιδιά μου και σε όλον τον κόσμο πως δεν πρέπει να μένεις αδρανής με ό,τι συμβαίνει στην κοινωνία. Θέλουμε δικαιοσύνη. Τίποτα άλλο».

«Είναι καλό να τιμήσουμε τη μνήμη όσων δολοφονήθηκαν. Να ενωθούμε ενάντια σε αυτό που έχει γίνει».

«Πρέπει να υπάρχει δικαιοσύνη».

«Η κατάσταση έχει παραπάει και πρέπει κάποια στιγμή να αποδοθεί δικαιοσύνη που αρμόζει στη μνήμη των θυμάτων».

«Θα κατέβω για να στηρίξω τα θύματα και να υπάρξει δικαιοσύνη».

«Για να στηρίξω τις οικογένειες των θυμάτων».

«Ρωτάς το λόγο; Εδώ αγόρι μου, έγινε ένα έγκλημα, ένα φοβερό γεγονός και συμπαραστεκόμαστε, εννοείται, στους γονείς. Αλίμονο. Είναι κρίμα να λέμε ‘γιατί θα συμμετάσχεις’. Η απάντηση είναι γιατί πρέπει. Ο καθένας πρέπει να αναλογίζεται πού ζούμε».