Το κύμα των ανεμβολίαστων και το διάτρητο επιχείρημα περί δικαιωμάτων

Διακινείται εδώ και μήνες ένα δισκελές επιχείρημα εναντίον των εμβολίων και της υποχρεωτικότητας. Εκπορεύεται κυρίως από συντηρητικές εστίες αλλά φτάνει να υιοθετείται αισχυντηλά και από την εν γένει προοδευτική όχθη.

Είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο συνταγματικά να αποκρούεται κάθε ανεπιθύμητη επέμβαση στον οργανισμό του ανθρώπου (π.χ. εμβόλιο), λέει το ένα σκέλος.

Το δεύτερο, επεξεργασμένο σε δήθεν φωτεινά δώματα στοχαστικής προόδου, θεωρεί την υποχρεωτικότητα απότοκο δυναστικής καθεστωτικής λογικής, που εγγράφεται προοπτικά σε μια μόνιμη επιχείρηση καταδυνάστευσης και ελέγχου των κοινωνιών.

Συνταγματικό δικαίωμα, λοιπόν; Ασφαλώς. Βέβαια, λέει και κάτι «άλλα» το Σύνταγμα( προσωρινή περιστολή δικαιωμάτων και ελευθεριών σε καταστάσεις εκτάκτου ανάγκης), αλλά ας τα αφήσουμε στην άκρη.

Δικαίωμα η άρνηση, αλλά από πού κι ως πού συνιστά δικαίωμα η απαίτηση για ισότιμη μεταχείριση με τους εμβολιασμένους, όταν έχει αποδειχτεί πανηγυρικά ότι το εμβόλιο είναι το κύριο δραστικό όπλο για να αναχαιτιστεί ο ανθρωποκτόνος ιός, που έχει ταυτόχρονα λειτουργήσει παραλυτικά σε όλους τους τομείς της κοινωνίας;

Γιατί αποτελεί δικαίωμα του αρνητή η επιβάρυνση του Συστήματος Υγείας, δηλαδή η πληρότης των ΜΕΘ ( κυρίως από ανεμβολίαστους), που έχει απτό αποτέλεσμα να χάνονται ζωές άλλων ασθενών ή να επιδεινώνεται η κατάσταση χρονίως πασχόντων επειδή δεν υπάρχει θέση στις ΜΕΘ;

Δεν θέλεις το εμβόλιο κι ας πεθαίνουν δίπλα σου χιλιάδες, ακόμη και δικοί σου άνθρωποι; Με γειά σου με χαρά σου. Όμως το στοιχειώδες, η ελάχιστη ευθύνη απέναντι στο σύνολο που αμύνεται και αγωνιά, απαιτεί να αποδεχθείς ότι η άρνηση έχει συνέπειες (αποκλεισμοί από διάφορους χώρους, τέστ ιδίοις αναλώμασι κ.α.).

Ετσι κάνουν οι σοβαροί άνθρωποι όταν πάνε κόντρα στο ρεύμα. Πληρώνουν τίμημα υπηρετώντας ιδέες και αξίες. Ξέρουν τις συνέπειες και πληρώνουν αγόγγυστα χωρίς να επικαλούνται χάρτινα επιχειρήματα. Το κάνουν επειδή σέβονται τον εαυτό τους.

Αλήθεια, μιας και ο λόγος περί σεβασμού, όσοι αρνούνται το εμβόλιο αλλά επιθυμούν να γίνει σεβαστή η επιλογή τους, πόσο σέβονται τις ανάγκες και την ευαισθησία της πλειονότητος; Πόσο σέβονται την ίδια την Υπαρξη;

Ναι, να σεβαστώ τις επιφυλάξεις, τις αντιρρήσεις, τον φόβο σου, αλλά ο σεβασμός δεν είναι πλαστελίνη που την διαμορφώνεις όπως θέλεις. Υφίσταται με όρους καθολικής αξίωσης και εφαρμογής. Δεν είναι α λα καρτ.

Ο αποκλεισμός των αρνητών δεν παραβιάζει την σφαίρα των κατοχυρωμένων δικαιωμάτων. Συνιστά απελπισμένη άμυνα της κοινωνίας απέναντι στην ιδιωφελή αυθαιρεσία. Το ίδιο και η υποχρεωτικότητα τουλάχιστον σε συγκεκριμένους χώρους(υγειονομικοί, γιατροί, εκπαιδευτικοί κ.α.).

Κι εδώ έρχεται δήθεν φωτισμένη μια προοδευτική πρωτοπορία η οποία μέμφεται και καταγγέλλει τους αποκλεισμούς και την υποχρεωτικότητα. Σε τι στηρίζεται, αλήθεια, ο λάβρος λόγος της λαικίστικης και άκρως αντιδραστικής αυτής λογικής;

Διχάζεται, λέει, η κοινωνία. Όμως ποιος προκαλεί τον ανεπιθύμητο διχασμό; Η πλειονότης που επιζητεί αγωνιωδώς να προστατευθεί μέσω συγκεκριμένων μέτρων της πολιτείας ή εκείνοι που περιφρονούν την κοινή αγωνία και θέλουν και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο;

Κοινωνικός διχασμός υπάρχει. Με αυξομειώσεις στην ένταση των διαφορών μεταξύ κοινωνικών στρωμάτων και με παντοειδείς άμεσες επιπτώσεις στους ασθενέστερους. Μάρτυς αψευδής (και) η πανδημία.

Όπως εξ αντικειμένου διχαστική και ρηγματώδης είναι και η πολιτική που θεοποιεί το κέρδος, ευνοεί τους προύχοντες και μοιράζει ξεροκόμματα ελπίδων στους χειμαζόμενους.

Όμως τα μέτρα για την πανδημία και δη για τον εμβολιασμό δεν προκαλούν διχασμό. Διότι η σωτηρία του λαού-τώρα από το θανατικό- είναι ο υπέρτατος νόμος. Κι αν δεν το έλεγε ο Κικέρων αυτό, το λέει στεντορεία τη φωνή η φύση και η τάξη των πραγμάτων που αναφέρονται στην συγκρότηση της κοινωνίας.

Εντάξει. Η άλλη πτυχή στο επιχείρημα ενίων πεφωτισμένων ότι τα σημερινά περιοριστικά μέτρα προϊεδάζουν για παγκόσμιο καθεστώς ανελευθερίας, αστυνόμευσης και εφιαλτικών ελέγχων είναι εξαιρετική ως βακτηρία σε λογής συνωμοσιολόγους και αντιδραστικούς της υφηλίου.

Μια ματιά στα…πρωτοπόρα αντιεμβολιαστικά στίφη της Ευρώπης και των ΗΠΑ είναι αρκετή για να κατανοηθεί το μέγεθος της ασύστολης κινδυνολογίας που προέρχεται-φεύ!- και από προοδευτικούς ανθρώπους.

Τέλος, δυο λόγια για το περί πειθούς επιχείρημα. Συγγνώμη, τι άλλο πρέπει να ειπωθεί από επιστήμονες και εκστρατείες ενημέρωσης για να πειστούν οι ανεμβολίαστοι, ειδικά οι πεπεισμένοι από ολετήρες ιερωμένους και τσαρλατάνους που κυκλοφορούν στις λεωφόρους του διαδικτύου;

Οσο κι αν υπάρχουν ορατές οι αντιφάσεις της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας, αντιφάσεις που ενισχύουν τη σύγχυση, όσο κι αν διαπιστώθηκαν διαχειριστικές αδυναμίες στα καθ΄ ημάς και γενικώς, τίποτε δεν είναι ικανό να προβληθεί ως άλλοθι για την άρνηση μέρους της κοινωνίας να εμβολιαστεί.

Απεναντίας, εξ αντικειμένου αρωγοί στο χτίσιμο του φρουρίου στο οποίο έχει οχυρωθεί η πλειονότης των αντιεμβολιαστών, υπάρχουν εκείνοι που αμφιρρέπουν προσδοκώντας πολιτικό όφελος(κόμματα), διατήρηση της ποιμαντορικής τους ισχύος(ιερωμένοι, Εκκλησία) ή προβολή της πεφωτισμένης δεσποτείας τους(διανοούμενοι, φιλόσοφοι κ.α.)

Το άφες αυτοίς δεν αρκεί για την περίπτωσή τους…

ΥΓ: Κακώς κάκιστα επετράπη οποιαδήποτε παρέλαση. Χείριστες υπηρεσίες προσφέρουν Εκκλησία και κυβέρνηση που ανέχονται πνιγηρούς συνωστισμούς στις εκκλησίες. Ειδικά η κορυφή της Εκκλησίας όφειλε να είχε στείλει από καιρό στο σπίτι τους «αντάρτες» ιερωμένους και απείθαρχους ιεράρχες, που απαιτούν ως και σήμερα προσκύνημα εικόνων με…κατεβασμένες μάσκες. Δυστυχώς, δεν έγινε μάθημα η περυσινή άθλια συνθήκη στη Θεσσαλονίκη…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις