Το ουρλιαχτό του χρυσαυγίτη για τον Θεό Σίπε Τότεκ

Το γδάρσιμο, είτε ως μέθοδος θανάτωσης κα ι βασανισμού, είτε ως μέθοδος βεβήλωσης πτώματος, συναντάται σε αρκετές περιπτώσεις στην ιστορία, ευτυχώς πολλά χρόνια πίσω και όχι στην Αρχαία Ελλάδα, η  οποία στις μέρες μας χρησιμοποιείται ως «ρούχο» για ντροπαλούς νεοναζιστές.

Ήταν βασανιστήριο,  γνωστό στους Σκύθες και τους Πέρσες. Οι Αζτέκοι στο Μεξικό, προχωρούσαν σε περίπου 20.000 ανθρωποθυσίες το χρόνο για τους Θεούς τους.

Όσοι καημένοι, πήγαιναν στον άλλο κόσμο, προσφορά στο Θεό της Άνοιξης Σίπε Τότεκ, αφού τους δολοφονούσαν με βέλη, στη συνέχεια τους έγδερναν και με το δέρμα τους ντύνονταν οι ιερείς. Μαρτυρίες Ισπανών αναφέρουν, ότι οι ιερείς αυτοί βρωμούσαν όσο τίποτε άλλο στον κόσμο.

Για το γδάρσιμο εχθρών και αιχμαλώτων πολέμου, υπάρχουν καταγραφές και για τους Ασσύριους, του Τούρκους, τους Κινέζους, ενώ χρησιμοποιήθηκε και στη Μεσαιωνική Ευρώπη, για να τιμωρούνται οι προδότες

Πρόκειται για πρακτική, που αν τη φέρεις λίγο στο μυαλό σου, μόνο ανατριχίλα και τρόμο μπορεί να προκαλέσει.

Και όμως κάποιοι το έκαναν σύνθημα, το έβαλαν στα χείλη νέων ανθρώπων και τους έκαναν μάλιστα να ουρλιάζουν με τόσο πάθος, ώστε η φωνή τους να μοιάζει με καρτούν.

Στο βίντεο που δόθηκε στη δημοσιότητα και αποτελεί ένα από τα ντοκουμέντα που έχει στη διάθεσή της η Δικαιοσύνη για τη Χρυσή Αυγή, ακούμε κάποιον να ξελαρυγγιάζεται φωνάζοντας το σύνθημα:  «Τους βλέπετε αυτούς, τους λένε Αλβανούς, τα ρούχα μου θα ράψω με δέρματα απ’ αυτούς».

Δίπλα, κάποιος άλλος πιο ψύχραιμος και με πιο δυνατή φωνή, τον καθοδηγεί.

Η εικόνα και ο ήχος,  σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς μπορεί να είναι κάποιος άνθρωπος και όχι Πιθηκανθρώπους erectus, που θα έλεγε και ο Πουλικάκος και να φωνάζει με υπερηφάνεια ότι θα γεμίσει τη ντουλάπα του με ρούχα, φτιαγμένα από το δέρμα ενός άλλου ανθρώπου.

Πώς αυτό το «όνειρο» του χρυσαυγίτη, ταιριάζει με την Αρχαία Ελλάδα ή με την Ορθοδοξία, που τόσο συχνά επικαλούνται τα μέλη της οργάνωσης;

Η συνήθεια της εκδοράς των εχθρών, έχει εγκαταλειφθεί εδώ και πολλά χρόνια, ωστόσο μπορεί να εξηγηθεί η ευκολία με την οποία τα μέλη της Χρυσής Αυγής, φωνάζουν ένα τέτοιο εμετικό σύνθημα με τόσο πάθος.

Τα  μέλη της οργάνωσης έχουν γαλουχηθεί στο ναζιστικό ιδεώδες και στην επικράτηση μέσω της ισχύος. Στη ναζιστική ιδεολογία, η ζωή του εχθρού δεν έχει καμία αξία. Μπορεί να εξαϋλωθεί σε κάποιο θάλαμο αερίων ή να χρησιμοποιηθεί για πειράματα.

Κάποιος που φωνάζει ένα τέτοιο σύνθημα, έχει προφανώς αξίες που ταιριάζουν περισσότερο σε έναν ναζιστή, παρά σε κάποιον που σέβεται την ελληνική ιστορία ή την ελληνική θρησκεία.

Γι’ αυτό, οι επικεφαλής της οργάνωσης πέρα από τα εγκλήματα για τα οποία κατηγορούνται θα πρέπει να λογοδοτήσουν και για το ότι εκπαίδευσαν, καθοδήγησαν και δημιούργησαν τέτοιους ανθρώπους. Ανθρώπους που θεωρούν ιδανικό το να χύνουν αίμα και να φτιάχνουν ρούχα από ανθρώπινα δέρματα.

Οι αρχηγοί και οι βουλευτές βέβαια, που χαιρετούν ναζιστικά και μετά λένε μπαρούφες για να μας εξηγήσουν ότι δεν το έκαναν, μια χαρά τα κατάφεραν. Και δύναμη απέκτησαν και προσωπικούς στρατούς και χρήμα.

Οι ψηφοφόροι, που υποτίθεται ότι είδαν στη Χρυσή Αυγή έναν τρόπο να χτυπήσουν το σύστημα, τι λένε τώρα; Πώς νιώθουν με το παραπάνω ουρλιαχτό; Πώς νιώθουν με την «ψήφο διαμαρτυρίας» τους;

Εκτός φυσικά αν πιστεύουν ότι γδέρνοντας αλλοδαπούς, θα μειωθεί η ανεργία, θα έρθουν πίσω τα κλεμμένα και θα επιστρέψει η ανάπτυξη, όπως οι Αζτέκοι θεωρούσαν ότι με τις ανθρωποθυσίες θα μείνει ο κόσμος στη θέση του και θα αναπαραχθεί το είδος.

*Ο Μάνος Χωριανόπουλος είναι δημοσιογράφος. Σπούδασε Επικοινωνία και ΜΜΕ στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από τον Μάιο του 2007 βρίσκεται στην 24 Μedia και είναι αρχισυντάκτης του News247.gr