Το παρελθόν δείχνει ποια κυβέρνηση δεν πρέπει να (ξανα)έχουμε…

Το 2019 έληξε μια μη ομαλή περίοδος της πολιτικής μας ζωής, η οποία ξεκίνησε το 2009 εν μέσω χρεοκοπίας της ώρας. Τη διαχειρίστηκαν τέσσερις κυβερνήσεις.

Η πρώτη, αυτοδύναμη του ΠΑΣΟΚ υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, κατέρρευσε από το βάρος των προβλημάτων και λόγω προβληματικής εσωτερικής συνοχής.

Η δεύτερη, υπό τον εξωκοινοβουλευτικό πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, είχε τρικομματική υποστήριξη (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ) και «ειδικό σκοπό» , αλλά ήταν εξαρχής υπονομευμένη, αφού η ΝΔ υπό τον Αντώνη Σαμαρά την έβλεπε ως σκαλί για τη δική της επάνοδο στην εξουσία.

Η τρίτη, με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά, απολάμβανε την υποστήριξη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, αλλά οδήγησε σε εκλογική ήττα και των τριών κομμάτων το 2015. Το άλλοτε κραταιό ΠΑΣΟΚ απειλήθηκε με κοινοβουλευτική εξαφάνιση.

Η τέταρτη, του ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Αλέξη Τσίπρα, σχηματίστηκε με τη συνεργασία των Ανεξάρτητων Ελλήνων του Πάνου Καμένου. Ο ΣΥΡΙΖΑ ηττήθηκε στις επόμενες εκλογές και ο Καμένος εξαφανίστηκε.

Η πέμπτη, η σημερινή της ΝΔ υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ήταν η πρώτη μεταμνημονιακή, ήταν και αυτοδύναμη και, υπό αυτό το πρίσμα, την περίοδο 2019-2023 επανήλθε ένα είδος «κανονικότητας» στην πολιτική ζωή. Παρόλα αυτά, ο κ. Μητσοτάκης τώρα απειλείται με «έξωση» από την πρωθυπουργία και το κόμμα του πολύ δύσκολα θα βρει συνεταίρο για να σχηματίσει κυβέρνηση συνεργασίας, αν καταστεί αδύνατη η αυτοδυναμία.

Επειδή στο πρόσφατο παρελθόν είχαμε «παρά φύσιν» κυβερνήσεις συνεργασίας (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ το 2012 και ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ το 2015), επάνοδος στο ίδιο μοντέλο δεν είναι καλή ιδέα.

Αν οι ψηφοφόροι απορρίψουν την αυτοδυναμία, η ΝΔ και ο κ. Μητσοτάκης θα δουν τη στρατηγική τους να ηττάται. Και με δεδομένο το κατηγορηματικό «όχι» του Νίκου Ανδρουλάκη, ο κ. Μητσοτάκης αναγκαστικά θα στραφεί σε όμορο της ΝΔ κόμμα, όπως είναι η Ελληνική Λύση του Κυριάκου Βελόπουλου. Θα είναι μια θεμιτή συνεργασία μεταξύ κομμάτων από την ίδια (δεξιά) μήτρα. Η λύση της «προσέλκυσης» βουλευτών από το ΠΑΣΟΚ είναι πολύ αμφίβολη, με δεδομένο το πολιτικό και ιστορικό βάρος της λέξης «αποστασία». Αν αυτό συμβεί, θα ξαναμπούμε σε «ανώμαλη» περίοδο.

Στην αντίπερα όχθη, η φυσιολογική λύση θα είναι μια κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ. Είναι όμορα κόμματα και μπορούν να βρουν πεδίο προγραμματικής συμφωνίας. Εξάλλου κανένα από τα δύο δεν θα ήθελε να επιστρέψει σε «ανώμαλες» συνεργασίες, όπως αυτές του παρελθόντος. Το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να συνεργαστεί ξανά με τη ΝΔ, καθώς η προηγούμενη συνεργασία τους στην κυβέρνηση Σαμαρά ήταν καταστροφική για το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ, μετά την τραυματική εμπειρία της συνεργασίας με τους ΑΝΕΛ του Καμένου, γνωρίζει ότι η μόνη συνεργασία που μπορεί να κάνει είναι με το ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως, υπάρχει το εμπόδιο «ούτε Τσίπρας»(για την πρωθυπουργία) που λέει ο Νίκος Ανδρουλάκης. Αυτό ξεπερνιέται μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ έρθει πρώτο κόμμα. Άλλωστε, το σενάριο σχηματισμού κυβέρνησης από το δεύτερο, το τρίτο και κάποιο άλλο κόμμα, χωρίς να αποκλείεται εντελώς, δεν είναι ρεαλιστικό. Αντίθετα, αν ο ΣΥΡΙΖΑ είναι στην πρώτη θέση, θα έχουμε νέα κατάσταση. Η ανατροπή θα είναι πολύ μεγάλη, θα δημιουργηθούν νέες συνθήκες και τότε πολύ δύσκολα το πρόσωπο του πρωθυπουργού θα σταθεί εμπόδιο στη συνεργασία.

Έχει δίκιο ο κ. Μητσοτάκης που λέει ότι στις πρώτες εκλογές θα αποφασίσουμε ποιος θα μας κυβερνήσει και στις δεύτερες πώς θα κυβερνήσει. Με μια διαφορά. Ενδέχεται να μη χρειαστούν δεύτερες εκλογές και στις πρώτες να αποφασίσουμε για τα πάντα. Και αυτό θα συμβεί μόνο αν τα έως τώρα προγνωστικά διαψευστούν, ο ΣΥΡΙΖΑ νικήσει και σχηματισθεί μια «κανονική» κυβέρνηση συνεργασίας με το όμορο ΠΑΣΟΚ. Είναι αυτό που φοβάται ο κ. Μητσοτάκης. Ο οποίος θεωρεί εκ των ων ουκ άνευ τις δεύτερες εκλογές. Τις οποίες, όμως, δεν θέλει το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.

Αυτή τη στιγμή οι δεύτερες εκλογές θεωρούνται σχεδόν βέβαιες. Μόνο που στην πολιτική οι βεβαιότητες έχουν συχνά διαψευστεί. Ο κ. Μητσοτάκης ποντάρει πολύ στη διαφαινόμενη αδυναμία των αντιπάλων του(ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) να βρουν προεκλογικό πεδίο συνεννόησης. Αν, όμως, οι ψηφοφόροι τούς επιβάλλουν τη συνεργασία, όλα θα έρθουν τούμπα.

Είναι δύσκολο; Θα είναι έκπληξη; Μπορεί. Όμως, σύμφωνα με μια ρήση του παλιού πρωθυπουργού της Βρετανίας Χάρολντ Μακμίλαν, «στην πολιτική ο ίσιος δρόμος είναι αδιάβατος»…

Ακολουθήστε το News 24/7 στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις